بسیاری از کالا‌هایی که به طور روزمره از آن‌ها استفاده می‌کنیم، می‌توانند ریزپلاستیک‌ها را وارد رژیم غذایی ما کنند. میکروپلاستیک‌ها به قدری گسترده شدند که ردیابی آن‌ها دشوار است. این ذرات ریز، از شکسته شدن پلاستیک‌های بزرگتر منشأ می‌گیرند و با حملات قلبی، مشکلات باروری و سرطان مرتبط هستند. تحقیقات همچنین نشان داده که آن‌ها ممکن است تعداد اسپرم‌ها را در بدن مردان کاهش دهند. بر اساس تحقیقی که درسال ۲۰۱۹ میلادی در کانادا انجام شد، انسان‌ها سالانه تا ۵۲ هزار ذره میکروپلاستیک مصرف می‌کنند. اما این مواد چگونه وارد بدن می‌شوند و فعالیت ارگان‌های مختلف را کم یا متوقف می‌کنند؟
تخته‌های خردکن پلاستیکی
تختــه‌های خــــردکــن پلاستیکی یکی از ابزار‌هایی هستند که می‌توانند میکروپلاستیک‌ها را وارد غذا‌ها کنند. بر اساس مطالعه‌ای که انجمن شیمی آمریکا انجام داده، تخته‌های خردکن به تنهایی می‌توانند انسان را در معرض ۷۹.۴ میلیون میکروپلاستیک پلی‌پروپیلن (نوعی پلیمر پلاستیکی) قرار دهند.
به نظر می‌رسد که تخته‌های خردکن شیشه‌ای یک جایگزین مقرون به صرفه برای این کالا‌ها باشند که به راحتی نیز تمیز می‌شوند و معمولاً فاقد میکروپلاستیک هستند.
ظرف‌های ویژه مایکروویو
محصولات پلاستیکی با برچسب «مطلوب در مایکروویو» نیز می‌توانند مقادیر قابل توجهی میکروپلاستیک را هنگام گرم شدن مواد غذایی آزاد کنند. تحقیقی که در سال ۲۰۲۳ انجام شد، نشان داد که در هر سانتی‌متر مربع از برخی از غذا‌های کودک بسته‌بندی شده در ظروف پلاستیکیِ دارای برچسب «ایمن در مایکروویو» تا ۴ میلیون میکروپلاستیک وجود دارد. بر اساس گزارش آکادمی اطفال آمریکا، یک روش مهم دیگر برای جلوگیری از مصرف ناخواسته ریزپلاستیک‌ها، خودداری از استفاده از ظروف بسته‌بندی‌های حاوی ترکیب شیمیایی فتالات، استایرن و بیسفنول است که انواع مواد شیمیایی مرتبط با پلاستیک‌های مختلف هستند.
تـــکــه‌هــای یـــخ
همان‌طور که میکروپلاستیک‌ها در آب بطری یافت می‌شوند، مکعب‌های یخ پلاستیکی نیز می‌توانند باعث آلودگی آب شوند. تحقیقات نشان داده که «انجماد پلاستیک» نیز می‌تواند باعث شود میکروپلاستیک‌ها به داخل آب نفوذ کنند، مشابه فرایندی که در پلاستیک‌های گرم شده دیده می‌شود. به همین دلیل در سال‌های اخیر برخی سراغ یک گزینه پایدارتر رفته‌اند که مکعب‌های کوچک براق فولادی هستند. این قطعات ضدزنگ نه تنها زیبایی نوشیدنی‌ها را افزایش می‌دهد، بلکه سریع‌تر سرد می‌شود و یخ می‌زند.
بیشتر بخوانید:
انتخابی بد به نام لیوان‌های کاغذی
اگرچه گمان می‌رود که لیوان‌های کاغذی با محیط زیست سازگارتر هستند، اما آن‌ها هم منجر به تولید آلودگی‌های پلاستیکی می‌شوند. در واقع برای جلوگیری از نشت آب از این لیوان‌ها، آن‌ها به لایه‌ای از درزگیر نیاز دارند که معمولاً از ۱۰ درصد پلی اتیلن با چگالی بالا یا اچ‌دی‌پی‌ای تشکیل شده است. همچنین استفاده از لیوان‌های کاغذی برای نوشیدنی‌های گرم می‌تواند منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی مختلف شود. برای حل این مشکل، می‌توان از یک فلاسک فولادی ضدزنگ استفاده کرد که نه تنها برای محیط زیست مفید است بلکه خطر تولید ریزپلاستیک‌ها را نیز کاهش می‌دهد.
چای‌های کیسه‌ای
چای‌های کیسه‌ای هم می‌توانند میکروپلاستیک‌ها را وارد دمنوش صبحگاهی شما کنند؛ زیرا بسیاری از این کیسه‌های چای با پلاستیک پلی پروپیلن ساخته می‌شوند و حتی چای کاغذی کیسه‌ای نیز می‌تواند حاوی رگه‌هایی از پلاستیک باشد. تحقیقات نشان داد که چگونه آب داغ مورد استفاده برای دم کردن چای می‌تواند میلیون‌ها ریزپلاستیک را از این کیسه‌ها آزاد کند. بر اساس این تحقیقات، یک فنجان چای کیسه‌ای می‌تواند حاوی ۳.۱ میلیارد نانوپلاستیک باشد. چای کیسه‌ای ممکن است حاوی مواد مضر دیگری از جمله ترکیبات فلوئور، آرسنیک، نمک‌های رادیوم، آلومینیوم، مس، سرب، جیوه، کادمیوم، باریم و نیترات نیز باشد. به همین دلیل است که مصرف چای فله آن‌هم در یک قوری چدنی یا سفالی با یک صافی فلزی توصیه می‌شود. برخی نیز استفاده از کیسه‌های چای پنبه‌ای یا صاف کردن چای به کمک یک کتان ارگانیک را توصیه می‌کنند.
source