نیروی هوایی آمریکا به‌زودی ارسال بار با موشک‌های اسپیس ایکس را آزمایش می‌کند 

ارتش ایالات متحده آمریکا از برنامه خود برای استفاده از موشک‌های معروف قابل استفاده مجدد شرکت اسپیس ایکس، برای جابجایی بار و تجهیزات در سراسر جهان با سرعت برق‌آسا خبر داد.

نیروی هوایی ایالات متحده روز دوشنبه اعلام کرد که قصد دارد دو سکوی فرود در جزیره‌ای دورافتاده در اقیانوس آرام احداث کند. هدف از این اقدام، فرود موشک‌ها به‌عنوان بخشی از آزمایش برنامه پیشگام باربری موشکی (Rocket Cargo Vanguard) است که در آن موشک‌هایی پر از بار و تجهیزات به فضا پرتاب می‌شوند تا جابه‌جایی بار در سراسر کره زمین با سرعت بیشتری انجام شود.

ایده اصلی برنامه باربری موشکی این است که ارتش آمریکا بتواند هر چیزی را در هر نقطه از جهان در مدت زمان «۹۰ دقیقه یا کمتر» تحویل دهد. چگونه؟ با پرتاب یک موشک (احتمالاً یک موشک قابل استفاده مجدد اسپیس ایکس) که مملو از تجهیزات است به فضا و سپس بازگرداندن آن به زمین.

جزیره جانستون پایگاه آزمایشی موشک‌های آینده حمل بار

ارتش در پرتاب موشک‌ها، چه به فضا و چه در هوا، مهارت بالایی دارد، اما در زمینه فرود ایمن این موشک‌ها چندان موفق نبوده است. اینجاست که جزیره جانستون وارد ماجرا می‌شود؛ جزیره‌ای کوچک در قلمرو غیرمشترک ایالات متحده که حدود ۷۰۰ مایل دریایی (۱۲۹۶ کیلومتر) از سواحل هاوایی فاصله دارد.

همان‌طور که ابتدا توسط نشریه «استارز اند استرایپس» گزارش شد، نیروی هوایی در تاریخ ۳ مارس اطلاعیه‌ای را در فدرال رجیستر منتشر کرد که نشان‌دهنده قصد آن برای ساخت سکوهای آزمایشی در این جزیره است.

چالش‌های زیست‌محیطی در مسیر نوآوری

با این حال، ساخت‌وساز این سکوها مدتی طول خواهد کشید. در اطلاعیه آمده است: «جزیره جانستون شامل پناهگاه ملی حیات‌وحش جانستون است و در محدوده بنای یادبود ملی دریایی میراث جزایر اقیانوس آرام قرار دارد.»

به همین دلیل، پنتاگون باید تأثیرات فرود موشک‌های عظیم در این جزیره بر «زیستگاه ضروری ماهی‌ها، پرندگان مهاجر و سایر گونه‌های حفاظت‌شده» را بررسی کند.

نیروی هوایی معتقد است که نتایج این مطالعات نشان خواهد داد که ساخت دو سکوی فرود در جزیره برای آزمایش فرود موشک‌ها «تأثیر قابل‌توجهی» بر جزیره نخواهد داشت اما قصد دارد گزارش‌های خود را تا چند روز دیگر منتشر کند. پس از انتشار این گزارش‌ها، یک دوره 30 روزه برای دریافت نظرات عمومی درباره این پیشنهاد در نظر گرفته خواهد شد.

از رویا تا واقعیت: پنج سال تلاش برای باربری فضایی

ارتش دست‌کم از نیم‌دهه پیش روی ایده ارسال بار به فضا کار می‌کند. ژنرال بازنشسته استفن آر. لیونز در سال 2020 در سخنرانی‌ای در نشست حمل‌ونقل دفاع ملی، به آینده‌ای با حمل‌ونقل موشکی اشاره کرد. او گفت: «تصور کنید معادل بار یک هواپیمای C-17 را در کمتر از یک ساعت به هر نقطه از جهان منتقل کنید. به سرعت جابه‌جایی تجهیزات و افراد فکر کنید. پتانسیل زیادی در این زمینه وجود دارد و من از تیمی که با اسپیس ایکس همکاری می‌کند بسیار هیجان‌زده‌ام؛ حتی شاید در سال 2021 بتوانیم یک آزمایش اولیه انجام دهیم.»

قدرت یک ارتش به لجستیک آن بستگی دارد. یکی از دلایلی که ارتش آمریکا در قرن بیستم و بیست‌ و یکم چنین برتری‌ داشته، توانایی آن در جابه‌جایی انسان‌ها، تجهیزات و لوازم به هر نقطه از جهان است.

یکی از تصاویر نمادین جنگ جهانی علیه تروریسم، کامیون تأمین برگر کینگ است که در سال 2004 از یک هواپیمای C-17 در بگرام افغانستان پیاده شد. حالا تصور کنید همین اتفاق، در 90 دقیقه یا کمتر با موشک‌های ایلان ماسک رخ دهد.

یکی از مشکلات طرح حمل و نقل موشکی، هزینه آن است. سوخت‌رسانی و پرواز یک هواپیمای C-17 پر از هاموی‌های زره‌پوش به خاورمیانه گران است، بله، اما همچنان ارزان‌تر از پرتاب موشک به فضا است.

یکی از اهداف اسپیس ایکس کاهش هزینه پرتاب‌ها با استفاده مجدد از قطعات موشک است، اما هزینه یک پرتاب همچنان ده‌ها میلیون دلار برآورد می‌شود.

با وجود این هزینه‌ها، رویای ارسال سلاح، غذا و بار و تجهیزات به فضا همچنان پابرجاست. جان ریموند، ژنرال بازنشسته نیروی فضایی، در بیانیه‌ای در سال ۲۰۲۱ درباره این برنامه گفت: «زمانی که این طرح محقق شود، باربری موشکی به‌طور اساسی چشم‌انداز لجستیک سریع را تغییر خواهد داد و تجهیزات را در کسری از زمان فعلی به نیروهای مشترک تحویل خواهد داد. در صورت بروز درگیری یا بحران انسانی، نیروی فضایی قادر خواهد بود گزینه‌ای مستقل به رهبری ملی ارائه دهد تا اهداف استراتژیک را از فضا محقق کند.»