به گزارش خبرگزاری ورزش ایران (ایپنا)، وقتی از موفق‌ترین چهره‌های چند سال اخیر ورزش ایران حرف می‌زنیم، بی‌تردید نام سید شهرام هروی، سرمربی تیم ملی کاراته، در میان گزینه‌های اول قرار می‌گیرد. مردی که کارنامه‌اش پر از مدال است و سال‌هاست تیم ملی را در سطح اول کاراته جهان نگه داشته. اما آن‌چه او را متفاوت می‌کند، نه فقط مدال‌ها، بلکه رفتارش بعد از ناکامی است.
در مسابقات قهرمانی آسیا ازبکستان، تیم ملی کاراته برخلاف انتظار‌ها فقط دو نقره کسب کرد؛ یکی انفرادی و دیگری تیمی. بسیاری شاید انتظار واکنش‌های تند یا بهانه‌جویی داشتند، اما هروی مسیر دیگری را انتخاب کرد. او بی‌حاشیه، بی‌هیاهو و با تمام شجاعت، مسئولیت نتایج را پذیرفت. این یعنی همان چیزی که از یک مربی واقعی انتظار می‌رود: مسئولیت‌پذیری.
ترکیب تیم ملی تغییر کرده، نسل جدیدی وارد میدان شده و طبیعی است که این تغییرات با اُفت و خیز همراه باشد؛ با این حال، هروی نه پشت بهانه‌ها پنهان شد، نه زیر بار فشار‌ها خم شد. او به نتایج انتخابی وفادار ماند و پشت تیمش ایستاد. شاید به همین خاطر باشد او را آقای قابل اعتماد کاراته ایران می‌دانیم.
در چنین شرایطی، کم‌لطفی است اگر صرفاً به نتیجه نهایی خیره شویم و مسیر را نادیده بگیریم. کاراته ایران سال‌ها از ثبات فنی سود برده و حالا هم باید در همین مسیر ادامه دهد. حمایت از تیمی که در حال پوست‌اندازی است، وظیفه فدراسیون است و نباید در این رهگذر پشت تیم را خالی کرد.
واقعیت این است که رقابت در قاره آسیا سخت‌تر از همیشه شده و همه کشور‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند. ما هم اگر می‌خواهیم دوباره به قله برگردیم، باید به آدم‌های متخصص و باتجربه‌مان اعتماد کنیم. آدم‌هایی مثل شهرام هروی که ثابت کرده‌اند در میدان عمل، چیزی برای اثبات دارند.
کاراته هنوز می‌تواند یکی از امید‌های ورزش ایران در میادین بین‌المللی باشد. فقط کافی‌ست آرامش حفظ شود، حاشیه‌ها کنار برود و به مربی‌ای که استاد ساختن تیم قهرمان است، اعتماد شود. سید شهرام هروی، اگرچه در سکوت کار می‌کند، اما صدای کارش بلندتر از هر هیاهویی‌ست.
source
کلاس یوس