اقتصاد۲۴- T-۵۰ Golden Eagle که قبلا KTX-۲ نامیده می‌شد، یک جت آموزشی و هواپیمای تهاجمی سبک است که برای نیروی هوایی جمهوری کره (RoKAF) ساخته شد. این هواپیما در مدل‌های آموزشی پیشرفته T-۵۰A و T-۵۰B در نسخه‌های آموزشی جنگنده توسعه یافته است.
T-۵۰ برای ارائه آموزش خلبانی برای جنگنده‌های نسل فعلی و نسل بعدی مانند F-۱۶های پیشرفته، F-۲۲ و جنگنده‌های ضربتی مشترک F-۳۵ طراحی شده است.
برنامه و سفارشات T-۵۰ Golden Eagle
اولین پرواز T-۵۰ در اوت ۲۰۰۲ انجام شد. در آن زمان نیروی هوایی کره جنوبی به ۵۰ مربی برای T-۵۰ و ۴۴ مربی برای T-۵۰ LIFT نیاز داشت. نیروی هوایی جمهوری کره در دسامبر ۲۰۰۳ قرارداد تولید اولین ۲۵ T-۵۰ را منعقد کرد و اولین هواپیمای تولیدی در اوت ۲۰۰۵ عرضه شد.
دو هواپیمای اول در دسامبر ۲۰۰۵ به نیروی هوایی جمهوری کره تحویل داده شدند و در آوریل ۲۰۰۷ وارد خدمت شدند. در مجموع ۱۳ هواپیما برای اهداف آموزشی در سال ۲۰۰۷ مستقر شدند.
دو اسکادران (۳۰ تا ۴۰ هواپیما) تا سال ۲۰۰۸ عملیات خود را آغاز کردند. ۵۰ و آخرین T-۵۰ در می ۲۰۱۰ به نیروی هوایی جمهوری کره تحویل داده شد.
هزار پرواز در برنامه آزمایشی انجام شد. A-۵۰ اولین پرواز خود را در سپتامبر ۲۰۰۳ انجام داد. برنامه آزمایش پرواز تحویل سلاح تکمیل شد و تحویل A-۵۰ در سال ۲۰۰۹ آغاز شد. در دسامبر ۲۰۰۶، نیروی هوایی جمهوری کره دومین قرارداد تولید ۵۰ هواپیمای T-۵۰ و A-۵۰ را منعقد کرد.
صنایع هوافضای کره (KAI)، یک نسخه جنگنده بر اساس T-۵۰ به نام FA-۵۰ برای نیروی هوایی جمهوری کره توسعه داد که برای جایگزینی F-۵ نیاز به ۶۰ هواپیما دارد.
در دسامبر ۲۰۱۱، صنایع هوافضای کره یک قرارداد تولید با اداره برنامه اکتساب دفاعی برای تحویل ۲۰ فروند هواپیمای FA-۵۰ تا سال ۲۰۱۴ امضا کرد. این هواپیما در نوامبر ۲۰۱۲ گواهینامه دریافت کرد. FA-۵۰ مجهز به موشک‌های هوا به هوا و هوا به سطح، موشک‌های سنج ۲۰ میلی متری، موشک‌های مستقیم و ۲۰ میلی متری فانتام است.
TA-۵۰، اولین نوع مسلح T-۵۰، در ژانویه ۲۰۱۱ برای استقرار در عملیات آموزشی معرفی شد. اندونزی در ماه می ۲۰۱۱ قراردادی ۴۰۰ میلیون دلاری با صنایع هوافضای کره برای تامین ۱۶ T-۵۰ منعقد کرد. تحویل تا پایان سال ۲۰۱۳ تکمیل شد.
توسعه T-۵۰ Golden Eagle
۱۳ درصد بودجه ساخت این هواپیما توسط لاکهید مارتین، ۱۷ درصد توسط صنایع هوافضای کره و ۷۰ درصد توسط دولت کره جنوبی تامین شده است. صنایع هوافضای کره، شرکت ملی هوافضای جمهوری کره است که در سال ۱۹۹۹ با ادغام شرکت هوافضای سامسونگ، صنایع سنگین دوو و شرکت فضایی و هواپیماسازی هیوندای تأسیس شد. T-۵۰ در تاسیسات صنایع هوافضای کره در ساچون ساخته شد.
صنایع هوافضای کره پیمانکار اصلی است و مسئول طراحی بدنه و واحد دم است. بال‌های کامبر متغیر وسط نصب شده توسط لاکهید مارتین ساخته شده‌اند. لاکهید مارتین همچنین مسئولیت سیستم کنترل پرواز الکترونیکی و همچنین مشاوره فنی عمومی را بر عهده دارد.
سیستم‌های هوانوردی لاکهید مارتین و صنایع هوافضای کره، شرکت بین المللی T-۵۰ را با نام TFIC برای بدست آوردن بازار‌های صادراتی خارج از کره ایجاد کردند. این هواپیما به عنوان کاندیدا برای جایگزینی با بازار F-۵ در نظر گرفته شد.
کابین خلبان
T-۵۰ Golden Eagle دارای کنترل‌های دیجیتالی با سیم است. نمایشگر‌های کابین خلبان شامل دو نمایشگر ۱۲۷ میلی متری تمام رنگی چند منظوره هانیول، نمایشگر ابزار دقیق هانیول و یک نمایشگر هدآپ است که توسط بی‌ای ئی سیستمز عرضه شده است. T-۵۰ آموزش خلبانی را برای جنگنده‌های نسل جدید و فعلی ارائه می‌دهد. سیستم کنترل پرواز دیجیتال کامل و تجهیزات اویونیک توسط بخش هوانوردی لاکهید مارتین در فورت ورث توسعه داده شد.
تجهیزات پروازی شامل یک سیستم ناوبری/حمله، یک سیستم موقعیت یاب جهانی/اینرسیال جاسازی شده هانیول H-۷۶۴G و ارتفاع سنج رادار HG۹۵۵۰، سیستم فرود ابزار VOR/یکپارچه راکول کولینز VIR-۱۳۰A و کمک تاکتیکی دیجیتال پیشرفته ARN-۱۵۳V برای ناوبری A۲-HRC و رادیویی رادیو ۳۲HR می‌باشد. رادار چند حالته AN/APG-۶۷ (V) ۴ عرضه شده توسط لاکهید مارتین در دماغه نسخه LIFT نصب شده است. کابین خلبان دو خدمه و پله‌های پشت سر هم مجهز به سیستم تولید اکسیژن و صندلی‌های اجکتی است که توسط مارتین بیکر عرضه شده است.
تسلیحات T-۵۰
این هواپیما دارای هفت نقطه سخت خارجی برای حمل سلاح شامل یکی در خط مرکزی زیر بدنه، دو نقطه سخت در زیر هر بال و یک ریل پرتاب موشک هوا به هوا در دو نوک بال است.
ریل‌های پرتاب نوک بال می‌توانند موشک‌های AIM-۹ سایدوایندر را حمل کنند. هاردپوینت‌های زیر بال و وسط می‌توانند غلاف‌های موشک، موشک‌های هوا به سطح یا موشک‌های هوا به هوا را مطابق با الزامات ماموریت مانند موشک‌های AGM-۶۵ ماوریک یا بمب‌های mk۸۲ / ۸۳/۸۴ یا موشک انداز حمل کنند. در نوامبر ۲۰۰۵، A-۵۰ یک موشک هوا به هوا AIM-۹L را با موفقیت آزمایش کرد.
یک توپ ۲۰ میلی متری جنرال داینامیکس تسلیحات سه لول M۶۱ در داخل نسخه A-۵۰ LIFT نصب شده است. این تفنگ در پشت کابین نصب شده است و ۲۰۵ گلوله مهمات را در یک سیستم تغذیه بدون پیوند خطی حمل می‌کند. A-۵۰ LIFT می‌تواند غلاف‌های جنگ الکترونیک و گیرنده هشدار راداری را حمل کند.
موتور
T-۵۰ Golden Eagle از یک موتور توربوفن جنرال الکتریک، نوع F۴۰۴-GE-۱۰۲، با کنترل الکترونیکی دیجیتال کامل نیرو می‌گیرد. موتور دارای دو ورودی هوای جانبی در دو طرف بدنه زیر بال است. این موتور، با یک مرحله سه فن و آرایش هفت مرحله محوری، مجهز به کنترل کامل موتور دیجیتال است و ۷۸.۷ کیلو نیوتن با پس سوز تولید می‌کند.
این هواپیما دارای هفت مخزن سوخت داخلی شامل پنج مخزن در بدنه و دو مخزن در بال‌ها است که می‌توانند ۲۶۵۵ لیتر سوخت را با گزینه ۳ مخزن سوخت خارجی اضافی ۵۷۰ لیتری حمل کنند. این هواپیما به سیستم سوخت رسانی Argo-Tech مجهز شده است. ژنراتور برق توسط همیلتون ساندسترند تامین می‌شود.
قابلیت T-۵۰
T-۵۰ می‌تواند با حداکثر سرعت ۱۸۳۷ کیلومتر در ساعت پرواز کند. برد و سقف خدمات این هواپیما به ترتیب ۱۸۵۱ کیلومتر و ۱۶۷۶۴ متر است. عمر مفید این هواپیما ۱۰۰۰۰ ساعت است.
مشخصات فنی کلی T-۵۰
نوع: جت آموزشی و هواپیمای تهاجمی سبک
خدمه: دو
اولین پرواز: آگوست ۲۰۰۲
ورود به خدمت: آوریل ۲۰۰۷
تعداد ساخته شده: ۶۰ فروند
source