افراد نابینا چه می‌بینند؟

به گزارش شفقنا زندگی به نقل از سلامت نیوز به نقل از verywellhealth، اصطلاح «نابینایی» طیف گسترده‌ای از اختلالات بینایی، از کم‌بینایی تا نابینایی کامل را شامل می‌شود. آنچه افراد نابینا تجربه می‌کنند، بستگی به نوع، شدت و مدت زمان از دست دادن بینایی دارد.

سطوح نابینایی

در حالی که تصور رایج از نابینایی، از دست دادن کامل بینایی است، واقعیت این است که نابینایی یک طیف وسیع دارد.

نابینایی کامل:

به معنای عدم توانایی در دیدن هر چیزی و نداشتن هیچ درکی از نور است. برخلاف تصور، افراد نابینا «سیاهی» نمی‌بینند؛ بلکه به‌طور کلی هیچ‌گونه احساس بصری ندارند. این حالت را «بدون درک نور» (NLP) می‌نامند و فقط حدود ۱۵٪ از افراد دچار بیماری چشمی، کاملاً نابینا هستند.

نابینایی با درک نور:

افرادی با این سطح نابینایی، فقط می‌توانند تشخیص دهند که نوری در محیط وجود دارد یا خیر، بدون آنکه رنگ یا الگوی نور را ببینند. این افراد ممکن است نور منابعی مانند فلش دوربین، نور خورشید یا صفحه نمایش را تشخیص دهند.

نابینایی قانونی:

در آمریکا، نابینایی قانونی به دو صورت تعریف می‌شود:

1. حدت بینایی مرکزی (دید مستقیم) ۲۰/۲۰۰ یا کمتر در چشم بهتر (با عینک یا لنز).
2. دید تونلی یا محدود بودن میدان دید در چشم بهتر (زاویه کمتر از ۲۰ درجه).

این تعریف به معنای ناتوانی در عملکرد نیست؛ بلکه برای بهره‌مندی از خدمات دولتی، دستگاه‌های کمکی و معافیت‌های مالیاتی استفاده می‌شود.

رنگ‌ها

افرادی که از بدو تولد نابینا بوده‌اند، تجربه دیداری برای «دیدن» رنگ‌ها ندارند. آن‌ها رنگ‌ها را به صورت مفاهیم انتزاعی می‌شناسند، درست مانند مفاهیم انتزاعی دیگر (مثل عدالت).

افراد نابینا می‌آموزند که رنگ یک ویژگی از اشیا یا محیط است که از سایر ویژگی‌های حسی مثل صدا یا لمس متمایز است.

شکل‌ها و عمق

افراد نابینا برای درک شکل و عمق، از ترکیب حواس دیگر مانند لامسه، شنوایی و آگاهی فضایی استفاده می‌کنند.
یکی از راه‌های اصلی درک شکل، لمس است. از طریق لمس، آن‌ها می‌توانند فرم، ابعاد و ویژگی‌های سطحی اشیاء را کشف کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد افراد نابینا نسبت به بازتاب صوتی (تداوم صدا پس از تولید) حساسیت بیشتری دارند. این موضوع به آن‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از «اکولوکیشن» (تعیین فاصله و شکل اشیاء از طریق پژواک صدا) محیط اطراف خود را درک کنند. برخی افراد نابینا از صداهایی مانند کلیک زبان، ضربه پا یا بشکن استفاده می‌کنند تا بازتاب صدا را بشنوند و مسیرشان را پیدا کنند.

سایر تجربه‌های بصری

تجربه‌های بصری در افراد نابینا متفاوت است و به زمان و علت نابینایی بستگی دارد:

• بینایی باقی‌مانده: افرادی که بعدها بینایی خود را از دست داده‌اند، ممکن است همچنان توانایی محدودی در تشخیص نور یا حرکت داشته باشند.
• حافظه تصویری: افرادی که بینایی داشته‌اند، ممکن است حافظه بصری از قبل داشته باشند و بتوانند اشیاء را در ذهن خود تصور کنند.
• توهمات بصری (سندرم چارلز بونه): در افراد مسن یا کسانی که بخش زیادی از بینایی‌شان را از دست داده‌اند، توهمات بصری ایجاد می‌شود. این توهمات شامل تصاویر واضح و پیچیده از افراد، حیوانات یا اشیای خیالی است.

چه چیزی در ذهن نابیناها دیده می‌شود؟

هر فرد نابینا تجربه منحصربه‌فردی از آنچه در ذهن خود می‌بیند، دارد. اکثر نابینایان قادرند تفاوت روشنایی و تاریکی را تشخیص دهند. تخمین زده می‌شود حدود ۸۵٪ از افراد نابینای قانونی، درجاتی از دید باقی‌مانده و درک نور را دارند.

نابینایی و رؤیاها

تحقیقات نشان می‌دهد تجربه‌های حسی در رؤیاهای افراد نابینا به زمان از دست دادن بینایی مرتبط است:

• افرادی که از بدو تولد نابینا بوده‌اند، رؤیاهای خود را بیشتر از طریق صدا و لمس تجربه می‌کنند.
• افرادی که بین ۵ تا ۷ سالگی نابینا شده‌اند، رؤیاهای رنگی دارند و همچنان تصاویر بصری را تجربه می‌کنند.
• افرادی که دیرتر نابینا شده‌اند، ممکن است به مرور وضوح و رنگ رؤیاهای خود را از دست بدهند.

ابزارها و فناوری‌های کمکی

• نرم‌افزارهای صفحه‌خوان: تبدیل محتوای صفحه‌نمایش به صوت
• نرم‌افزارهای تبدیل گفتار به متن
• سیستم‌های OCR (تبدیل تصاویر به متن قابل خواندن برای نرم‌افزارهای صفحه‌خوان یا چاپگرهای بریل)
• چاپگرهای بریل
• نمایشگرهای بریل قابل‌حمل و متصل به اینترنت
• ابزارهای جایگزینی حسی مثل عصای سفید (دریافت بازخورد لمسی از محیط)
• ذره‌بین‌ها: برای افرادی که همچنان درک نوری دارند