دروزی ها در سوریه چه کسانی هستند؛ علت حمایت اسرائیل از آنها
دروزی ها که در سوریه مورد حمایت اسراییل قرار گرفنتد اقلیت مذهبی موسوم به یکتاپرستان هستند که در استان سویدا در جنوب سوریه زندگی می کند و به آیین دروزه پایبندند. دروزی‌های سوریه عرب زبان هستند و خود را موحدون و یکتاپرست می دانند و مسلمان نمیدانند. اینروزها درگیری دروزی ها با دولت مرکزی سوریه در سویدا افزایش یافته و اسرائیل هم به حمایت از دروزی ها پرداخته است که این سوال پیش می آید چرا اسراییل از آنها حمایت می کند…
دروز (به عربی: دَرْزِيّ ، دُرْزِيّ) گروه مذهبی عرب زبان و یکتاپرست هستند که به آیین دروزه پایبندند و در سویدا سوریه زندگی می کنند. آنها خود را عرب زبان و از نظر شهروندی اسرائیلی می‌دانند. برخی منابع حمزه بن علی را بنیان‌گذار اصلی این آیین می‌دانند.
دروزی ها، خود را مسلمان نمیدانند. آنها دین ابراهیمی و یکتاپرست دارند به یگانگی خدا، تناسخ و جاودانگی روح اعتقاد دارند.
بیشتر آموزه‌های مذهبی و باورهای مذهبی دروز مخفی است و پذیرش افراد خارجی در این دین مجاز نیست. در این جامعه بسته ازدواج بین ادیان نادر و به‌شدت نهی شده است. آنها میان افراد روحانی، معروف به «عقال» که اسرار دین را حفظ می‌کنند، و افراد عادی، معروف به «جهال» که به امور دنیوی مشغول‌اند، تمایز قائل می‌شوند.
چرا اسرائیل از دروزی ها حمایت می کند
دروزی‌ها عمدتا خود را در درجه اول به عنوان دروزی (از نظر دینی)، عرب زبان و اسرائیلی از نظر شهروندی می‌دانند. اقلیتی کوچک از آنها خود را فلسطینی می‌دانند، که این موضوع آنها را از اکثریت دیگر شهروندان عرب اسرائیل متمایز می‌کند.
درگیری دروزی ها با دولت مرکزی سوریه در سویدا افزایش یافته و اسرائیل هم به حمایت از دروزی ها پرداخته است که این سوال پیش می آید چرا اسراییل از آنها حمایت می کند…
دروزی‌های اسرائیل از سال ۱۹۴۸ در ارتش و سیاست مشارکت داشته‌اند. خدمت سربازی برای مردان دروزی اجباری است، اگرچه در دهه ۱۹۵۰ مقاومت‌هایی علیه آن وجود داشت. در بلندی‌های جولان، دروزی‌ها به دلیل اشغال این منطقه توسط اسرائیل، وضعیت پیچیده‌ای دارند. بسیاری از آنها وفاداری به سوریه را حفظ کرده‌اند، اما برخی به دلیل شرایط سیاسی با اسرائیل همکاری می‌کنند.
دروزی‌ها در سوریه، به‌ویژه در استان السویداء، در جنگ داخلی اخیر تلاش کرده‌اند از درگیری‌های اصلی دوری کنند. برخی از آنها با دولت بشار اسد همکاری داشته‌اند، اما بسیاری ترجیح داده‌اند بی‌طرف بمانند تا هویت و امنیت خود را حفظ کنند. سقوط رژیم اسد در سال ۲۰۲۵ موقعیت آنها را به‌عنوان بازیگری حساس در منطقه تقویت کرده است. با این همه روی کار آمدن حکومت احمد الشرع که پیشینه‌ای نزدیک به القاعده دارد، ترس از برقراری قوانین سختگیرانه سلفی در میان آنها را افزایش داد و همین موضوع سبب درگیری‌های اخیر در سویدا شد.
تاریخچه
برخی منابع حمزه بن علی را بنیان‌گذار اصلی آیین دروزی می‌دانند.
دروزی‌ها در مناطق کوهستانی خاورمیانه، به‌ویژه لبنان، سوریه، فلسطین اشغالی و اردن، ساکن‌اند. این جامعه بسته که خود را «موحدون» یا یکتاپرستان می‌نامد
دروزی در اوایل قرن پنجم هجری در دوران خلافت فاطمیان در مصر شکل گرفت. این مذهب به عنوان انشعابی از اسماعیلیه، شاخه‌ای از شیعه، پدید آمد و تحت تاثیر شخصیت‌هایی مانند الحاکم بامرالله، خلیفه فاطمی، و داعیانی نظیر حمزه بن علی زوزنی و محمد بن اسماعیل درزی (نشتکین) توسعه یافت.
پس از مواجهه با فشارهای سیاسی و مذهبی در مصر، به مناطق کوهستانی شام (سوریه و لبنان کنونی) مهاجرت کردند و جوامع منسجمی را در این مناطق تشکیل دادند. در طول تاریخ، آنها در برابر امپراتوری‌های عثمانی، استعمار فرانسه و درگیری‌های منطقه‌ای مقاومت کرده‌اند. یکی از نمونه‌های برجسته این مقاومت، قیام سلطان پاشا الاطرش علیه استعمار فرانسه در سال ۱۹۲۵ در سوریه است.
آیین و محل زندگی دروزی‌های سوریه
دروزی‌ها حدود ۳ درصد از جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند و عمدتا در استان السویداء و منطقه جبل الدروز (کوه دروزی‌ها) متمرکز هستند. این منطقه به دلیل موقعیت استراتژیک و کوهستانی، به آنها امکان حفظ هویت و استقلال نسبی داده است.
لبنان بیشترین جمعیت دروزی‌ها در لبنان ساکن‌اند و حدود ۵.۵ درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. آنها عمدتا در مناطق کوهستانی مانند جبل لبنان، شوف، عالیه، حاصبیا و راشیا زندگی می‌کنند. برآوردهای غیررسمی جمعیت آنها را بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار نفر تخمین زده‌اند.
فلسطین اشغالی دروزی‌ها حدود ۱.۶ درصد از جمعیت اسرائیل را تشکیل می‌دهند و بیشتر در مناطق شمالی، به‌ویژه در جلیل، کرمل و بلندی‌های جولان ساکن‌اند. جمعیت دروزی در اسرائیل حدود ۱۴۳,۰۰۰ نفر است. اردن جوامع کوچک‌تری از دروزی‌ها در اردن وجود دارند.
احکام و کتاب ها
رسائل الحکمه کتاب مهم‌ترین متن دینی دروزی‌هاست که شامل ۱۱۱ رساله در شش بخش است. این رسائل، نوشته‌شده توسط حمزه بن علی و دیگر داعیان، حاوی تعالیم دینی، فلسفی و عرفانی است که برای عموم فاش نمی‌شود
source