پشت پرده طعنه و کنایه در نوجوانی

اگر هنوز متقاعد نشده‌اید که عشق نوجوان شما به طعنه نقطه‌ عطفی است که ارزش تجلیل دارد، آزمایشی را درنظر بگیرید که اخیراً روث فیلیک (Ruth Filik) روان‌شناس دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا انجام داده است.

از شرکت‌کنندگان این آزمایش خواسته شد حین خواندن سناریو‌های مختلف از رویداد‌های رایج در اسکنر fMRI (اف‌ام‌آرآی) دراز بکشند.

در برخی موارد، گفته‌های کاراکتر‌ها طعنه آمیز انتخاب شده بود، مثلاً: بِرنیس و کیتلین هر دو برای دوره‌ی روان‌شناسی در دانشگاهی در آمریکا درخواست دادند.

آن‌ها برای چاپ برگه‌های درخواست‌شان با هم قرار گذاشتند. دستگاه چاپگر فقط کاغذ صورتی داشت. برنیس به کیتلین گفت: «رنگش خیلی رسمی نیست؟!»

در موارد دیگر، از همین عبارت بعنوان انتقاد طعنه‌آمیز استفاده میشد: برنیس و کیتلین هر دو برای یک دوره‌ی روان‌شناسی در دانشگاهی در آمریکا درخواست دادند.

آن‌ها برای چاپ برگه‌های درخواست‌شان با هم قرار گذاشتند. کیتلین کاغذ صورتی رنگ را برای چاپ درخواستش انتخاب کرد. برنیس به او گفت: «رنگش خیلی رسمی نیست؟!»

هر دو نوع کنایه شبکه‌ «ذهنی‌سازی» درگیر در درک باور‌ها و مقاصد دیگران را روشن می‌کند، یافته‌ای که بر اهمیت تئوری ذهن در تفسیر انواع اظهارات مبهم تاکید می‌کند.

بااین‌حال فیلیک دریافت که طعنه در قیاس با کنایه‌ی غیرطعنه‌آمیز، فعالیت بیشتری در شبکه‌های معناییِ درگیر در پردازش عمومی زبان و مناطق مغزی درگیر در طنز را هم تحریک می‌کند و این نشانه‌ای از پیچیدگی کلی آن است.

«فهمیدن اینکه باور‌های فرد دیگر چه بوده، چرا فلان حرف را گفته و آیا قصدش بدجنسی بوده یا مزه‌پرانی چالش‌برانگیزتر است.» این تمرین ذهنی مزایای شگفت‌انگیزی هم دارد.

فواید طعنه

کار کردن با همکارانی از دانشگاه‌های هاروارد و کلمبیا، لی هوآنگ در مدرسه‌ی عالی کسب‌وکار اینسید در فرانسه نشان داده است که گفتن و شنیدن یا بخاطرآوردن نظرات طعنه‌آمیز می‌تواند به تسریعِ تفکر خلاقانه کمک کند.

برای نمونه یکی از آزمایشات او شامل «مسئله شمع» بود که در آن شرکت‌کنندگان مقابل یک شمع، یک قوطی کبریت و یک جعبه پونز قرار می‌گرفتند.

ماموریت آن‌ها یافتن راهی برای چسباندن شمع به دیوار بود بصورتی که در حال سوختن قطرات شمع روی زمین نچکد.

پاسخ صحیح خالی کردن قوطی پونز، اتصال آن به دیوار با پونز‌ها و سپس قرار دادن شمع درون آن بود، راه‌حلی که تنها زمانی به ذهن می‌رسد که آماده باشید موبه‌مو به کارکرد هر یک از آن اشیاء فکر کنید.

پیش از شروع حل مسئله، از برخی شرکت‌کنندگان خواسته شد یک گفتگوی طعنه‌آمیز را بخاطر بیاورند، درحالی‌که از بقیه خواسته شد یک گفتگوی صمیمانه یا خنثی را بخاطر آورند.

بطرز شگفت‌انگیزی، خاطرات طعنه‌آمیز میزان موفقیت شرکت‌کنندگان را بیش از دوبرابر کرد، یعنی از حدود ۳۰ درصد تا بیش از ۶۰ درصد.

طعنه بعنوان نوعی از طنز ممکن است در رویایی با ناامیدی یا استرس به ما کمک کند.

کاترین روترمیچ از دانشگاه کارولینای شرقی در گرینویل عقیده دارد: «طعنه می‌تواند راهی برای کم کردن فشار عصبی باشد.»

بطرز جالبی، او در یکی از مطالعات اخیر خود دریافت که استفاده‌ی افراد افسرده و مضطرب از طعنه در طول همه‌گیری کووید-۱۹ افزایش یافته که بازتابی از این مکانیسم مقابله است.

بطورکلی انگیزه‌ اصلی طعنه، زبانی است و به عبارتی رنگ و لعاب دادن به پیام‌هایی که امید داریم به دیگران منتقل کنیم.

پکسمن می‌گوید: «شما روی معنای زیرین، نقابی از معنای سطحی قرار می‌دهید.»

این نقاب سطحی می‌تواند شوخی ملایمی باشد و اگر درحال نقد ضمنی کسی باشید نقاب سطحی به شما قابلیت انکار موجه‌نما می‌دهد و خطر مجادله را کاهش می‌دهد.

بااینکه این مطالعات روی بزرگسالان انجام شد، بنظر می‌رسد نوجوانان نیز احساسات مشابهی را هنگام استفاده از طعنه تجربه کنند و احتمالاً آن را روش مفیدی برای مقابله با احساسات منفی یا موقعیت‌های دشوار در نوجوانی بدانند.

شاید در ابتدا والدین از مشاهده‌ طعنه زدن فرزندان‌شان شوکه شوند و این خود نشانه‌ای از یک بدبینی بزرگسالانه است که در تضاد با برداشت آن‌ها از معصومیت جوانی است.

والدین ممکن است در مواجهه با نوجوانی که تقریباً در تمام صحبت‌هایش از طعنه استفاده می‌کند طوریکه انگار با بیان هرگونه احساس صادقانه‌ای مشکل دارد، احساس درماندگی کنند.

اما آیا ما باید نوجوانان را بخاطر استفاده از این ابزار همه‌کاره سرزنش کنیم؟ شاید بهتر باشد آن را تمرین مفید یک توانایی حیاتی بدانیم.

به عقیده‌ فیلیک: «این مهارتی است که آن‌ها می‌خواهند در بکار بردن آن ماهر شوند بویژه به این دلیل که بخش زیادی از زبانی که ما در زندگی روزمره از آن استفاده می‌کنیم اصلی و غیراستعاری نیست.

پکسمن موافق است و به همین دلیل در فکر یافتن راه‌هایی برای آموزش طعنه به کودکانی بود که در فهم جزئیات ظریف آن کند هستند.

نتیجه‌ تلاش او «سیدنی طعنه می‌زند» (Sydney Gets Sarcastic) است، یک کتاب داستانی که شامل نمونه‌های فراوانی از طعنه و دلایل استفاده از آنهاست.

او در یک آزمایش که اخیراً روی کودکان ۵ تا ۶ ساله انجام شد نشان داد کودکانی که داستان را خواندند و درباره‌اش صحبت کردند در آزمون بعدی عبارات طعنه‌آمیز را راحت‌تر شناسایی کردند.

با درنظر گرفتن بدنامی طعنه باید بیشتر قدردان پیچیدگی آن باشیم. نیش و کنایه‌ای در کار نیست اگر بگویم طعنه یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌های زبان است.