وقایع روز ششم محرم در کربلا از بستن آب تا رسیدن سپاه عمر سعد

وقایع روز ششم محرم در کربلا از بستن آب تا رسیدن سپاه عمر سعد

از مهم‌ترین حوادث و وقایع روز ششم رسیدن عمر سعد به کربلا و ارسال دعوتنامه به قبیله بنی اسد توسز حبیب بن مظاهر برای یاری امام حسین علیه السلام است.

وقایع روز ششم محرم

در این روز عبیداللّه‏ بن زیاد نامه‏ ای برای عمر بن سعد فرستاد که: من از نظر نیروی نظامی اعم از سواره و پیاده تو را تجهیز کرده ‏ام. توجه داشته باش که هر روز و هر شب گزارش کار تو را برای من می‏فرستند.

از دیگر وقایع روز ششم ماه محرم الحرام سال ۶۱ هجری قمری “حبیب بن مظاهر اسدی” به امام حسین علیه ‏السلام عرض کرد: یابن رسول اللّه‏! در این نزدیکی طائفه‏ ای از بنی اسد سکونت دارند که اگر اجازه دهی من به نزد آنها بروم و آنها را به سوی شما دعوت نمایم.

امام علیه ‏السلام اجازه دادند و حبیب بن مظاهر شبانگاه بیرون آمد و نزد آنها رفت و به آنان گفت: بهترین ارمغان را برایتان آورده‏ ام، شما را به یاری پسر رسول خدا دعوت می‏کنم.

او یارانی دارد که هر یک از آنها بهتر از هزار مرد جنگی است و هرگز او را تنها نخواهند گذاشت و به دشمن تسلیم نخواهند نمود.

حبیب نزد آنها رفت و گفت بهترین سوغات را برای شما آوردم، آمدم شما را به یاری پسر دختر پیغمبرمان دعوت کنم.
مردی از بنی اسد به نام عبیدالله بن شبیر از جا پرید و گفت: من اولین کسی هستم که این دعوت را می‌پذیرم. تعداد ۹۰ نفر به پا خاستند و حرکت کردند، اما در میان راه با لشکر عمر بن سعد برخورد کردند و چون تاب مقاومت نداشتند، پراکنده شده و برگشتند. حبیب به نزد حضرت رسید و جریان را تعریف نمود.

مهمترین وقایع روز ششم محرم سال ۶۱

• تکمیل انبوه سپاه عمر بن سعد برای جنگ با امام حسین (ع)
• دعوت حبیب بن مظاهر از قبیله بنی اسد برای یاری امام حسین(ع)
• بستن آب بر روی امام حسین و یارانش
• نامه امام از کربلا به برادرش محمد بن حنفیه و بنی هاشم

از روز ششم یا بنابر برخی از نقل ها در روز هفتم، شریعه فرات یعنی فرع آب فراتی که از طرف حله به کوفه سرازیر می شد، فرعی از آن به طرف کربلا می رسید و البته حربن یزید ریاحی بنا بر مأموریتی که از سوی ابن زیاد پیدا کرد اجازه نداد امام حسین(ع) نزدیک آب اتراق کند و خیمه خود را بزند لذا امام حسین(ع) با آب فاصله داشت. در واقع از ابتدای روز اول، دستور جلوگیری از آب نبود تا روز ششم یا هفتم که دستور جدیدی از ابن زیاد رسید برای جلوگیری آب از امام حسین(ع) و یاران ایشان.

بستن آب

پیش از این در نامه ای که عبیدالله بن زیاد به حربن یزید نوشت، آمده بود: «حسین را در بیابانی بی آب فرود آور.» به همین دلیل حرّ اصرار ورزید تا حضرت و یارانش در نزدیکی آب و یا در یک آبادی مستقر نشوند؛ اما آنان را از برداشتن آب منع نمی کرد تا اینکه شمر آمد. (گویا شمر بود که آب بستن را به ابن زیاد گوشزد کرد تا خود را به وی مقرّب تر سازد.)

بنی امیه همواره علی(ع) و بنی هاشم را متهم می کردند به کوتاهی نمودن در حق عثمان تا سرانجام تشنه به قتل رسید و به همین دلیل بود که معاویه در جنگ صفین، خود را زودتر به رود فرات رساند و امیرالمومنین علی(ع) را از برداشتن آب منع کرد. و امروز عبید الله در نامه ای برای عمر سعد چنین نوشت: «آب را بر حسین و یارانش ببند تا جایی که قطره ای از آن را نچشند، همان گونه که با امیرمومنان، عثمان بن عفان، آن مرد پرهیزگار پاکیزه مظلوم کردند.»

به همین دلیل عمر بن سعد، عمرو بن حجّاج زبیدی را فراخواند و پانصد نفر سواره در اختیارش گذاشت تا شریعه فرات را محاصره نمایند و حسین(ع) و اصحابش را از دسترسی به آب باز دارند تا حتی یک قطره هم از آن بر ندارند. این ماجرا سه شب پیش از شهادت حسین(ع) اتفاق افتاد.

نامه امام از کربلا به برادرش محمد بن حنفیه و بنی هاشم

آخرین نامه‌ای که امام حسین علیه السلام از کربلا برای جمعی از بنی هاشمیان و برادرش محمد حنفیّه نوشت در این روز بود. ایشان نوشتند: « اَمَّا بَعْدُ، فَكَانَّ الدُّنْيا لَمْ تَكُنْ وَكَانَّ الاخِرَةَ لَمْ تَزَلْ والسّلام؛.»
«به نام خداوند بخشنده و مهربان… از حسين بن علی به محمد بن علی و كسانی از بنی هاشم كه نزد اويند اما بعد، گويی كه دنيا هرگز نبوده است و گويی كه آخرت پيوسته می‌‏باشد! والسلام.»

اين نامه كه امام حسين (ع) از كربلا به برادرش محمد حنفيه نوشت، آخرين نامه از نامه‌‏های امام و شايد از نظر متنی كوتاه‏ترين آنها نيز باشد. شگفت‌‏آميز و تأمل برانگيز است. شايد مقصود امام از اينكه می‌‏فرمايد: گويی كه دنيا هرگز نبوده است و گويی كه آخرت پيوسته بوده است، درست همان معنايی است كه در شب عاشورا به يارانش فهماند و فرمود: «بدانيد كه اين دنيا، شيرين و تلخ آن خوابی بيش نيست! و بيداری در آخرت است. رستگار كسی است كه در آنجا به رستگاری برسد و بدبخت كسی است كه در آنجا بدبخت باشد …»