معمولا توی بازی‌های ترسناک عوامل زیادی وجود داره که باعث میشه ما ازشون بترسیم. از طراحی محیط و فضا گرفته تا صداگذاری‌ها و گاهی اوقات داستان‌های ملموس، همه‌ی این عوامل باعث میشه تا بار ترس یک بازی زیاد بشه و ما حسابی ازش بترسیم. اما بعضی بازی‌ها علاوه بر این موارد، یک کاراکتری هم تعریف می‌کنن که نمادی از ترس یک بازی باشه. از کله هرمی سری سایلنت هیل بگیرید تا مستر ایکس بازی رزیدنت ایول 2 که هر کدومشون به یک شکلی ترسناکن و تبدیل به کابوس یک بازیکن میشن. توی این مطلب از تیم ویجیاتو به مناسبت جشن هالووین از اعضای تحریریه پرسیدیم که از کدوم کاراکتر ویدیو گیم خیلی می‌ترسن و یه جورایی کابوسشون بوده! در ضمن بهترین کامنت‌هایی که هفته پیش درباره همین موضوع توسط شما گذاشته شد هم در این پست قرار گرفته پس با ما همراه باشید.
تو بازی‌های Survival Horror بعضی وقت‌ها انتخاب بین هزینه کردن مهمات و در رفتن سخت میشه. مثلا تو رزیدنت ایول ۴ ما دشمنی به اسم Regenerator داریم که برای کشتنش باید کلی مهمات استفاده کنید و این مسئله واقعا من رو اذیت میکنه! نه که خسیس باشم؛ بهرحال آدم نمیدونه دو قدم جلوتر چی در انتظارشه و ممکنه حتی به یک گلوله هم محتاج بشه. من از امثال Regenerator لعنتی نمی‌ترسم، ولی همیشه با این حس بد مواجه میشم که خب فرار کنم؟ یا بکشمش؟ اگر آسیب ببینم و مجبور شم هم مهمات و هم آیتم سلامتی هزینه کنم چی؟ این تفکر تبدیل به یک حس بد میشه که میاد و جای ترس رو میگیره! امیدوارم درک کنید شرایط سخت منو… .
امین بهتوئی
همچنین پیشنهاد می‌کنم تا مطلب «۲۰ بازی ترسناک مناسب هالووین امسال» را نیز از دست ندهید.
من کلا سخت می‌ترسم ولی Lickerهای رزیدنت ایول ۲ همیشه منو یکم اذیت می‌کردن. لعنتیا هم قیافه‌شون خیلی کثافته، هم از نظر مکانیکی بدجور جون و مهمات آدم رو خالی می‌کنن.
یه چیز دیگه هم به ذهنم می‌رسه. مارهای دریایی Assassin’s Creed Black Flag. این فلان فلان شده‌ها شاید بیشتر از هر هیولای دیگه‌ای تو بازی‌ها منو از جا پروندن!
رایان زجاجی
متاسفانه وقتی موضوع رو شنیدم فهمیدم نه فقط از یک نفر بلکه فکر کنم در کمترین حالت ممکن ده یازده کاراکتر بازی به کابوسم تبدیل شدن. از مستر ایکس و پیرامید هد بگیرید تا کاراکترهایی مثل روویک بازی The Evil Within و هیولای بازی Amnesia The Bunker! انتخاب ترسناک‌ترین واقعا کار سختیه ولی هر چقدر بهش بیشتر بهش فکر می‌کنم، خانواده بیکر بازی رزیدنت ایول 7 اولین کسایی هستن که به ذهنم میان.
راس این ترس خود جک بیکره! جک بیکر از نظری از همه تایرنت‌های رزیدنت ایول ترسناک‌تره چون ظاهرش بر خلاف اونا کاملا عادیه و اصلا انتظار نداری در این حد دیوانه باشه. آواز خوندن اون توی سالن، نمردن اون تحت هیچ شرایطی، صدای خنده‌های رو مخش و… همه چیز اون به جنون‌آمیزترین شکل ممکن طراحی شده. به زنش مارگارت که بهتره نپردازیم! چیه این خانواده بیکر؟!
راستش کاراکتر ترسناک که زیاده، ولی بیشتر از این که حس وحشت بهشون داشته باشم دوستشون دارم! مثلا کاراکتر فردی کروگر رو خیلی دوست دارم ولی حس ترس به خصوصی نسبت بهش ندارم. با این وجود یه بازی هست که خیلیییییی منو ترسونده و اصلا بازی ترسناکی نیست، صرفا برای سنی که بازیش کردم تجربه مناسبی نبوده.
الکترونیک آرتز رو با بازی‌های خیلی بدی که از هری‌پاتر ساخته می‌شناسیم. با این وجود دو یا سه تا بازی خوب هم ساخته که بهترینش به نظر من زندانی آزکابان هست که حدودا چهار یا پنج سالم بوده که بازیش کردم. یه کاتسین توی این بازی هست که پیوز (روح اعصاب خردکن دنیای هری پاتر) یه جامپ اسکر خیلی ترسناک می‌زنه تو صفحه (که شاید الان اونقدری هم ترسناک نباشه!) و این از بچگی مونده تو ذهنم و اذیتم میکنه! از طرفی مواجه شدن با Dementor یا دیوانه‌سازها توی بازی هم واقعا ترسناک بود و در کل بازی برای اون سن و سال فضای خیلی دارکی داشت! خلاصه سرتون رو درد نیارم! دمنیتورها و جناب پیوز هنوزم که هنوزه منو می‌ترسونن!
محمدرضا نوروزی
من شاید خیلی از شخصیت‌های ترسناک تو بازی‌های ترسناک نترسم، ولی شخصیت‌های که از نظر روانشناختی ترسناکن رو واقعا از بچگی نمی‌تونستم تحمل کنم. بهترین مثال این موضوع که هنوزم توی مغزم داره زندگی میکنه Glados از بازی پورتاله. اینکه یه منشی خیلی ساده و شیرین و مهربان رو به یک ربات تبدیل کنن خودش ترسناکه. ولی اینکه این ربات انسانیت خودش رو به طور کامل فراموش کنه و تمامی انسان‌های داخل مجموعه‌اش رو با گاز عصبی بکشه عملا ترس رو به سطح دیگه‌ای می‌بره. این موجود ترسناک نیست چون ظاهر وحشتناکی داره، ترسناکه چون تفکرش و قدرتشه که ایجاد وحشت میکنه.
امیرحسین وفاراد
حالا می‌رسیم به نظرات شما که در پست هفته پیش با ما به اشتراک گذاشتید:
اسپرینگ بانی بازی های فناف واقعا چیز ترسناکیه
بخاطر ظاهر نمیگم که خیلی ترسناکه که اون بحث جدایی داره.
بخاطر داستان پشت پرده اش که مو به تن ادم سیخ میکنه!
گیگاچد کبیر
کاربر Nimaa هم درباره این موضوع گفته:
بیشترین و بهترین تجربه هایی که از بازی های ترسناک داشتم مشخصا مربوط میشه به سری رزیدنت اویل؛
رزیدنت اویل ۷ یکی از اولین بازی های کنسولی عمرم بود و با توجه به اینکه تجربه نداشتم، نمیدونستم باید چیکار کنم.
دفعه اولی که با جک بیکر روبرو شدم و تقریبا به سادگی تونستم خلاص شم از دستش، با کلی خوشحالی که احتمالا با بازی نه چندان ترسناک روبروام راه رو ادامه دادم.
اما هر بار که میرفتم جلو باز هم بیکر سبز میشد و اونقدری سر اون بازی ترسیدم که فکر کنم توی اون ۱ ماهی که بایوهازارد بازی کردم به اندازه کل زندگیم با ترس روبرو شدم.
Honorable mention: مادربزرگ خونه بیکر، کسی که یکی از بهترین سناریوهای تاریخ ویدیوگیم براش چیده شده بود.
Nimaa
شما از کدوم کاراکتر دنیای بازی بیشتر می‌ترسیدید؟ حتما نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید.
موضوع تیم ویجیاتو هفته بعد درباره «بهترین همراه و یاری که توی دنیای بازی داشتیم» هستش. بهترین همراه پروتاگونیست بازی که تا به حال داشتید و اون رو توی روند داستان خیلی دوست داشتید رو برامون بنویسید و بهترین کامنت‌ها در پست هفته بعد قرار می‌گیرن.
source
کلاس یوس