مصریان باستان کارهای مختلفی از ساختن اهرام عظیم گرفته تا پر‌کردن مقبره‌های زیرزمینی بوسیله گنجینه‌ها و مصنوعات مجلل انجام می‌دادند اما بیشتر به‌خاطر رفتارشان با مردگان و مومیایی‌کردن آن‌ها شناخته می‌شوند.
استفان باکلی، محقق دانشگاه یورک بریتانیا که دو مقاله در این زمینه نوشته است، با ارسال ایمیلی به لایو ساینس گفت:
براساس شواهد علمی که وجود دارد، منشا مومیایی سازی مصریان، حدود ۴۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است.
باکلی و همکارانش در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۴ انجام داده بودند. شواهدی از وجود مومیایی‌هایی با قدمت ۶۳۰۰ سال در یک قبرستان مصری در حدود ۳۲۰ کیلومتری جنوب قاهره یافتند که در اوایل قرن بیستم تدفین و بسته‌بندی شده بودند. تدفین‌هایی که هم‌اکنون در بریتانیا و در موزه بولتون نگه‌داری می‌شوند.
در مطالعات صورت گرفته، دانشمندان با آزمایش این بسته‌بندی‌ها متوجه شدند که آن‌ها حاوی رزین‌هایی هستند که معمولاً در مومیایی‌کردن استفاده می‌شود. آزمایش‌ها نشان می‌داد که این رزین‌ها از مواد مختلفی مانند روغن گیاهی، چربی حیوانی، موم و صمغ گیاهی ساخته شده‌اند. دانشمندان گفته‌اند که رزین‌های مشابه نیز در دوره‌های زمانی بعدی توسط مصریان باستان برای مومیایی‌کردن استفاده می‌شد.
مومیایی کردن به روش طبیعی
در حالی‌که قدیمی‌ترین شواهد برای استفاده از وسایل مصنوعی برای مومیایی کردن اجساد به حدود ۴۳۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد، مصریان در زمان‌های قبل‌تر نیز کار مومیایی‌سازی را بطور طبیعی انجام می‌دادند. فرآیندی که شبیه به دفن شدن در ماسه گرم و خشک است.
حتی پس از توسعه مومیایی کردن به روش مصنوعی، بسیاری از مصری‌ها همچنان بطور طبیعی مومیایی می‌شدند، زیرا آن‌ها قادر به پرداخت هزینه‌های مومیایی کردن مصنوعی نبودند، بنابراین با ایجاد شکاف‌هایی در زمین‌های مناطق صحرایی، همان‌جا قرار دفن شدند تا بطور طبیعی مومیایی شوند.
طبق سخنان بیان شده از موزه سلطنتی انتاریو، با گسترش مسیحیت در قرون دوم تا پنجم پس از میلاد در مصر، استفاده از مومیایی‌کردن به روش مصنوعی کاهش یافت. در حالی‌که دین مصر باستان بر اهمیت حفظ بدن برای زندگی پس از مرگ تاکید می‌کرد، اما دین مسیحیت چندان با این روش موافق نبود.
source
بهترین عطر مردانه