نمرات و نقدهای بازی Wuchang: Fallen Feathers منتشر شد

بازی Wuchang: Fallen Feathers با مبارزات سریع، پویا و انعطاف‌پذیرش و یک درخت مهارت با بیشترین کیفیت ممکن که اجازه شخصی‌سازی و امتحان کردن گسترده بیلد را می‌دهد، یک سولزلایک بسیار قابل احترام به عنوان اثر اول برای استودیوی Leenzee Games است. برخی از باس‌های انتهایی آن به طرز خسته‌کننده‌ای، فرصت کمی برای کسب برتری و آسیب زدن می‌دهند و می‌توانستم از تجربه کمتر صفحه «سورپرایز! شما مردید» لذت ببرم. اما در حالی که این مشکلات تجربه بازی را تحت تاثیر قرار می‌دهند، هیچ‌کدام آن قدر عذاب‌آور نیستند که باعث شوند این رویکرد خلاقانه به یک سبک بسیار محبوب، کنار بزرگ‌ترین آثار آن قرار نگیرد.

نمی‌خواهم دستاوردهای Wuchang برای فرمول (سولزلایک‌ها)‌ را کم جلوه دهم. چشم‌اندازهای خیره‌کننده، مبارزات با پرخاشگری بیشتر و مرگ‌های الهام بخش، عناصر نوظهور سرگرم‌کننده‌ای هستند، اما فرمول را تغییر نمی‌دهند. برای مثال رابطه سفت و سخت سکیرو با مکانیک پری کردن و سرعت تهاجمی بلادبورن، بستری که Demon’s Souls خلق کرده بود را تغییر شکل می‌دهند، جای آن که صرفا یک روکش جدید روی آن قرار دهند. با وجود تعهدش به پوشش‌های جذاب، تقریبا هر جای دیگری در Wuchang: Fallen Feathers بیشتر این حس را دارد که تلاش می‌کند به طور راحتی در پوشش دارک سولز قرار بگیرد، اما در نهایت در سایه آن ناپدید می‌شود.

برای یک بازی ناامیدکننده است که می‌توانست جایی نزدیک‌تر به Black Myth: Wukong قرار بگیرد؛ یک بازی اکشن که از المان‌های سولزلایک بهره می‌برد، اما تمرکز اصلی خود را روی هنرهای رزمی و اساطیر چین قرار می‌دهد. حتی اثر خود فرام سافتور یعنی Elden Ring Nightreign هم چیزی که از آثار آنها انتظار دارید را تغییر می‌دهد و مقداری از المان‌های فورتنایت به چیزی تزریق می‌کند که به طور قابل توجهی یک ماد باس راش است. هر دو چیز جدیدی در این سبک خلق می‌کنند که هنوز بخش‌های آشنای آن را شامل می‌شود. ووچانگ بیش از حد از آثار دیگر الهام گرفته است و همین اجازه نمی‌دهد بهترین لحظاتش خودی نشان دهند. همین باعث می‌شود بازی زیر موج بی‌پایانی از سولزلایک‌های فراموش‌شدنی دفن شود.