نگاهی به بازی Shadow The Hedgehog | عنوان طرد شده سری بازی سونیک

در تاریخ ۸ مارچ ۲۰۰۵ و طی رویداد Walk of Game، شخصیت‌های نمادینی نظیر ماریو، لینک، سونیک و مستر چیف نمایشی جذاب از خود نشان دادند. بین این شخصیت‌ها، Sonic شامل تریلر زیبایی از تاریخچه پربارش شد و مخاطبین را به وجد آورد. اما زمانی که ویدیو تمام شد، هیچ شخصی نمی‌توانست پیش‌بینی کند چه اتفاقی قرار است رخ بدهد. صحنه‌های سونیک کلاسیک و دوبعدی جای خود را به حفره‌های گلوله دادند و نمایشگری که مملو از خاطرات شیرین بود، شدوی خارپشت عبوس و ترش‌رو را نمایان کرد. فیلم‌های مربوط به این بازی کاراکتر شدو (Shadow) را در حال دویدن، پریدن و استفاده از محیط مانند آثار سه‌بعدی قبلی سونیک نشان می‌دادند اما با یک المان نه چندان مرتبط، اسلحه گرم. با ویجیاتو همراه باشید.

در ابتدا پیشنهاد می‌کنیم که مطلب «۱۵ بازی سونیک که در آن کنترل کاراکتر شدو را به دست می‌گیرید» را هم از دست ندهید.

فرقی نمی‌کرد که دست شدو تفنگ لیزری بود یا مسلسل و تپانچه، او هیچ ترس و عبایی از نابود کردن دشمنان فضایی خود نداشت. این اتفاق یک دروغ ۱۳، توهم یا ماد ساخته شده به دست یک طرفدار عصبانی سونیک نبود و همه‌ی مخاطبین را شدیدا متعجب کرد. تیم توسعه سونیک یعنی Sonic Team اثری جدید در این فرانچایز با اضافه کردن سلاح‌های گرم به نام Shadow the Hedgehog معرفی کرد که قرار بود فصل تعطیلات همان سال منتشر شود. تفکرات زیادی حول وجود داشتن چنین اثری شکل گرفت. این مورد که یک بازی مخصوص شدو ساخته شود چندان دور از ذهن نبود، چون از زمان معرفی‌ این کاراکتر داخل بازی Sonic Adventure ۲ خارپشت سیاه دنیای سونیک به محبوبیتی غیرقابل انکار رسید. ولی چرا باید یک اثر از فرانچایز سونیک مسیری تاریک مانند فرانچایزهای Jak and Daxter یا Prince of Persia را پیش می‌گرفت؟

برای جواب دادن به این سوال، باید به تغییر مسیر صنعت بازی در آن دوره پرداخت. ضدقهرمانان تاریک و خشن از اوایل تا اواسط دهه ۲۰۰۰ همگی در حال یاغی‌گری و ایجاد آشوب بودند. عناوین پلتفرمر رنگارنگی که شخصیت اصلی آن‌ها یک مسکات جذاب بودند، به مرور جای خود را به آثار شوتر اول و سوم شخصی نظیر هیلو می‌دادند. بازیکنان آمریکایی به خصوص در حال حرکت به سمت این ژانر بودند، از همین رو برای جلب توجه این دسته از مخاطبین، کارگردان و نویسنده سناریوی سگا یعنی Takashi Iizuka خواست تا شدو را هم وارد چنین سبکی کند. در همان زمان، ایزوکا مشخص کرد که ماموریت بعدی تیم سونیک توسعه آثاری مخصوص مخاطبین بالغ‌تر است، بدون اینکه طرفداران فعلی از آن‌ها دور شوند. متاسفانه شرایط آن طوری نشد که ایزوکا می‌خواست.

اوایل داستان بازی، شدو با فراموشی مواجه شده و حین گشت و گذار در حوالی شهر قصد دارد تا گذشته خود از زمان Sonic Adventure ۲ را به یاد بی‌آورد. شانس به شدو رو می‌آورد، چون همان لحظه موجود فضایی شیطانی یعنی Black Doom که ظاهرا جواب سوال‌های او را دارد جلویش ظاهر می‌شود. او ادعا می‌کند که با Shadow رابطه دارد ولی برای بیان دانسته‌هایش، باید هر ۷ زمرد آشوب به او داده شود. مشکل اصلی این جا است که بلک دووم همراه با ارتشش یعنی Black Arms قصد فتح سیاره را دارد، همین مسئله باعث می‌شود با معضل اخلاقی بزرگی دست و پنجه نرم کند.

بهترین جنبه بازی یعنی سیستم اخلاقیات همین لحظه پا به عرصه می‌گذارد. آیا او باید برای نجات سیاره‌اش بجنگد؟ یا برای پیدا کردن سوال‌هایش هم مسیر بلک دووم شود؟ اگر به اتفاقات و درگیری سیاره اهمیتی ندهد چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ هر مرحله اجازه می‌داد تا بازیکنان سرنوشت‌شان را تعیین کنند. برای مثال در مرحله اول داخل Westopolis، شما می‌توانید به فضایی‌ها کمک کنید، یا سربازها را برای حفظ سیاره یاری دهید، یا تا آخر مرحله بی‌طرف پیش بروید. مسیری که شما پیش می‌گیرید مرحله بعدی را برایتان انتخاب می‌کند. به خود بازیکنان بستگی دارد که قهرمان یا شخصیت منفی‌ای خالص و حتی فردی خنثی باشند، یا این که بسته به حس و حالشان بین این ۳ گزینه تغییر مسیر بدهند. در نهایت، به یکی از ۱۰ پایان‌بندی بازی می‌رسید که حاصل ۳۲۶ مسیر متفاوت برای طی کردن داستان است. باید تلاش فراوان تیم سونیک را مورد تحسین قرار داد که توانستند چنین اثری را خلق کنند. اما بازی این جا تمام نمی‌شود، چون تنها با باز کردن هر ۱۰ پایان‌بندی است که داستان واقعی به نمایش در می‌آید.

حالا بیایید به مبارزات بر اساس اسلحه بازی بپردازیم. درست مانند آثار سه‌بعدی قدیمی سونیک، شدو قادر است تا بدود، بپرد و دشمنان را له کند و حتی وارد مبارزات تن به تن شود. اما برعکس آثار قبلی سری، بعد از این که شما یک دشمن را شکست می‌دهید، می‌توانید اسلحه آن‌ها را جهت استفاده شخصی بردارید، سلاح‌هایی نظیر انواع تفنگ، شمشیر، چکش، نیزه و حتی بمب‌انداز. البته بازیکنانی که ایده استفاده از سلاح داخل عناوین سونیک را اصلا قبول ندارند می‌توانند بدون بهره بردن از آن‌ها هم مسیر را طی کنند، هر چند که تاثیرگذاری اسلحه‌ها فوق‌العاده بالا و مهم است (این به وضوح نشان می‌دهد که توسعه‌دهندگان قصد ترغیب کردن بازیکنان را به استفاده از سلاح‌های بازی داشتند). خیلی واضح است که بهره بردن شدو از سلاح به اندازه استفاده سونیک از ماشین برای طی کردن مسیر احمقانه است. اما در کل اگر از دیدگاه گیم‌پلی به قضیه نگاه کنیم، این ایده چندان بد نبود.

تندی بازی فراتر از سلاح‌های گرم هم رفت. برای ایجاد جو بالغانه‌تر، توسعه‌دهندگان به شخصیت‌هایشان اجازه دادند که از لحن و حرف‌های تند و تیزتر استفاده کنند. قطعا شخصیت مورد علاقه شما خیلی از حرف‌ها و سخنان زننده را به زبان نمی‌آورد، ولی خوب فحاشی ملایم عضوی انکارنشدنی از بازی است (به گفته جیسون گریفیث صداپیشه شدو این حرکت توسط سازندگان کاملا عمدی بود). از طرفی دشمنان فضایی هم هنگام تیر خوردن خونریزی می‌کنند، ولی برای کاهش رده‌بندی سنی بازی خون آن‌ها به جای قرمز، سبز طراحی شده بود. قطعا چنین چیزی نسبت به خیلی از آثار خشن امروزی اصلا قابل قیاس نیست، ولی دیدن یک بازی سونیک به این شکل جای تعجب داشت. در نهایت اما مهم‌ترین سوال ما پیش می‌آید، آیا Shadow the Hedgehog بازی خوبی بود؟

برای کسانی که با سونیک بزرگ شدند باید گفت که این اثر خوب عمل کرد. اما ساخت چنین اثری تقریبا ایده احمقانه‌ای بود و می‌شود آن را تلاش ناتمامی جهت ورود به دنیای تاریک و تند دوره‌اش دانست. ولی در کل این عنوان از لحاظ کیفی خیلی خوب عمل کرد و نمی‌شود به آن ایراد چندان زیادی گرفت. بسیاری از آثار سونیک هنوز هم در سراسر فضای مجازی مورد بحث طرفداران قرار می‌گیرند، عناوینی نظیر Sonic ۲۰۰۶، Unleashed و Colours، ولی Shadow the Hedgehog جای خاصی بین آن‌ها ندارد. تنها راه قانونی تجربه این بازی خریدن یک کپی نسل ششمی از آن است و مسیرش تقریبا رو به محو شدن کامل پیش می‌رود.

این بازی و حواشی حول آن بدون شک فیلم سینمایی سوم سونیک و Sonic X Shadow Generations را بیش از پیش مهم می‌کند. برای اولین بار از زمان عرضه Shadow the Hedgehog، تیم سونیک شیرجه‌ای عمیق به تاریخچه غنی و پردردسر این شخصیت محبوب زده و طرفداران سال ۲۰۲۴ به نام شدو ثبت کرده‌اند. ما حتی شاهد غافلگیرکننده بازگشت بلک دووم توسط شیطنت‌هایی مربوط به سفرهای زمانی هم بودیم. همان طور که شدو با گذشته تلخش روبرو می‌شود، تیم سونیک هم از اشتباه مهمش درس گرفت و ارزش واقعی خارپشت سیاه را توانست نمایان کند. شاید نتوانیم روی شدو به عنوان شخصیت مرکزی داستان‌های بعدی سونیک چندان حساب باز کنیم، ولی بدون شک ایده‌ها و روایات زیادی حول این خارپشت ترش‌رو و قدرتمند وجود دارد.

خوب دوستان نظر شما چیست؟ شما چه خاطراتی با شدو و بازی آن دارید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.