نگاهی به نقدهای فیلم Nosferatu از دید رسانه‌ها

در هر عصر سینما، بینندگان شاهد فیلمی تعیین‌کننده از افسانه‌ی ومپایری استوکر بوده‌اند. اگرز به ما نسخه‌ای ارائه کرده که مخصوص امروز است و می‌توان ریشه‌های آن را تا یک قرن پیش هم جست‌جو کرد.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

اگرز توانسته ورژنی از این داستان ارائه کند که از نظر تکنیکی محشر است؛ فیلمی درباره‌ی احتیاج به روبرو شدن و شناختن شیطان، برای فائق آمدن بر آن.

-جوردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

فیلم Nosferatu خودش را به عنوان یک دستآورد بی‌زمان و در عین حال زمان‌محور در سینما اثبات می‌کند.

-سوفیا سیمینلو از رسانه‌ی Awards Watch

اگرز به نحوی استادانه عمل می‌کند که برای فیلم‌سازان عصرش غیرقابل برابری‌ست. یکی از بهترین فیلم‌های سال را او ساخته.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

این فیلم بهترین فیلم ترسناک سال است و به آسانی یکی از بهترین‌های ۲۰۲۴ هم محسوب می‌شود.

-جف ایوینگ از رسانه‌ی Collider

نوسفراتو به کارگردانی اگرز از بهترین فیلم‌های ترسناکی‌ست که تاکنون ساخته شده.

-رزا پارا از رسانه‌ی The Latino Slant

نام آن در میان بهترین فیلم‌های سال قرار دارد و مطمئناً تبدیل به اثری کلاسیک در این ژانر می‌شود.

-کریس بمبری از رسانه‌ی JoBlo’s Movie Network

فیلم با یک کلوز-آپ آغاز می‌شود که زنی در آن دارد ناله می‌کند، تنها برای اینکه یک ترس ناگهانی القا کند. مسائلی که در نسخه‌های متفاوت این اثر وجود داشته‌، در اینجا به سطح می‌آیند و با دیدی متفاوت و عمیق‌تر نگریسته می‌شوند.

-سوفیا سیمینلو از رسانه‌ی AwardsWatch

پرداختن به جنبه‌های روانی الن از نسخه‌ی اصلی خیلی دارک‌تر است. در فیلم نوسفراتو مشکلاتی بررسی می‌شوند که به جنسیت زنان (و شیطان‌نمایی آن‌ها) مربوط هستند؛ به شکلی که نسخه‌ی اصلی به آن نمی‌پردازد.

-جف ایوینگ از رسانه‌ی Collider

اگرز کاملاً متوجه است که می‌خواهد داستانی را بگوید که قبلاً بارها گفته شده، بدین ترتیب او انتظارات ما را می‌داند و آشنایی ما با این اثر را تست می‌کند و در همین حین برداشت‌های خاص خودش را هم در این داستان ترسناک جاری می‌کند.

-دیوید رونی از رسانه‎‌ی Hollywood Reporter

نویسنده‌ی فیلم مگنوم اوپوس مدرن خودش را از بقایای گذشته ترسیم کرده است.

-کورتنی هاوارد از رسانه‌ی Fresh Fiction

تجربه‌ی تماشای این فیلم درباره‌ی چگونگی از نو ساختن این ثر نیست؛ بلکه ارزش آن را می‌بایست در چگونگی احترام گذاشتن به دید دقیق و کاملی یافت که کارگردان نسبت به ترس گوتیک خون‌آلود، اروتیک و خاطره‌انگیز داستان اورجینال دارد.

-جوردن راوپ از رسانه‌ی The Film Stage

آشنا بودن داستان برای بینندگان باعث می‌شود که آن‌ها به یک‌باره غافل‌گیر بشوند و خوانش مدرن خودش را از داستان ومپایر ارائه می‌کند.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

داستان نوسفراتو برای مجزا کردن خودش از دیگر نسخه‌های موجود از این داستان و فیلم‌های دراکولایی، ناتوان می‌ماند.

-شان بولمن از رسانه‌ی FandomWire

این فیلم اینگونه بنظر می‌رسد که انگار نویسنده و کارگردان آن از زمان آغاز به کارش در سال ۲۰۱۶ و ساخت فیلم The Witch، به دنبال چنین نتیجه‌ای بوده است؛ نتیجه‌ای که ترکیب عالی سبک کارگردان و متریال مورد نظر اوست.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

نوسفراتر بازتاب‌کننده‌ی رابرت اگرز بدون هیچ مانعی‌ست. ثابت می‌کند که او کاملاً مناسب بازآفرینی داستان بوده است.

-جوئی مگیدسون از رسانه‌ی Awards Radar

اگرز نهایتاً توانسته وسیله‌ای بی‌نقص برای نمایش قدرت خود در آفرینش فیلم‌های ترسناک تاریخی را پیدا کند. دقت همیشگی او به جزئیات تاریخی به خوبی قابل رؤیت است و استعدادش در ساختن اتمسفر هم سر جای خود قرار دارد.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

آخرین فیلم ساخته شده توسط این کارگردان ترکیبی‌ست از فضای ترسناک دقیق و شخصیت‌محوری که در دو فیلم قبلی او هم وجود داشت، علاوه بر دنیای خیالی حماسی وایکینگی او که هیچ جزئیاتی از قلم نیافتاده بود.

-جردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

این فیلم نتیجه‌ای است از هر چیزی که اگرز تا به حال در کریر خود به دنبال دست‌یابی به آن بوده است.

-کیتی رایف از رسانه‌ی AV Club

فیلم نوسفراتو با جرأت تمام بازتاب‌گر اگرز است؛ شاید حتی بیش از حد با جرأت!

-مت دونیتو از رسانه‌ی Daily Dead

نوسفراتو بهترین فیلم رابرت اگرز است.

-سیدانت ادلاکا از رسانه‌ی IGN Movies

چهارمین اثر این کارگردان مطمئن‌ترین و بزرگ‌ترین دستآورد اوست.

-جردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

نوسفراتو بهترین کار اوست. من فکر نمی‌کردم که او بتواند از اولین فیلمش یعنی The Witch هم هرگز بهتر شود، اما اکنون متقاعد شدم که اشتباه می‌کردم.

-تسا اسمیت، از رسانه‌ی Mama’s Geeky

برای من هنوز هم فیلم The Witch در رأس قرار دارد، اما این یکی هم دست کمی از آن ندارد و در رتبه‌ی بعد قرار می‌گیرد.

-جوئی مگیدسون از رسانه‌ی Awards Radar

با یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های ژانر وحشت تمام دوران روبرو هستیم.

-رزا پارا از رسانه‌ی The Latino Slant

این فیلم از تمامی فیلم‌های وحشتناک امسال فراتر می‌رود، اگر از موش‌ها نمی‌ترسیدید مطمئن باشید بعد از دیدن نوسفراتو دیدگاه‌تان تغییر خواهد کرد.

-کورتنی هاوارد از رسانه‌ی Fresh Fiction

سکانس‌های متعددی وجود دارد که بینندگان می‌بایست آن را از لای انگشتانی که بر روی چشم خود گذاشته‌اند ببینند. این فیلم ذاتاً ترسناک است و تقابل انسان و ومپایر در اینجا کافی‌ست تا هر کسی را از خود به در کند!

-تسا اسمیت از رسانه‌ی Mama’s Geeky

کارگردان حتی از تکنیک‌های مدرن ترس‌سازی مثل جامپ‌اسکر هم نهایت بهره را می‌برد و چیزی نیستند که بعد از گذر از آن‌ها بهشان بخندیم. تجربه‌ی این فیلم تعلیقی‌ست که به شکلی مطمئن ترس را می‌سازد و آن را در سطحی بالا نگه می‌دارد؛ به شکلی هیپنوتیزم‌کننده ترسناک است که بیننده را انگار از یقه می‌گیرد و تا انتها رهایش نمی‌کند.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

ترس به داستان‌های ومپایری برمی‌گردد. اگرچه که فیلم باعث نمی‌شود از ترس شلوارتان را خیس کنید ولی قاب‌بندی‌ها و طرح‌هایی که عامدانه ترسناک ساخته شده‌اند به شکلی طبیعی بیننده را از خود به در می‌کنند.

-بریتنی پاتریس ویترسپون از رسانه‌ی Screen Rant

فیلم‌برداری انجام شده توسط جرین بلشک آنقدر در به نمایش گذاشتن تاریکی مطلق بکر (و آنچه که در آن می‌گذرد) ماهرانه عمل می‌کند که اصلاً فیلم برای استریم شدن باید منع شود، چرا که بیت‌ریت آرام واقعاً نمی‌تواند عدالت را در حق این جعبه‌رنگ شبانه ادا کند!

-جردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

جذابیت بصری فیلم Nosferatu را نمی‌توان از قلم انداخت. کار با دوربین بلشک جادویی‌ست و طراحی لباس لیندا مویر هم عالی می‌باشد.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

استفاده‌ی بلشک از نور ماه و نور شمع نظیر ندارد و باعث می‌شود که تصویر حالت کبودی داشته باشد.

-کورتنی هاوارد از رسانه‌ی Fresh Fiction

از نظر زیبایی‌شناختی، این فیلم پس از نسخه‌ای که کوپولا از داستان دراکولا سی سال پیش ساخت، بهترین و کم‌نقص‌ترین است. با استفاده از نسبت تصویری 1:66:1، فیلم نوسفراتو یک جشن بصری برای کسانی‌ست که به اندازه کافی خوش‌شانس هستند که آن را در تصویر IMAX ببینند.

-کریس بومبری از رسانه‌ی JoBlo’s Movie Network

شات پایانی فیلم در ذهن من ثبت شده و هر روز به آن می‌اندیشم!

-رزا پارا از رسانه‌ی The Latino Slant

نمی‌توان انکار کرد که تا چه حد از نظر زیبایی و اتمسفر کار کارگردان عالی بود، اما از نظر روایی هنوز چیز بیشتری نیاز است.

-شان بولمن از رسانه‌ی Fandom Wire

فیلمنامه‌ی اگرز به اندازه‌ی کارگردانی‌اش شیفته‌کننده نیست، اما لحظه‌ای وجود ندارد که شما به فیلم بنگرید و مطمئن نباشید که یک آدم خبره دارد داستان خودش را به روی تصویر می‌برد.

-جوئی مگدیسون از رسانه‌ی Awards Radar

فیلمنامه پر از دیالوگ‌هایی‌ست که داستان را در بستر خود کامل می‌کنند و به آن حسی نو می‌دهند. ارتباط معاصری که می‌توان در اعمال اورلاک به ویزبرگ حس کرد، غیرقابل نادیده گرفتن است؛ موجی از نبوغ که با تمرکز بر تجارب زنان در قرن نوزدهم آفریده شده.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

با صحنه‌ی چهارم یا پنجمی که شخصیت‌ها در برابر نور یک آتش سخن می‌گویند، زیر بار اتمسفر این فیلم خفه خواهید شد.

-کیتی رایف از رسانه‌ی AV Club

اسکارسگارد با ظاهر شدن در نقش شخصیت اصلی ترسناک فیلم، سوختی فراهم می‌کند که سبب ایجاد کابوس‌های شیطانی‌ست. منظره‌ای که دیدنش تماشا دارد.

-کورتنی هاوارد از رسانه‌ی Fresh Fiction

اسکارسگارد با لهجه‌ی تاریک ترنسیلوانیایی خود و هیکل درشتش، یک اُرلاک ترسناک آفریده.

-کریس بامبری از رسانه‌ی JoBlo’s Movie Network

لرزش خشن صدای او کاملاً با فیزیکی بودن بازی‌اش هماهنگی دارد و گذشته‌ی صبورانه‌ی اُرلاک با عطش رو به افزایشش می‌خواند.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

بازی ترسناک و گیرایی که به یاد بیننده خواهد ماند. او در اولی حضورش آنقدر قوی‌ست که تا انتهای فیلم حضورش احساس می‌شود، حتی اگر واقعاً حاضر نباشد.

-رزا پارا از رسانه‌ی The Latino Slant

تبدیلی فوق‌العاده در اینجا وجود دارد که باعث می‌شود اسکارسگارد را به عنوان یکی از منطعف‌ترین بازیگران حال حاضر بشناسیم.

-جف ایوینگ از رسانه‌ی Collider

او یک ومپایر لجن و چرک است که می‌تواند برای فصل جوایز در نظر گرفته شود.

-مت دوناتو از رسانه‌ی Daily Dead

اسکارسگارد بی‌رقیب است؛ شاید گری اولدمن در نقش Vlad the Impaler در فیلم کوپولا را بتوان برابر دانست، اما این تا قبل از این است که او تبدیل به یک ومپایر کابوکی بشود.

-سیدانت ادلاکا از رسانه‌ی IGN Movies

هر چه کمتر عملکرد اسکارسگارد را اسپویل کنیم بهتر است؛ فقط این را بدانید که او در نقش این شخصیت افسانه‌ای آنقدر نفس‌گیر ظاهر می‌شود که من دوست دارم یک مستند با موضوع آفرینش این نقش ببینم.

-جردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

عملکردی مبهوت‌کننده از سوی دپ؛ این فیلم به او تعلق دارد و بازی‌اش الهام‌برانگیز است.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

دپ به شکلی خیره‌کننده مطائب درونی الن را تصویرسازی می‌کند.

-سوفیا سیمینلو از رسانه‌ی AwardsWatch

او قلب تپنده و کبود فیلم نوسفراتو می‌باشد؛ در فیلمی که تلاش می‌کند اثری سرد و لرزان بر بیننده بگذارد، دپ احساسی خلسه‌آوری از نابودی به جمع بازیگران می‌دهد.

-جردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

عملکرد دپ کُشنده است… ژانر وحشت عموماً در مراسم اسکار نادیده گرفته می‌شود اما دپ و بازی او، آخرین موردی‌ست که لایق دیده شدن هست و به خوبی می‌تواند آن را دریافت کند.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

او نمایش را از آن خود می‌کند… وقتی که از بازیگران خواسته می‌شود نمایشی قانع کننده داشته باشند و در عین حال باید در وضعیت‌هایی غیرطبیعی خودشان را حفظ کنند؛ دپ در عملکردش شگفت‌انگیز ظاهر می‌شود.

-توری بریزیر از رسانه‌ی Metro

خلاصه بگویم، یکی از بهترین عملکردهای امسال.

-جف ایوینگ از رسانه‌ی Collider

هولت استثنایی عمل می‌کند؛ بازی او مثل تیغ تیزی‌ست که بر لبه‌ی هوشیاری، عشق و خطر جلو می‌رود.

-کورتنی هاوارد از رسانه‌ی Fresh Fiction

ویلم دفو در نقش آلبرت ایبرهارت فون فرانتز به‌نظر می‌رسد که می‌داند دارد چکار می‌کند؛ هر زمان که او در تصویر است، نمایش برای اوست.

-بریتنی پاتریس ویتراسپون از رسانه‌ی Screen Rant

مقداری طول می‌کشد تا ویلم دفو به روی صحنه بیاید، اما وقتی که می‌آید نمایش به او تعلق می‌گیرد.

-تسا اسمیت از رسانه‌ی Mama’s Geeky

دقیقاً زمانی که فیلم نیازمند یک استراحت موقتی‌ست هیچ‌چیز بهتر از نمایش ویلم دفو در نقش پروفسور فون فرانتز، دیدنی نیست.

-جوردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

در کنار دفو، کورین هم بین بازیگران فرعی عالی‌ست و شخصیت آنا را شکل می‌دهد.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

هر کسی که این فیلم را ببیند و حوصله‌اش سر برود یا کارهای دیگر اگرز را نمی‌شناسد، یا برای دمیده شدن داستان صبور نیست، یا اصلاً نمی‌داند که با چه اثری روبروست. برای لذت کامل بردن، درک کردن فرکانس اگرز از اهمیت زیادی برخوردار است.

-جوئی مگیدسون از رسانه‌ی Awards Radar

اگر نسبت به موش‌ها حساس هستید باید بدانید که این فیلم احساسات شما را جریحه دار خواهد کرد و اواخر فیلم باید چشمان خود را ببندید.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

برایم قابل درک نیست که چرا این فیلم در کریسمس اکران شد، جدا از اینکه برای فصل جوایز در نظر گرفته شده بود.

-رزا پارا از رسانه‌ی The Latino Slant

این فیلم از آن دست فیلم‌هایی‌ست که در تعطیلات شما را شوکه و بدحال خواهد کرد؛ به همین دلیل هر عاشق سینما باید آن را با اشتیاق ببیند.

-جوئی مگیدسون از رسانه‌ی Awards Radar

با اتمسفری مملو از تاریکی و خون، برنامه‌ریزی کریسمس هرگز از این رویای تب‌آلود دارک‌تر نمی‌شد!

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter