پذیرش خود و جهان اطراف مان چرا و چگونه؟

سواد زندگی؛ توسعه توانمندی‌های فردی؛ مریم طرزی– پذیرش خود یا خودپذیری،فقط یک مفهوم نیست بلکه یک شیوه و یک راه است برای بودن، دلیلی برای وجود داشتن،این مهارت الزاماً ذاتی نیست بلکه تنها با تمرین مکرر می توانیم به دستش آوریم.

پذیرش خود یا خودپذیری

پذیرش یک پیش نیاز ضروری برای عزت نفس است. یکی از مهمترین مولفه های عزت نفس، این است که خود را بپذیریم و به خود عشق بورزیم.

چرا باید خودمان را بپذیریم؟

خودتان را بپذیرید تا خودتان را دوست داشته باشید! برای داشتن عزت نفس خوب، به عبارت دیگر دوست داشتن و احترام به خود، لازم نیست بی عیب و نقص باشید.

تغییر به تدریج و در زمان اتفاق می افتد

اول و شاید دلیل مقدماتی برای اینکه چرا باید خود را بپذیریم این است که پیش از هر چیز چیزهای خاصی در ما وجود دارد که قادر به تغییر آنها نخواهیم بود یا تغییر آنها زمان می برد.

پذیرفتن خود با همه ایرادات و نقص هایی که در خود سراغ می کنیم، رهاوردی همچون پذیرش دیگران دارد. مدارا نسبت به خود تحمل دیگران و در نتیجه روابط مسالمت آمیزتر را فراهم می کند.

علاوه بر این، پذیرش آنچه برای ما اتفاق می‌افتد به معنای این است که بدانیم این ما نیستیم که تصمیم می‌گیریم اوضاع در حال حاضر چگونه باشد.
هدف استعفا، تسلیم، رها کردن یا تایید نیست. هدف این است که پس از پذیرش، با آرامش، قدرت و شفافیت بیشتری عمل کنید.

بنابراین ما می توانیم هر روز مهارت “پذیرش” خود را ارتقا دهیم. راهی عالی برای کاهش استرس، آرامش بیشتر و موثرتر عمل کردن. در واقع، این به ما امکان می دهد از هدر دادن انرژی خود با شکایت یا حتی عصبانی شدن در مورد چیزی که کنترلی روی آن نداریم، جلوگیری کنیم.

 « باشد که به شما قدرت تحمل آنچه را که نمی توان تغییر داد و شهامت تغییر آنچه را که می توان تغییر داد، و همچنین کسب دانشی برای تشخیص یکی از دیگری عطا شود».
مارکوس آئورلیوس

بنابراین بسیاری از ما باید هر روز به خود یادآوری کنیم که مبارزه با واقعیت بیهوده است. بیایید همچنین به یاد داشته باشیم که با این واکنش تند و زننده مبارزه کنیم، واکنشی که عبارت است از اینکه بخواهیم واقعیت را زمانی که ما را آزار می دهد تغییر دهیم یا زمانی که متوجه می شویم نمی توانیم آن را تغییر دهیم غمگین یا عصبانی باشیم.

از سوی دیگر، از آنجایی که واقعیت غالباً مسئله ادراک است، می‌توانیم تا آنجا که ممکن است توجه خود را بر جنبه‌های مثبت متمرکز کنیم و به دنبال آن باشیم که تا آنجا که ممکن است شکرگزاری را در زندگی روزمره خود تجربه کنیم.