ناسا با انتشار راهنمایی‌هایی برای رصد آسمان در ماه ژوئن، از حضور پررنگ سیارات در ساعات اولیه صبح خبر داد. در این ماه، سیارات زحل و مریخ با ماه هم‌نشین می‌شوند، مشتری در سحرگاه بازمی‌گردد و نکاتی برای تشخیص برخی از اجرام رایج در آسمان ارائه می‌شود.برخی منابع آنلاین از “رژه سیارات” در اوایل ژوئن (به ویژه 3 ژوئن) هیجان‌زده هستند. در واقع، تنها دو سیاره از شش سیاره‌ای که قرار است دیده شوند ( سیارات زحل و مریخ ) قابل مشاهده خواهند بود. در اوایل ژوئن، مشتری و عطارد در افق یا زیر آن در سحرگاه قرار دارند و دیده نمی‌شوند؛ اورانوس و نپتون نیز بسیار کم‌نور هستند و بدون تلسکوپ قابل مشاهده نیستند. نزدیک‌ترین حالت به یک رژه سیاره‌ای در 29 ژوئن (9 تیر 1403) رخ می‌دهد که زحل، ماه، مریخ و مشتری در آسمان صبح، خطی تشکیل می‌دهند. این آرایش تا ژوئیه ادامه خواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
تماشای سیارات زحل و مریخ در کنار دیگر رویدادهای مهم رصدی در ژوئن 2024
در 2 ژوئن، یک ساعت قبل از طلوع خورشید، مریخ سرخ‌رنگ زیر هلال ماه آویزان است. این جفت را در شرق پایین پیدا کنید و زحل نیز نزدیک به جنوب دیده می‌شود. صبح روز بعد، در 3 ژوئن، ماه جابجا شده و زیر مریخ قرار می‌گیرد.
در هفته آخر ژوئن، مشتری غول‌پیکر به عنوان سیاره صبحگاهی بازمی‌گردد، پس از آنکه در ماه‌های گذشته از دید ما در زمین پشت خورشید بوده است. تا 24 ژوئن، می‌توانید آن را حدود 10 درجه بالاتر از افق پیدا کنید که آسمان صبح شروع به روشن شدن می‌کند. هر صبح کمی بالاتر می‌رود تا ژوئیه نزدیک می‌شود.
سپس در 27 ژوئن، به دنبال ماه با زحل باشید. این جفت حدود نیمه‌شب طلوع می‌کنند و تا سحرگاه آنها را در آسمان جنوبی بلند پیدا خواهید کرد. آنها این صبح بسیار نزدیک به یکدیگر ظاهر می‌شوند – به اندازه‌ای نزدیک که در یک میدان دید از طریق دوربین دوچشمی دیده شوند.
نکاتی برای تشخیص اجرام آسمانی
وقتی اجرام درخشان یا متحرک را در آسمان شب می‌بینید، ممکن است بلافاصله مشخص نشود که چه چیزی را مشاهده می‌کنید. آیا آن یک سیاره است یا فقط یک ستاره درخشان؟ آیا آن یک ماهواره است یا شاید فقط یک هواپیما؟ در اینجا چند نکته سریع برای تمایز بین آنها آمده است.
ابتدا پنج سیاره وجود دارد که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده هستند. از اینها، دو سیاره – ونوس و مشتری – گاهی اوقات به شدت درخشان ظاهر می‌شوند، مانند فانوس‌های درخشان در آسمان. سایر سیارات کمتر درخشان هستند، اما هنوز به طور کلی به اندازه ستارگان درخشان می‌درخشند.
نشانه بزرگ اینکه شما به یک ستاره نگاه می‌کنید و نه یک سیاره این است که سیارات به طور پایدار می‌درخشند. به طور پایدار درخشیدن به این معنی است که سیارات نور خورشید را به طور مداوم دریافت کرده و در یک مسیر پایدار و آهسته آن را بازتاب می‌کنند؛ به این ترتیب مدام می‌درخشند.
در حالی که ستارگان می‌درخشند و مانند سیارات زحل و مریخ یا سایر اجرام آسمانی نیستند. ستارگان آن‌قدر دورند که فقط نقاطی از نور هستند و تلاطم در جو ما به راحتی آنها را تحریف می‌کند و باعث چشمک زدنشان می‌شود. سیارات نسبتاً نزدیک هستند، زیرا در منظومه شمسی ما قرار دارند. از طریق دوربین دوچشمی یا تلسکوپ، به جای یک نقطه منفرد، سیارات به ما یک دیسک کوچک یا هلالی نشان می‌دهند که توسط خورشید روشن شده است. بنابراین حتی اگر به چشم شبیه به ستاره به نظر برسند، نور از یک سیاره از یک ناحیه کمی گسترده‌تر می‌آید و سیارات را در حالتی همیشه درخشان نشان می‌دهد. هم سیارات و هم ستارگان از شرق طلوع و در غرب غروب می‌کنند، و در طول شب به آرامی در آسمان حرکت می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
منبع: NASA
source
کلاس یوس