بررسی پوکو F7 پرو؛ برگ برنده شیائومی

گوشی پوکو F7 پرو با بهره‌گیری از یک تراشه قدرتمند، نمایشگری با کیفیت و باتری حجیم، در کنار قیمت نسبتاً پایین خود که به لطف رویکرد محافظه‌کارانه در زمینه دوربین‌ها حاصل شده، جایگاه محکمی در بازار دارد.

Poco F7 Pro مجهز به چیپست Snapdragon 8 Gen 3 است؛ تراشه پرچمدار سال گذشته کوالکام که طبق سنت مدل‌های پرو سری F، همچنان انتخابی توانمند و آینده‌نگرانه محسوب می‌شود. مدل F7 اولترا از مدل جدیدتر اسنپدراگون استفاده می‌کند و امکان قدرت بیشتر برای کاربران مشتاق‌تر را فراهم می‌آورد، اما مدل پرو نیز به‌اندازه کافی قدرتمند است.

محتویات جعبه پوکو F7 پرو

این دستگاه در همان جعبه‌های مقوایی مشکی زرد آشنای برند Poco عرضه می‌شود. محتویات بسته‌بندی ممکن است بسته به بازارهای مختلف تغییر کند؛ برای نمونه، احتمال زیاد موجود در نسخه بررسی‌شده، در جعبه‌های اروپایی وجود نداشته باشد. در هر صورت، انتظار می‌رود یک کابل USB-A به Type-C در کنار آداپتور شارژ ۹۰ واتی درون جعبه قرار داشته باشد. همچنین یک قاب محافظ نرم به رنگ خاکستری نیز همراه گوشی ارائه می‌شود که ساده اما کاربردی است.

طراحی و کیفیت ساخت

بر خلاف Ultra، مدل F7 Pro فاقد رنگ زرد شاخص محصولات پوکو است. این گوشی در سه رنگ مشکی، نقره‌ای و آبی عرضه می‌شود. پنل پشتی از جنس شیشه است و طراحی آن دو بخشی است؛ یک‌سوم بالایی براق و مابقی بافت مات دارد که اثر انگشت را جذب نمی‌کند، اما کمی لیز است. تمام مدل‌ها گواهی IP68 دارند؛ هرچند Poco برای این مدل، مانند مدل اولترا مقاومت تا عمق ۲.۵ متر را وعده نداده، اما حد استاندارد یعنی مقاومت تا عمق ۱.۵ متر به مدت ۳۰ دقیقه را تضمین می‌کند. این ویژگی، پیشرفت خوبی نسبت به Poco F6 Pro با گواهی IP54 محسوب می‌شود.

فریم آلومینیومی گوشی، تخت و دارای بافتی است که مانع جذب اثر انگشت می‌شود و ارگونومی مناسبی دارد. حسگر اثر انگشت درون صفحه نمایش از نوع اولتراسونیک است که سرعت و دقت بالایی دارد، اما ممکن است با محافظ‌های گلس ضخیم، در استفاده از آن به مشکل بخورید. روی نمایشگر یک لایه محافظ پلاستیکی کارخانه‌ای قرار دارد و زیر آن، شیشه محافظ گوریلا گلس 7i تعبیه شده که اگرچه اطلاعات زیادی از عملکرد عملی آن موجود نیست، اما انتظار می‌رود مقاومت کافی را داشته باشد.

نمایشگر پوکو F7 پرو

احتمالاً همان پنلی که در پوکو F6 پرو استفاده شده، در F7 Pro نیز به کار رفته است. نمایشگری ۶.۶۷ اینچی با وضوح QHD و تراکم پیکسلی 526ppi که حتی بیش از نیاز معمولی به نظر می‌رسد. این نمایشگر نرخ تازه‌سازی ۱۲۰ هرتز، عمق رنگ ۱۲ بیت، و پشتیبانی از Dolby Vision و HDR10+ را ارائه می‌دهد. در آزمایش‌های انجام شده، روشنایی در حالت خودکار نزدیک به ۱۵۰۰ نیت و در حالت دستی کمی کمتر از ۸۰۰ نیت ثبت شده. در صورت غیرفعال بودن تقویت نور خورشید، این رقم به ۵۸۵ نیت کاهش می‌یابد.

تنظیمات نرخ تازه‌سازی مشابه سایر گوشی‌های شیائومی است: حالت خودکار (Default) و دو حالت دستی با مقادیر ۶۰ یا ۱۲۰ هرتز. نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز در حالت بی‌حرکت کاهش می‌یابد، اما امکان انتخاب ۹۰ هرتز وجود ندارد. همچنین حالت ۱۲۰ هرتز امکان تنظیم نرخ نوسازی اختصاصی برای هر اپلیکیشن را فراهم می‌کند.

عمر باتری و عملکرد شارژ

باتری ۶۰۰۰ میلی‌آمپری نسبت به نسل قبل (۵۰۰۰ میلی‌آمپر) و حتی نسبت به مدل اولترا (۵۳۰۰ میلی‌آمپر) به‌طور قابل توجهی بزرگ‌تر است. هرچند در عمل تفاوت محسوسی در مدت شارژدهی دیده نمی‌شود. بازده باتری به شرح زیر است:

شارژ ۹۰ واتی گوشی با آداپتور رسمی شیائومی یا سایر شارژرهای PD پشتیبانی می‌شود. مدت زمان شارژ از صفر تا صد حدود ۳۴ دقیقه ثبت شده است (برخلاف تبلیغات که ۳۷ دقیقه عنوان شده بود). در این زمینه، مدل Ultra کمی سریع‌تر و F6 Pro نیز اندکی بهتر عمل می‌کنند، اما با توجه به ظرفیت بالای باتری، عملکرد F7 Pro قابل قبول است. لازم به ذکر است قابلیت شارژ بی‌سیم وجود ندارد که دور از ذهن نبود. در بین مدل‌های پوکو، تنها مدل اولترا این ویژگی را دارد. قابلیت‌هایی برای محافظت از سلامت باتری در HyperOS گنجانده شده‌اند؛ از جمله محدودسازی شارژ سریع، شارژ هوشمند تا ۸۰ درصد و توقف کامل در همین میزان در صورت فعال بودن گزینه حفاظت از باتری.

اسپیکر

F7 Pro دارای اسپیکر استریو است که صدای کانال‌ها را به‌صورت متقاطع با بلندی کمتر بین دو بلندگو توزیع می‌کند؛ روشی رایج در محصولات شیائومی که با مدل اولترا که جداسازی صدای کامل دارد، متفاوت است.

سیستم‌عامل و رابط کاربری

پوکو F7 پرو با اندروید ۱۵ و HyperOS نسخه ۲ همراه است. وعده عرضه ۴ به‌روزرسانی اصلی سیستم‌عامل و ۶ سال پشتیبانی امنیتی برای این مدل داده شده است. تجربه نرم‌افزاری نسخه‌های Pro و Ultra مشابه است و شباهت زیادی با شیائومی ۱۵ دارد. آیکون‌ها و برخی المان‌ها ممکن است مخصوص رابط کاربری Poco باشند، اما کلیت محیط، برای کاربران سایر مدل‌های شیائومی آشنا باقی مانده است. تمام ویژگی‌های جدید هوش مصنوعی شیائومی نیز در این نسخه حضور دارند.

عملکرد و بنچمارک‌ها

مدل Pro با تراشه اسنپدراگون ۸ نسل ۳ عرضه می‌شود که گرچه از مدل Elite جدید استفاده شده در Ultra عقب‌تر است، اما همچنان یک چیپست پرچدار محسوب می‌شود. مدل بررسی‌شده دارای ۱۲ گیگابایت رم و ۵۱۲ گیگابایت حافظه است. نسخه ۱۶ گیگابایتی تنها در مدل اولترا وجود دارد.

در بنچمارک‌ها، F7 Pro عملکردی مشابه سایر دستگاه‌های مجهز به این تراشه دارد و نسبت به نسل قبل ارتقای محسوسی ارائه می‌دهد. در تست پایداری، CPU عملکردی پایداری داشته و تنها در یک لحظه به ۴۰ درصد کاهش یافت؛ اما GPU با امتیاز پایداری ۷۸ درصد در تست 3DMark عملکرد ضعیف‌تری داشت. دمای سطح گوشی در تست‌های طولانی‌مدت با 3DMark به شدت افزایش یافته و قاب دستگاه پس از ۱۰ دقیقه بیش از حد داغ شده بود.

دوربین

گوشی Poco F7 Pro از مجموعه دوربین‌هایی بهره می‌برد که در مقایسه با نسل قبلی تقریباً بدون تغییر باقی مانده‌اند. دوربین اصلی همان دوربین مدل قبلی است؛ دوربین فوق عریض اگرچه تغییر یافته اما تفاوت قابل توجهی ندارد، دوربین ۲ مگاپیکسلی حذف شده (که البته چندان هم پرکاربرد نبود)، و در نهایت، یک دوربین سلفی جدید در نظر گرفته شده که فقط اندکی نسبت به نسخه پیشین بهبود یافته است. دوربین اصلی همان دوربینی است که در F6 Pro استفاده شده بود و همچنین همان دوربینی است که در F7 Ultra یافت می‌شود؛ بنابراین از این منظر، مدل Pro با Ultra برابری می‌کند. هرچند این حسگر همچنان یک نمونه میان‌رده با اندازه مناسب محسوب می‌شود و برتری قابل‌توجهی ندارد، اما در مجموع عملکرد قابل اعتمادی ارائه می‌دهد.

دوربین فوق‌عریض از یک حسگر مرسوم ۸ مگاپیکسلی بهره می‌برد، برخلاف حسگر ۳۲ مگاپیکسلی نوع Quad Bayer که در F7 Ultra به کار رفته است. و بدیهی‌ست که فوکوس خودکار (AF) در آن وجود ندارد. دوربین تله‌فوتو نیز، همان‌گونه که انتظار می‌رفت، در این مدل وجود ندارد و همین موضوع، تمایز F7 Ultra را شکل می‌دهد. در قسمت جلویی دستگاه، یک دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی قرار دارد. هرچند این دوربین همان حسگر ۳۲ مگاپیکسلی مدل Ultra نیست، اما نسبت به سنسور ۱۶ مگاپیکسلی F6 Pro پیشرفت محسوب می‌شود.

کیفیت عکس در نور روز

دوربین اصلی F7 Pro در نور روز عملکرد بسیار خوبی دارد. تصاویر آن تنها در مناطق تیره‌تر کمی نویز دارند و جزئیات فراوانی در عکس‌ها دیده می‌شود که با ظرافت و به صورت طبیعی ثبت شده‌اند، طبیعی‌تر از آن‌چه در F7 Ultra دیده می‌شود. تراز سفیدی خودکار (AWB) عملکرد قابل اعتمادی دارد و رنگ‌ها با اشباعی دلپذیر ثبت می‌شوند. عملکرد HDR نیز فوق‌العاده است. در ثبت عکس‌های پرتره نیز در بزرگنمایی معمول (زوم طبیعی) تصاویر خوبی ثبت می‌شود. با این حال، نتایج حالت پرتره در فاصله کانونی ۲۵ میلی‌متر کمی نرم‌تر از حد انتظار هستند و مدل اولترا در این زمینه بهتر عمل می‌کند. تصاویر ۵۰ مگاپیکسلی چندان قابل توجه نیستند، اما برای بررسی نمونه‌هایی از آن ارائه شده‌اند.

تصاویر گرفته شده با زوم ۲ برابری، بهتر از تصاویر ۵۰ مگاپیکسلی در بزرگنمایی طبیعی برابر به نظر می‌رسند و به طور کلی خروجی مطلوبی دارند. جزئیات در خطوط صاف به خوبی نمایش داده می‌شوند و بافت‌ها نیز با کیفیت قابل قبولی ثبت شده‌اند. هرچند دوربین فوق‌عریض F7 Pro مدل پایه محسوب می‌شود، اما کیفیت تصاویر آن فراتر از انتظار است. تصاویر با کنتراست بالا و شارپ ثبت می‌شوند و رنگ‌ها و محدوده دینامیکی نیز تحسین‌برانگیز هستند. با این حال، نبود فوکوس خودکار، توانایی ثبت عکس‌های خلاقانه از اجسام نزدیک را محدود می‌کند.

سلفی

دوربین سلفی Poco F7 Pro نقطه قوت اصلی دستگاه محسوب نمی‌شود، اما کیفیت آن ناامیدکننده نیست. از نقاط مثبت تصاویر آن می‌توان به رنگ‌های زنده، محدوده دینامیکی خوب و میدان دید وسیع اشاره کرد. البته جزئیات چندان زیاد نیستند و نبود فوکوس خودکار نیز به این موضوع دامن می‌زند.

کیفیت عکس در نور کم

در شب، دوربین اصلی Poco F7 Pro هم نسبت به کلاس خود و هم در مقایسه کلی، عملکرد بسیار خوبی دارد. جزئیات زیاد، محدوده دینامیکی وسیع با نوردهی مناسب در نقاط تاریک و روشن، تراز سفیدی دقیق و رنگ‌های اشباع از ویژگی‌های آن هستند. تصاویر با زوم ۲ برابر در نور کم چندان جذاب نیستند و جزئیات آن از نزدیک کاهش چشمگیری دارند. دوربین فوق‌عریض در نور کم فراتر از انتظار ظاهر می‌شود، هرچند که انتظارات اولیه از آن نیز بالا نبود. سایه‌ها و رنگ‌های میانی ممکن است بی‌روح و فاقد جزئیات باشند، اما محدوده دینامیکی قابل قبول و تراز سفیدی خودکار نیز عمدتاً دقیق بوده است. همانند نور روز، عملکرد این دوربین نسبت به کلاس خود حتی در شب نیز خوب ارزیابی می‌شود.

فیلمبرداری

دوربین اصلی Poco F7 Pro قادر به ضبط ویدیو با وضوح 8K با ۲۴ فریم بر ثانیه است، در حالی که ضبط 4K در نرخ فریم‌های ۲۴، ۳۰ و ۶۰ پشتیبانی می‌شود. دوربین فوق‌عریض و سلفی حداکثر تا رزولوشن 1080pو ۳۰ فریم بر ثانیه فیلمبرداری می‌کنند. همچنین کدک‌های h.264 و h.265 در دسترس هستند. ضبط HDR10 پلاس با دوربین اصلی امکان‌پذیر است (در 4K با ۳۰ فریم یا 1080p با ۳۰ و ۶۰ فریم بر ثانیه)، اما خبری از ضبط با فرمت دالبی ویژن است.

ویدیوهای گرفته شده با دوربین اصلی کیفیت بالایی دارند، با جزئیات ریز، پردازش مناسب، رنگ‌های دلپذیر و محدوده دینامیکی بالا. ویدیوهای 1080p گرفته شده با دوربین فوق‌عریض وضوح بالایی ندارند، اما در سایر پارامترها عملکرد مناسبی دارند. در نور شب، دوربین اصلی ویدیوهایی با جزئیات عالی، محدوده دینامیکی وسیع و رنگ‌های دقیق ضبط می‌کند. اما دوربین فوق‌عریض در شب چندان کاربردی نخواهد بود.

جمع‌بندی؛ آیا خرید پوکو F7 پرو تصمیم درستی است؟

گوشی Poco F7 Pro با پیروی از یک فرمول آزموده شده و موفق، تجربه‌ای نزدیک به پرچمداران را در زمینه‌های کلیدی ارائه می‌دهد، هرچند تمرکز کمتری روی دوربین‌های خود دارد. این مدل که شباهت زیادی به نسل پیشین خود دارد، به اصول سری F وفادار مانده و قدرت پردازشی فوق‌العاده‌ای را به لطف چیپست اسنپدراگون ۸ نسل ۳ ارائه می‌کند که در این رده کم‌نظیر است. این عملکرد قدرتمند با یک بدنه باکیفیت از فلز و شیشه دارای گواهی IP68، نمایشگر درخشان و عالی با پشتیبانی از دالبی ویژن و باتری بزرگ با قابلیت شارژ فوق‌سریع تکمیل می‌شود. دوربین اصلی آن نیز در شرایط نوری مختلف، حتی در زوم دیجیتال دو برابر، عکس‌های بسیار خوبی ثبت می‌کند و دوربین فوق‌عریض نیز فراتر از انتظار است.

با این حال، این گوشی نقاط ضعفی نیز دارد؛ کیفیت دوربین سلفی متوسط است، دوربین فوق‌عریض فاقد فوکوس خودکار و قابلیت ضبط ویدیوی 4K است. در مقایسه با رقبا، در حالی که برخی مدل‌ها ممکن است در قابلیت‌های عکاسی مانند زوم اپتیکال یا کیفیت سلفی برتری داشته باشند، Poco F7 Pro با عملکرد سخت‌افزاری قابل رقابت، نمایشگر برتر و سرعت شارژ بالاتر، برگ‌های برنده قدرتمندی در دست دارد و برای دستیابی به چنین سطح عملکردی در گوشی‌های دیگر، اغلب نیاز به بودجه بیشتری است. در مجموع، F7 پرو یک گزینه شایسته برای کاربرانی است که بالاترین سطح عملکرد سخت‌افزاری را در اولویت قرار می‌دهند و در عین حال خواهان یک دوربین اصلی قابل اعتماد هستند.