نواب نصیرشلال، سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری گفت: زمانی که اوزان المپیکی محدود می‌شود، شاید کاری از دستمان در برخی مواقع برنیاید.
به گزارش خبرگزاری ورزش ایران(ایپنا)، سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری در ادامه افزود: کسب سهمیه المپیک نسبت به قبل متفاوت شده بود. از همان روز اول حضور در تیم ملی، مشخص بود که ما در چه اوزانی می‌توانیم سهمیه بگیریم و وضعیت چگونه است. در دسته سنگین وزنه شرایط علی داوودی بهتر از سایر نفرات بود. همچنین تلاش کردیم که مصطفی جوادی هم به سهمیه برسد.
وی اضافه کرد: زمانی که اوزان المپکی محدود می‌شود، شاید کاری از دستمان در برخی مواقع برنیاید. داوودی برایش یک رکوردهایی مد نظر بود. او در سال گذشته شرایطش در هر تورنمنت بهتر شده بود. او افزایش رکورد داشت و در المپیک هم در یک ضرب رکوردش را بهبود بخشید، شاید اگر در دو ضرب هم آن وزنه را می‌زد، به مدال می‌رسید.
نصیرشلال گفت: شرایط افزایش رکورد و بحث فنر در مسابقه با تمرین متفاوت است. او پشت دو وزنه‌ای ایستاد که نزده بود. ورزشکار ما در این یکسال و نیم گذشته همه تلاشش را کرده و ما هم در حد توان هر کاری که از دستمان برمی‌آمد، انجام دادیم و رو به رشد هم بودیم. الان مثل قبل تک ستاره در وزنه‌برداری نداریم. الان آن شرایط قبلی را نداریم و اگر قبل از بازیها می‌پرسیدید، می‌گفتم که در بهترین حالت یک برنز می‌گیریم. این شرایط در المپیک از نظرم قابل پیش‌بینی بود.
وی درباره عملکرد علی داوودی تصریح کرد: داوودی بر اساس غیرت و نیاز، تمرینات یک وزنه‌بردار ۱۸، ۱۹ ساله را انجام داد تا افزایش رکورد داشته باشد، در حالی که او ۲۵ ساله است و الان، سن مناسبی برای افزایش رکورد نیست.
نصیرشلال عنوان کرد: عملکرد ما در بحث فنی در دو بخش است، یکی روی کاغذ که خب نتیجه در المپیک نگرفتیم، دوم هم اینکه در تمرینات و اردوها چه کارهایی انجام دادیم. ما چیزی در وزنه‌برداری در این سال‌ها گرفتیم و باید حالا چیزی به آن بدهیم و برویم. ما یک دین به گردن داریم و باید به وزنه‌برداری کمک کنیم. من می‌توانستم روی نفرات ۳۰ ساله کار کنم، اما به سمت جوانگرایی رفتم و الان نفرات خوبی حضور دارند. سعی کرده‌ام همه توانم را بگذارم. صحبت از جدایی و رفتن نیز هرگز احساسی نبود. به نظرم مسیری که طی کرده‌ایم، درست بوده است. شاید اگر یکی از رقبا خوب نبود، حالا مدال داشتیم و همه به به و چه چه می‌کردند.
وی افزود: فعلاً هم این شرایط نیست که وزنه‌برداری به، به به و چه چه برسد. شما به مسابقات قهرمانی کشور نگاه کنید و ببینید چقدر زمان نیاز است به رکورد دنیا برسند. این تقریبا ۷، ۸ سال زمان نیاز دارد وقتی می‌گوییم وزنه‌برداری ویرانه است، واقعا همین طور است چون پشتوانه‌ای برایش وجود نداشته است. من باید چه کسی را تمرین بدهم؟ وقتی از مسابقات قهرمانی کشور هیچ کسی بیرون نیامده، آیا باید به کارمند فدراسیون تمرین بدهم؟
نصیرشلال درباره عدم حضور مسئولان وزارت و کمیته در روز مسابقه علی داوودی گفت: در کمیته المپیک یکسری اتفاقات افتاد که بخشی از ناراحتی بچه‌ها مربوط به آن می‌شود. کمیته المپیک یک کار غیر کارشناسی کرد و این بدترین اتفاقی بود که می‌توانست رخ بدهد. با پرداخت پول کم، این القا انجام شد که بچه‌های ما نمی‌توانند مدال بگیرند. ضمن اینکه مسئولان کمیته می‌توانستند در پاریس به وزنه‌برداری توجه بیشتری کنند و حتی به تمرینات سر بزنند که بخشی از ناراحتی بچه‌ها از همین بود. روحیه بچه‌های ما این بود که نیاز به دیده شدن از سوی مسئولان کمیته المپیک داشتند و در حالی که مسئولان زیادی هم از کمیته آمده بودند اما هیچکس سر نزد و نیامد البته فقط یک روحیه خوب از خسروی‌وفا گرفتیم که می‌گفت: کارگر شما هستم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا ایران می‌تواند باز هم طلای سنگین وزن را کسب کند؟ گفت: داوودی رو به رشد است و البته دو نفر دیگر را هم داریم. آیت شریفی هنوز به ثبات در رکوردها نرسیده و در حال بهبود شرایط او هستیم. همچنین یوسفی در جوانان عالی بوده و می‌توانیم به او زمان بدهیم. امیدواریم در آینده در فوق سنگین باز هم به موفقیت برسیم.
نصیرشلال عنوان کرد: بخش عمده دوپینگ‌ها در دوره علی مرادی و ایوانوف بود. انوشیروانی از همان روز اول از من خواست که پاک به جلو برویم و در این باره ریسک نکنیم. ریسک کردن با دوپینگ، آسان ترین کار است البته من نمی‌خواهم روی این موضوع ریسک کنم.
وی درباره احتمال حضور داوودی و جوادی در مسابقات جهانی بحرین گفت: همچنان ستاره‌های تیم ما همین دو نفر هستند و از آنها بهتر در اوزان خودشان نداریم. چه من باشم یا نه، باید از آنها در مسابقات جهانی استفاده شود.
source
کلاس یوس