داستان‌های کوتاه ویچر؛ آشنایی با مدارس ویچرها (قسمت دوم)

ویچرهای مدرسه مانتیکور را می‌توان نمادی از شکارچی‌های هیولای عرب دانست که خود را «القاتل» می‌نامند. این ویچرها در حاشیه‌ی بیابان کوراث (Korath) زندگی می‌کنند و عدم خروج آن‌ها از این منطقه، وجود آن‌ها را به یک معما برای سایر مردم تبدیل کرده است.

در زمان اختلافات داخلی در مکتب خرس، گروهی از ویچرها که با ایوار چشم‌شوم هم‌عقیده بودند، از مکتب جدا شدند. در این میان، ایوان (Iwan) هم که از فلسفه‌ استاد اعظم آرناگاد (Arnaghad) ناراضی بود، به این گروه پیوست. گروه جداشده در مسیر خود عازم کوه‌های Tir Tochair شدند تا دژی افسانه‌ای را بیابند. با این حال، ایوان متوجه شد که با دیدگاه‌های ایوار هم موافق نیست. در نتیجه، او و چند تن دیگر که نسبت به ایوار تردید داشتند، از گروه جدا شدند و به گذرگاه السکردگ (Elskerdeg Pass) سفر کردند تا کار پیدا کنند.

این گذرگاه در حاشیه‌ی بیابان کوراث قرار داشت، جایی که کاروان‌های زریکانی (گروهی از مردم جهان ویچر که شباهت بسیاری به ایرانی‌ها، اعراب و ترک‌ها دارند) به طور مرتب از آن عبور می‌کردند تا با بخش غربی قاره تجارت کنند. در مدت کوتاهی، ایوان و یارانش از شکارچیان هیولا به محافظان ماهر کاروان‌ها تبدیل شدند که مأموریتشان تأمین امنیت مسیرهای خطرناک بیابان بود.

روزی ایوان و گروهش به یک کاروان سلطنتی زریکانی برخورد کردند که تحت حمله‌ی دو مانتیکور قرار گرفت. پس از نابودی هیولاها، متوجه شدند که این کاروان در مسیر دیدار با جادوگران آرتوزا (Aretuza) بود و یکی از همراهان آن، نصیرا فیضان (Nasira Faizan)، جادوگر دربار ملکه‌ی زریکانیا بود. نصیرا به پاس از خدمات این ویچرها، آن‌ها را به دربار زریکانیا برد و ملکه تحت تأثیر عملکرد ویچرهایی که خود را القاتل می‌نامیدند قرار گرفت و به آن‌‎ها پیشنهاد کرد که برای دربار کار کنند. ویچرها این پیشنهاد را پذیرفتند و دو قلعه ساخته شد: قلعه‌ی بهلت نار (Behelt Nar) در غرب و قلعه‌ی بیالصوف السریع (Bialsuf Alsarea) در شرق، جایی که ایوان در آن اقامت گزید. بعد از تاسیس این قلعه‌ها قرار شد تا اگر ویچرها به طور انحصاری برای تاج و تخت زریکانیا کار کرده و از کاروان‌های تجاری و نمایندگان دربار محافظت کنند.

مدرسه افعی

مدرسه افعی یکی از مدارس ویچرها بود که مقر آن در دژ گورتور گواد (Gorthur Gvaed)، واقع در دره‌های عمیق کوه‌های Tir Tochair قرار داشت. گفتیم که شاگردان خائن آرناگاد بعد از درگیری با او از مکتب خرس خارج شدند و مدرسه‌ای جدید را پایه‌گذاری کردند؛ مدرسه‌ای که به‌جای استقامت و پایداری، زهر مار افعی را در آغوش گرفت.

برخلاف سایر مدارس ویچرها، ویچرهای افعی تنها شکارچی هیولا نبودند؛ آن‌ها قراردادهایی برای قتل انسان‌ها و غیرانسان‌ها نیز می‌پذیرفتند. این مسئله باعث شد که شایعاتی درباره انگیزه‌ی اصلی بنیان‌گذاری این مدرسه شکل بگیرد. برخی بر این باور بودند که این مدرسه از ابتدا برای ترور و قتل تأسیس شده بود، اما حقیقت فراتر و پیچیده‌تر از این بود.

بنیان‌گذار مدرسه، ایوار (Ivar)، هدفی بزرگ در سر داشت: شکست دادن Wild Huntها. او به این حقیقت واقف بود که به‌تنهایی از پس چنین مأموریتی برنمی‌آید، بنابراین مدرسه‌ای را بنیان نهاد که مأموریت آن پژوهش، تحلیل و در نهایت مقابله با وایلد هانت بود. این مسئله باعث شد که ویچرهای وایپر بیشترین دانش را درباره شکار وحشیان در میان تمامی مدارس داشته باشند.

مکتب افعی، یکی از جنوبی‌ترین مدارس ویچرها، به‌عنوان بیگانه‌ترین و رازآلودترین مدرسه شناخته می‌شد. در حالی که موقعیت مکانی مدارس دیگر ویچرها کمابیش شناخته شده بود، هیچ‌کس نمی‌دانست که مدرسه وایپر دقیقاً کجا قرار دارد. تنها چیزی که مشخص بود، این بود که این مدرسه در جنوب رودخانه یاروگا (Yaruga) و در قلمرو نیلفگارد (Nilfgaard) قرار گرفته است.

پس از آنکه غاصب تاج و تخت نیلفگارد (The Usurper) تلاش کرد تا ویچرهای وایپر را تحت کنترل خود درآورد و شکست خودر، ارتش نیلفگارد دژ آن‌ها را با خاک یکسان کرد. شاگردان مدرسه در سراسر امپراتوری پراکنده شدند و ورود آن‌ها به شهرهای بزرگ ممنوع شد.

در حدود سال ۱۲۷۰، گروهی از ویچرهای افعی پس از رویارویی با وایلد هانت توسط نیلفگاردی‌ها دستگیر شدند. این افراد مامور شدند تا چندین پادشاه از قلمروهای شمالی را ترور کنند و در عوض، مدرسه آن‌ها بازسازی شود. ویچرهای افعی مأموریت خود را با موفقیت به انجام رساندند؛ آن‌ها توانستند فولتست (Foltest)، پادشاه تمریا (Temeria) و دماوند (Demavend)، پادشاه آدیرن (Aedirn) را ترور کنند، اما امپراتور به وعده‌اش عمل نکرد. به‌جای بازسازی مدرسه، او شکارچیانی را برای از بین بردن بازماندگان مدرسه وایپر فرستاد تا ردپاهای این معامله شوم را محو کند.

مربیان مدرسه افعی به‌شدت سخت‌گیر و بی‌رحم بودند. آن‌ها اعتقاد داشتند که شاگردانشان باید از همان ابتدا برای دنیایی بی‌رحم آماده شوند. نمونه‌ای از این بی‌رحمی افراطی در آزمون نهایی مدرسه دیده می‌شد. هر شاگرد هنگام ورود به مدرسه، یک حیوان خانگی دریافت می‌کرد. این حیوان در طول سال‌های آموزش، نزدیک‌ترین همراه و مونس شاگرد بود. اما در روز آخر آموزش، شاگرد باید با دستان خود حیوانش را به قتل می‌رساند.

ویچرهای وایپر در مبارزات از دو تیغه‌ی کوچک استفاده می‌کردند که همانند نیش مار افعی بود. سبک مبارزه آن‌ها بر حرکات سریع، غیرقابل پیش‌بینی و مهلک متکی بود. آن‌ها در هنر کمین و ترور مهارت خاصی داشتند و معمولاً دشمنان خود را قبل از آنکه فرصتی برای دفاع داشته باشند، از پای درمی‌آوردند. علاوه بر این، شمشیرهای آن‌ها اغلب به زهرهای کشنده آغشته می‌شد، چرا که این مدرسه در دانش کیمیاگری تخصص داشت.

مدرسه وایپر دیگر وجود ندارد و علت دقیق سقوط آن نامشخص است. به احتمال زیاد، امپراتور امیر وار امریس زمانی که دیگر نیازی به خدمات آن‌ها نداشت، مدرسه را تعطیل کرد. با شناخت شخصیت امپراتور، می‌توان حدس زد که بسته شدن مدرسه، به معنای مرگ همه اعضای آن بود. هرچند مدرسه وایپر دیگر تنها در صفحات تاریخ باقی مانده است، اما میراث آن همچنان زنده است؛ زره و سلاح‌های این مدرسه، امروز از ارزشمندترین کلکسیون‌های علاقه‌مندان به تاریخ ویچرها محسوب می‌‍شود.

مدرسه سیاه‌گوش (وشق)

در تریلر ویچر 4 برای اولین بار مدالیون سیاه‌گوش را دور گردن سیری دیدیم. این که این مدرسه چیست و چه اتفاقی برای سیری افتاده تا به یک ویچر تبدیل شود، به مدرسه وشق باز می‌گردد، مکتبی که جدیدترین مدرسه کشف شده در دنیای ویچرها محسوب می‌شود و باید دید که استودیو سی‌دی پراجکت چه داستانی برای این مدرسه تدارک دیده است.

بیشتر بخوانید: