اقتصاد۲۴- هونگدو JL-۸ / K-۸ مجموعه‌ای از هواپیما‌های جت سبک بومی چینی به شمار می‌روند. JL-۸ یک پلتفرم دو منظوره است که ضمن فراهم کردن آموزش پیشرفته خلبانی جت، قابلیت‌های رزمی را برای نقش ضربتی سبک ایفا می‌کند.
JL-۸ توسط شرکت صنایع هوایی هونگدو تولید می‌شود، اما خاستگاه اولیه آن شرکت نانچانگ است.
دولت پاکستان که در حال حاضر روابط نظامی نزدیکی با چین دارد در تولید نوع مشابهی از این هواپیما با نام K-۸ “Karakorum” مشارکت دارد. این هواپیما‌ها تحت لیسانس چین در مجتمع هوانوردی پاکستان تولید می‌شوند. اپراتور‌های JL-۸ / K-۸ همچنین شامل بولیوی، غنا، میانمار، نامیبیا، سریلانکا، سودان، تانزانیا، ونزوئلا، زامبیا و زیمبابوه هستند.
تا به امروز، حداقل ۵۰۰ نمونه از این هواپیما به مشتریان مختلف در سراسر جهان تحویل داده شده است تا نیار‌های مشتریان برای یک جت آموزشی مدرن‌تر و همچنین یک پلتفرم رزمی نسبتاً ارزان قیمت را برآورده کند.
تاریخچه
نمونه اولیه JL-۸ در سال ۱۹۸۹ به صورت عمومی منتشر شد و اولین پرواز آن در ۲۱ نوامبر ۱۹۹۰ ثبت و در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۴ به خدمت عملیاتی درآمد. سیستم‌های داخلی اولیه سری JL-۸ قرار بود از فناوری آمریکایی استفاده کنند، اما وخامت روابط سیاسی بین ایالات متحده و چین پس از حادثه میدان تیان‌آن‌من (۱۹۸۹) استفاده از این نوع فناوری را منتفی کرد.
در نتیجه، این هواپیما برای گنجاندن قطعات غیرآمریکایی موجود، بازطراحی شد. صرف نظر از این اتفاق این هواپیما جایگاه رو به رشدی را در بازار جهانی، به ویژه برای نیرو‌های هوایی ملی که به یک جت آموزشی مدرن برای آموزش نسل جدیدی از خلبانان نیاز دارند، حفظ کرده است.
قابلیت‌های رزمی ذاتی خانواده JL-۸ اساساً به عنوان یک “امتیاز” برای سازنده آن محسوب می‌شود. چین بزرگترین ناوگان JL-۸ را با حدود ۴۰۰ هواپیما در اختیار دارد. مصر همچنین حداقل ۱۱۸ هواپیما دریافت و تولید کرده است که حداقل چهل فروند از آنها در تأسیسات محلی ساخته و بقیه با استفاده از «کیت‌های» چینی تولید شده‌اند.
موتور
«JL-۸» مجهز به موتور توربوفن Ivchenko AI-۲۵ TLK اوکراینی هستند. با این حال، بسته اویونیک آن اصالتاً چینی است. «L-۱۱» بر اساس JL-۸ ساخته شده، اما در عوض به یک نسخه تولید محلی چینی از Ivchenko AI-۲۵ TLK معروف به «WS-۱۱» مجهز شده است.
«JL-۸W» (که با نام «K-۸W» نیز شناخته می‌شود) بر اساس JL-۸ ساخته شده، اما دارای کابین خلبان ارتقا یافته است و برای صادرات به نیروی هوایی بولیوی در نظر گرفته شده است. همه مدل‌های صادراتی با موتور توربوفن هانیول TFE۷۳۱-۲A عرضه می‌شوند، برخلاف توربوفن سری WS-۱۱ چینی که قدرتمندتر است.
نام اولیه “K-۸ Karakorum” برای مدل‌های اولیه تولید صادراتی استفاده می‌شود که مجهز به موتور توربوفن دنده‌ای گرت/هانیول TFE۷۳۱-۲A با نیروی رانش ۳۶۰۰ پوند هستند. سری گرت TFE۷۳۱ محصولی از هانیول ایرواسپیس و گرت ایرریسرچ است که برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ به بازار عرضه شد. این موتور‌ها در عرصه جت‌های شرکتی که از آن زمان تاکنون حدود ۱۱۰۰۰ موتور از این نوع تولید شده است، موفقیت خود را ثابت کرده‌اند و از زمان آغاز به کار خود، در مجموع میلیون‌ها ساعت پرواز را به ثبت رسانده‌اند.
این موتور، حداکثر سرعت K-۸ را کمی کمتر از ۵۰۰ مایل در ساعت (تقریباً ۰.۷۵ ماخ) و برد عملیاتی حدود ۱۴۰۰ مایل تأمین می‌کند. سقف پرواز آن بیش از ۴۲۵۰۰ فوت اعلام شده است. JL-۸ به عنوان هواپیمای مادون صوت طبقه‌بندی می‌شود به این معنی که نمی‌تواند با سرعتی بیش از سرعت صوت (ماخ ۱) حرکت کند، که یک محدودیت طراحی معمول در هواپیما‌های آموزشی جت محسوب می‌شود.
مشخصات فنی کلی Nanchang K-۸
نوع: جت آموزشی/ رزمی سبک
سازنده: چین
اپراتور: پاکستان، بولیوی، غنا، میانمار، نامیبیا، سریلانکا، سودان، تانزانیا، ونزوئلا، زامبیا و زیمبابوه
سرعـت: تقریباً ۰.۷۵ ماخ
برد: حدود ۱۴۰۰ مایل
source