اقتصاد۲۴- مهرداد خدیر در وب‌سایت خبری عصر ایران در مطلبی با عنوان «چند نکته به بهانۀ سخنان کاظم صدیقی دربارۀ مرحوم رئیسی» به اظهارات اخیر امام جمعه تهران درباره شهید رئیسی واکنش نشان داده است.
او در بخشی از این مطلب نوشت: شیخ کاظم صدیقی خطیب جمعۀ تهران در ستایش مرحوم ابراهیم رییسی گفته است: «بعد از آن‌که برای ما آن حادثه پیش آمد در نماز جمعۀ ما حضور پیدا کرد و نوازش کرد. می‌ترسید ما ضربه خورده باشیم و از صحنه عقب‌نشینی کنیم.»
این جمله به رغم ظاهر سادۀ آن جای بحث و تأمل بسیار دارد، چون نوع نگاه را می‌رساند و از دنیا‌های متفاوت حکایت می‌کند و از این رو حیف است لایه لایۀ آن را برنداریم:
۱. فردی معمم که سال‌ها منصب قضایی داشته و رییس دادگاه انتظامی قضات بوده و در حال حاضر یکی از امامان جمعۀ موقت تهران است در قضاوت دربارۀ یک صاحب‌منصب درگذشته که واجد عالی‌ترین مناصب در جمهوری اسلامی از دادستانی و ریاست بازرسی کل کشور و معاونت و ریاست قوه قضاییه تا تولیت آستان قدس رضوی و نایب رییسی مجلس خبرگان رهبری و سرانجام ریاست جمهوری بوده بر اساس نوع مواجهه او با خطای خودش قضاوت می‌کند! نمی‌گوید فلان حق را احقاق کرده یا جلوی فلان ظلم و فساد را گرفته و از خدمات عمومی مرحوم رییسی نمی‌گوید. معیار شیخ، خود اوست. با این حساب اگر بر او تشر زده بود که این چه کاری بود که کردی یا مراقب فرزندانت باش یا آن عذر بدتر از گناه چه بود لابد از او به نیکی یاد نمی‌کرد. بلکه، چون او را نوازش کرده مستوجب یادکرد مثبت است!
۲. منظور شیخ از «حادثه» افشای انتقال سند به مؤسسۀ تحت مالکیت خود یا فرزندان است. اگر «حادثه» بوده چگونه جبران کردید؟ مگر می‌توان همۀ تبعات یک حادثه را جبران کرد؟ بله. دیه و خسارت را می‌توان پرداخت و مال را برگرداند ولی خوب است ایشان به خسارت پرداختی هم اشاره کند، چون می‌گوید حادثه بوده است و حادثه به سبب خسارت مالی و جانی حادثه خوانده می‌شود.
بیشتر بخوانید:فیلم/ روایت کاظم صدیقی از رفتار رئیسی با وی بعد از ماجرای باغ ازگل
اگر قابل افتخار بوده یا در حد خطایی قابل گذشت چرا می‌گوید حادثه؟ نمی‌شود که صبح تا شب به آمریکا به عنوان نماد استکبار و کبرورزی و خودبرتربینی فحش بدهیم و خودمان حاضر نباشیم به خطایی اعتراف کنیم؟ کبر مگر چیست؟
حاضر نیست تعابیری، چون خطا و اشتباه یا حتی خطای ناخواسته یا غفلت و بی‌توجهی را به کار ببرد و می‌گوید: حادثه! کدام حادثه؟ مگر سانحۀ رانندگی بوده؟
۳. چون آقای رییسی در قید حیات نیست این نسبت دادن به ایشان هم اخلاقی نیست. چون چه‌بسا به نوازش بسنده نکرده و مثلا گفته باشد آبروی نماز جمعه را بردی! یا جواب مردم را چه بدهیم؟ خودت یک جور جمع و جورش کن! نمی‌دانیم گفته یا نگفته ولی از اعتبار فرد درگذشته که امکان تأیید و تکذیب هم ندارد هزینه کرده است.
۴. فرموده‌اند: «می‌ترسید ما ضربه خورده باشیم و از صحنه عقب‌نشینی کنیم.» یعنی دغدغۀ رییس جمهور فقید این بوده که در این قضیه آقای صدیقی ضربه خورده باشد یا به اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی آسیب برسد؟ اگر راست باشد که ذم است و مدح نیست و اگر راست نباشد که مشخص است. کدام صحنه؟ اگر قابل افتخار است چرا عقب‌نشینی؟ ۱۰۰۰ متر دیگر از باغ ازگل را هم به نام خود سند می‌زدید تا به جای عقب‌نشینی پیش‌روی کرده باشید!
منبع: عصر ایران
source