طرفداری | پیتر بشنیی (Péter Besenyei) زاده هشتم ژوئن ۱۹۵۶ در شهر کورمند مجارستان است. نقل مکان به خانه‌ای در مجاورت فرودگاه بوداپست، بذر علاقه به خلبانی را در دل پیتر نهاد. عبور هواپیماهای تیم خلبانی آکروبات یا آکروجت (آیروباتیک) قهرمانی جهان در سال ۱۹۶۲ از بالای خانه پیتر باعث شد تا او به سبک آکروبات خلبانی علاقمند شود. او در همان کودکی با دوچرخه به فرودگاه می‌رفت تا از نمای بهتری به چگونگی پرواز هواپیما پی ببرد. پیتر به سختی توانست تا با اجازه از مسئولین فرودگاه وارد کابین شود و رویایش را تصور کند. او در ۱۵ سالگی، پس از درخواست برای پرواز با یک هواپیمای سبک، نخستین خلبانی خود را تجربه کرد.
او در ۱۷ سالگی تصمیم داشت تا خلبان یک جنگنده شود اما به دلیل عدم تحمل فشار در ستون فقراتش، از آزمون پزشکی این مهم رد شد. با این حال، تلاش‌های پیتر در راستای رسیدن به پرواز ادامه داشت و او در ۱۹ سالگی، مجوز پرواز آکروباتیک را دریافت کرد. پیتر در ۲۹ سالگی برای نخستین بار با یک هواپیمای قدیمی در مسابقات قهرمانی آکروجت مجارستان شرکت کرد و با وجود بیشترین مسافت ثبت‌شده، به دلیل خرابی باروگراف هواپیمایش، از رده‌بندی کنار گذاشته شد. ۱۰۴ پرش به عنوان چترباز در ارتش و سپس دریافت کمربند آبی کاراته، از دیگر فعالیت‌های بشنیی بود. او در سال ۱۹۷۹ و در ۲۲ سالگی، به پرواز بازگشت و پس از یک سال، گواهی خلبانی هواپیماهای موتوری را نیز دریافت کرد.
پس از مدتی، این خلبان توانست به مسابقات آکروجت خود ادامه دهد و پس از رسیدن به تیم ملی مجارستان، در مسابقات حرفه‌ای این ورزش هوایی حضور داشته باشد. در سال ۱۹۸۲، او جوان‌ترین عضو تیم آکروجت مجارستان بود و در همین سال، شاهد جان‌باختن هم‌تیمی‌هایش، پس از برخورد هواپیمای‌شان به کوه بود. او پس از این واقعه در مسابقات قهرمانی ملی اتریش شرکت کرد و با پیروزی در تمامی مسابقات به قهرمانی آن رسید. او تا سال ۱۹۹۰ برای مقام بعدی خود منتظر بود و در این سال، نایب قهرمان مسابقات آکروجت قهرمانی جهان شد. انجام مانورهای پروازی خاص و شیرین‌کاری‌های هوایی بشنیی در این مسابقات، نام او را در میان دوست‌داران پرواز مطرح کرد. مهارت پیتر در اجرای حرکات «چرخش لبه چاقو» و «چرخش تخت معکوس»، بسیار مورد توجه آیروبات‌کارها قرار گرفت. او در سال ۱۹۹۴، قهرمان برنامه اجباری جهان و در سال ۱۹۹۵ به قهرمانی برنامه اجباری اروپا به همراه فری‌استایل اروپایی رسید.
افتخارات بعدی او، قهرمانی جایزه بزرگ جهانی فدراسیون آیروناتیک ۱۹۹۸ و ۲۰۰۱، فری‌استایل جهان ۲۰۰۰، قهرمانی توکیو ۲۰۰۳ و جایزه بزرگ سری جهانی FAI در سال ۲۰۰۵ بود. در سال ۲۰۰۱، کمپانی ردبول تصمیم گرفت تا بر روی مسابقات مستقل کورس هوایی آیروباتیک سرمایه‌گذاری کند. او یکی از اعضای طراحی‌کننده این مسابقات شد و نخستین کسی بود که پیست هوایی این مسابقات را آزمایش کرد. با کمک پیتر، نخستین دوره این مسابقات با نام «قهرمانی جهانی هوانوردی ردبول» در سال ۲۰۰۳ برگزار شد و او با رتبه نخست دو گرندپری اتریش و مجارستان، به نخستین قهرمان تاریخ آن تبدیل شد. پیتر در سه دوره بعدی به سه نایب قهرمانی متوالی رسید و سپس رتبه‌های مختلفی، از سوم تا دوازدهم را تجربه کرد. او در سال ۲۰۱۵ و پس از حضور در مسابقات آیروریس همین سال، از خلبانی کناره‌گیری کرد تا بیش‌تر در کنار خانواده‌اش باشد. از جمله شاهکارهای پروازی بشنیی، پرواز وارونه زیر پل زنجیری سچنیی بر رود دانوب بوده است. او به پاس دستاوردهایش در پرواز آکروباتیک به نشان شوالیه از رئیس جمهور مجارستان رسیده است.
از سری خاطرات ورزشی
مگنوس ور مگنوسون، قهرمان چهار دوره قوی‌ترین مردان جهان؛ از پرتاب عدل یونجه تا پاورلیفتینگ و مردان قوی
دیوید موسولبس، دارنده طلای دسته ۱۳۰ کیلوگرم کشتی آزاد المپیک ۲۰۰۰؛ از اوستیا تا اسلواکی
مک ویلکینس، قهرمان پرتاب دیسک المپیک ۱۹۷۶؛ از لقب مولتیپل مک تا رکورد جهانی
source