بررسی بازی Jim’s Nightmare (قسمت اول)

یکی از نقاطی که همیشه دوست داشتم تا بازی‌سازهای ایرانی به آن توجه کنند، تمرکز روی ساخت تجربه‌های داستان محور و البته کوچک‌تر با توجه به سطح تکنولوژی و البته امکانات صنعت بازی‌سازی داخلی بوده و متاسفانه حرکت برخی از بازی‌سازان ایرانی به سمت ساخت آثاری برای رقابت با بازی‌های روز دنیا و شکست خوردن بسیاری از آن‌ها حسابی ناراحت کننده بوده است. با این حال، بازی‌سازان مستقلی هم پیدا می‌شوند که مسیر خود را پیش گرفته و سعی دارند تا با ترکیب هنر و داستان‌سرایی، تجربیاتی خلق کنند که شاید کوچک‌ باشند، اما حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند. Jim’s Nightmare یک تجربه‌ی روانشناختی در سبک اشاره و کلیک و از جدیدترین آثاری است که به کمک سازندگان داخلی و همکاری آن‌ها با بازی‌سازان خارجی ساخته شده. کسری کیوان فر به کمک تیم ۶ نفره‌ی Pumpkiny Games این بازی را توسعه داده است. در ادامه و با نگاهی به قسمت اول بازی همراه ویجیاتو باشید.

«کابوس‌ جیم» یک تجربه‌ی اپیزودیک بوده که قرار است در طول شش قسمت روایت شود. داستان بازی در رابطه با عضو سابق یک گنگ خلافکاری به نام جیمی هاندز بوده که به بیماری روان‌پریشی دچار شده و در این بین، کابوس‌های آزاردهنده‌ای می‌بیند. حال در این بین سر و کله‌ی شخصیت ناشناسی پیدا شده که قصد دارد تا جیم را به دلیل جرایم گذشته‌اش مجازات کند و بازیکن وظیفه دارد تا در مقام اول هویت این فرد ناشناس را پیدا کند و در بطن ماجرا، با جیم و کابوس‌های مبارزه کند.

چپتر اول بازی، با وجود آن که اطلاعات چندانی از کلیت ماجرا به شما نمی‌دهد، اما به خوبی شخصیت‌های بازی و نحوه‌ی ارتباط و تعاملشان با جیم را به تصویر می‌کشد و کاراکترهایی دوست داشتنی را به مخاطب معرفی می‌کند. هم جیم و هم دوستانش و حتی پیرمرد مغازه‌داری که در بازی ملاقات می‌کنیم، شخصیت‌هایی باورپذیر دارند اگرچه تعامل بازیکن با هر یک دقایقی طول نمی‌کشد، اما جادوی پیکسلی بازی در همان لحظات اول، اثر خود را گذاشته و بازیکن را جذب داستان و تشنه‌ی کشف ادامه‌ی آن می‌کند. اگرچه انتظار دارم تا در آینده دوبله و یا حداقل زیرنویس فارسی به بازی اضافه شود، اما در حال حاضر نیز با وجود صداگذاری صرفا قابل قبول بازی، می‌توان شاهد دیالوگ‌های شنیدنی و کنایه‌های جالبی میان شخصیت‌های بازی بود که به خوبی با بازی جور در می‌آیند. خلاصه آن که بازی از نظر دیالوگ‌نویسی و داستان یک تجربه‌ی خیلی خوب و سرگرم‌کننده محسوب می‌شود.

هسته کلی گیم‌پلی سرگرم‌کننده است اما مشکل اصلی آن نحوه‌ی پیاده‌سازی و البته باگ‌های متعددی است که سازندگان قول داده‌اند تا در ادامه آن‌ها را برطرف کنند. در واقع قسمت اول بازی شامل حل یک سری پازل جالب، مثل معمای فیوز برق خانه‌ جیم یا معمای مغازه‌ی او بوده که بازیکن را وادار به گشت و گذار در محیط و تعامل با اشیاء مختلف می‌کند. با این وجود، در بخش‌هایی از کابوس خود جیم و خصوصا مرحله‌ی تعقیب و گریز از دست هیولا، ایراداتی دیده می‌شود که اگرچه قابل حل، اما در حال حاضر آزاردهنده هستند.

برای مثال، برخی از آیتم‌ها درمکان‌هایی از محیط قرار گرفته‌اند که به سادگی توسط بازیکن قابل تشخیص نیست و به دلیل طراحی همرنگشان با محیط یا قرار گرفتن پشت آبجکتی خاص، گم می‌شوند. در ادامه می‌توان به کنترل کمی سخت جیم برای فرار از دست هیولا اشاره شود که معمولا با باگ‌های عجیب و غریبی همراه می‌شود و بهتر است که در آینده این مشکل نیز فیکس شود.

از نظر طراحی انیمیشن‌ها، پیکسل آرت فوق‌العاده‌ی زیبای بازی و البته فضاسازی تاریک و سرد محیط در کنار بخش‌ ترسناک مراحل می‌توان گفت که Jim’s Nightmare یک تجربه‌ی خاص و دوست داشتنی بوده که به هنگام آمیخته شدن با ترک‌های موسیقی کم، اما واقعا شنیدنی بازی، به یک تجربه‌ی هنری دوست داشتنی تبدیل می‌شود و چشم و گوش بازیکن را خسته نمی‌کند.

اگرچه که Jim’s Nightmare هنوز راه زیادی را باید طی کند و نهایتا در قسمت‌های بعدی باید تجربه‌ای عمیق‌تر را به تصویر بکشد، اما می‌تواند مقدمه‌ی بسیار خوبی برای تعریف یک داستان جنایی و ترسناک باشد و می‌توان به آینده‌ی آن حسابی امیدوار بود.