۵ سیاره‌ی دی‌سی که از بین رفتند

تا کنون از خود پرسیده‌اید که چرا از بین همه‌ی سیارات جهان دی‌سی، مشخصاً زمین شامل این همه فراانسان با توانایی‌های شگفت‌انگیز است؟ شاید باید به قضیه‌ی بقا اشاره کرد. در هر حال، هستی جایی بسیار خطرناک به شمار می‌آید که بدون وجود این همه ابرقهرمان که قابلیت نجات دنیاها را دارند، زندگی به سادگی در آن از بین می‌رود. احتمالاً برای همین هم کم ندیده‌ایم که شماری از سیاره‌های دنیای دی‌سی نابود شوند. باور نمی‌کنید؟ در این نوشتار به سراغ ۵ تا از این دست سیاره‌های جهان دی‌سی می‌رویم که از بین رفته‌اند.

کریپتون

پایه‌گذاری دنیایی که امروز از دی‌سی می‌شناسیم عملاً با نابودی یک سیاره در پنل نخست اولین صفحه از شماره‌ی ۱ کمیک Action Comics انجام شد که در آن زادگاه سوپرمن منفجر شد تا واپسین پسر کریپتون با دور شدن سفینه‌اش به دنبال خانه‌ای تازه برای خود بگردد. این که چه چیزی دقیقاً مایه‌ی نابودی کریپتون شد هنوز یک مبحث داغ محسوب می‌شود؛ از فروپاشی اکولوژیک تا بهره‌برداری منابع طبیعی و یا حتی اعمال مشخصی توسط یک تبهکار. عامل دقیق نابودی کریپتون هنوز آشکار نیست اما شاید اگر چند قهرمان روی این سیاره وجود داشتند می‌توانستند جلوی تخریبش را بگیرند.

زانشی

البته گاهی هم وجود یک قهرمان است که مشخصاً باعث از بین رفتن یک سیاره می‌شود. یا درست‌تر بگوییم، کمبود یک قهرمان. یکی از بدنام‌ترین نابودی سیارات در تاریخ دی‌سی که به شکل فلش‌بک رقم نخورد زانشی نام دارد که نشانی از بزرگ‌ترین شکست یک قهرمان به حساب می‌آید.

مرگ جیسن تاد تنها تراژدی‌ای نبود که در سال ۱۹۸۸ رقم خورد. در سری Cosmic Odyssey، جان استورات کم‌وبیش تازه‌کار و از خود راضی با غرور نابه‌جای خود اصرار داشت که می‌تواند با تروریست‌هایی که در هسته‌ی زانشی بمب‌گذاری کرده‌اند بدون کمک مارشن منهانتر روبه‌رو شود. این داستان که در دوره‌ای رخ می‌داد که گرین لنترن‌ها نمی‌توانستند روی پدیده‌های زردرنگ اثر بگذارند دردسر بزرگی برای جان استورات ایجاد کرد. رنگ این بمب زرد بود تا استورات راهی برای محافظت از این سیاره در برابر انفجار نداشته باشد تا تخریب زانشی درس بزرگی و سنگینی به این گرین لنترن بیاموزد. برای همین نیز او تا به امروز یکی از مسئولیت‌پذیرترین فانوس‌های سبز زمین شناخته می‌شود.

هر کدام از سیارات خانگی لنترن‌ها

وارون سخن از وجود ابرقهرمانان، اگر به دنبال ناامن‌ترین مکان در دنیای دی‌سی هستید احتمالاً باید به یکی از سیاراتی بروید که محل قرارگیری باتری نیروی مرکزی هستند. از زمان نابودی سپاه گرین لنترن‌ها در Emerald Twilight به دست پارالاکس، هر کره‌ای که این اندازه نیروی متمرکز در خود جای داده است (بر خلاف ابرقدرت‌های نامتمرکز زمین) هدفی بنیادین برای نیروهای پلیدی خواهد بود.

گرین لنترن‌ها را به موگو منتقل می‌کنید؟ در Sinestro Corps War موگو منفجر می‌شود. ارتش فانوس‌های خود را با سرپیچی از گرین لنترن‌ها پایه‌گذاری می‌کنید؟ The Wrath of the First Lantern رخ می‌دهد تا به سیاره‌ی کروگار بدرود بگویید. و اگر یک فانوس آبی هستید که اوضاع هیچ برایتان خوب نیست. بدون وجود نیروی سبز که با آن‌ها جفت شود، هر بار که بلو لنترن‌ها تلاش کرده‌اند تا خانه‌ی خود را پایه‌گذاری کنند با نیروهایی روبه‌رو شده‌اند که یارای مقابله با آن را نداشته‌اند؛ از ریچ در ابتدای نیو ۵۲ و یک یادگار باستانی تنها چند سال بعد از آن گرفته تا به تازگی اتحاد سیارات. بعضی وقت‌ها این گونه به نظر می‌رسد که هستی بیش از هر چیزی از امید بیذار است.

تاناگار

سیاره‌ی تاناگار چالش‌های خود را در گذشته داشته است که نمونه‌های آن را می‌توان در کمیک‌های Rann-Thanagar War و Dark Nights: Metal دید. ولی به تازگی و در شماره‌ی ۲ کمیک Green Lantern Corps است که زادگاه هاوکمن به واقع از هم پاشید. بعد از این که یک گروه از رد لنترن‌های پیشین تلاش کردند تا از انرژی درون هسته‌ی این کره بهره ببرند، سیاره‌ی تاناگار همچون یک تخم مرغ متلاشی شد تا تاناگاری‌ها و حوروس دوباره وارد این دنیا شوند. بدین گونه، حوروس نقش یک رهبر را برای تاناگاری‌های پراکنده بازی کرد تا یک خانه‌ی تازه برای خود بیابند.

تاماران

باید یک جایگاه ویژه برای تاماران برگزید. این کره که خانه‌ی استارفایر محسوب می‌شود، در عرض ۶ سال، ۳ بار نابود شد! مارول ولفمن که یکی از آفرینندگان استارفایر هم بود، ران ۱۶ ساله‌ی خود از تایتان‌ها را این گونه به پایان رساند که در شماره‌ی ۱۲۸ کمیک The New Titans، نژاد سیون‌ها که بزرگ‌ترین دشمن این سیاره بودند هسته‌ی آن را منفجر کردند. تامارانی‌های بازمانده به سراغ یک کره‌ی دیگر رفتند و اسم تاماران نو را بر آن نهادند. کم‌تر از یک سال بعد، نیو تاماران در The Final Night توسط یک سان-ایتر بلعیده شد. به این ترتیب، اندک تامارانی‌های باقی‌مانده که در زمان هر دو فاجعه از سیاره‌هایشان دور بودند به سراغ یک کره‌ی سوم رفتند. راه آن‌ها به کارنا رسید و اوضاع آن‌ها چندان بد نبود تا این که کمیک Our Worlds at War در سال ۲۰۰۱ شروع به انتشار کرد تا یک بار دیگر کره‌ی محل سکنای تامارانی‌ها این بار توسط ایمپریکس پرایم تخریب شود.

چرا زمین نه؟

نابودی این سیاره‌های دی‌سی نشان از این دارند که برای القای تهدیدآمیز بودن یک ویلن یا نیروی مخرب، نیاز است تا آن‌ها در انجام کاری بزرگ موفق شوند. از بین رفتن این سیارات باعث می‌شود تا یک تهدید راستین برای زمین پدید آید.هر از چند گاهی نیاز است تا یک کره‌ی دیگر قربانی شود که نشان از قدرتی باشد که به زودی سراغ زمین می‌آید تا قهرمانان ساکن زمین در برابرش بایستند.