23 حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۲ که احتمالا نمی‌دانستید

وقتی صحبت از دوران طلایی کنسول‌های بازی به میان می‌آید، نامی که بی‌درنگ در ذهن بسیاری نقش می‌بندد، پلی‌ استیشن ۲ است. کنسولی که نه‌تنها با فروش بیش از ۱۵۵ میلیون دستگاه، عنوان پرفروش‌ترین کنسول تاریخ را از آن خود کرد، بلکه با بازی‌های فراموش‌ نشدنی، نوآوری‌های فنی و طراحی منحصر به‌ فرد، جایگاه ویژه‌ای در قلب گیمرها پیدا کرد.

اما پشت ظاهر ساده و خاطرات نوستالژیک این کنسول، رازها و نکات جالبی پنهان شده که بسیاری از کاربران هرگز از آن‌ها باخبر نبوده‌اند. در این مقاله از ویجیاتو، قصد داریم شما را با مجموعه‌ای از حقیقت‌های جالب، کمتر شنیده‌ شده و گاه عجیب درباره پلی‌ استیشن ۲ آشنا کنیم؛ نکاتی که حتی ممکن است طرفداران قدیمی این کنسول را هم غافلگیر کند.

بیشتر بخوانید: ۱۵ حقیقت جالب درباره نینتندو Wii که احتمالا نمی‌دانستید

بیشتر بخوانید: ۵ باری که کنسول های بازی جان انسان‌ها را نجات دادند

فان فکت های پلی‌ استیشن 2

پلی‌ استیشن ۲، دومین کنسول خانگی شرکت سونی، یکی از تاثیرگذارترین و موفق‌ترین دستگاه‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی به شمار می‌رود. این کنسول که در سال ۲۰۰۰ عرضه شد، نه‌تنها با پشتیبانی از دیسک DVD و بازی‌های نسل قبل (PS1) استانداردهای تازه‌ای در دنیای گیمینگ تعریف کرد، بلکه میزبان برخی از ماندگارترین عناوین تاریخ مانند God of War، Shadow of the Colossus، Metal Gear Solid 3 و Final Fantasy X بود.

1: زمین و فضا برای پلی‌ استیشن 2

به نظر می‌رسد سونی همیشه تلاش داشته تا برای کنسول‌هایش معنا و مفهوم خاصی تعریف کند. اگر به تاریخچه لوگوی پلی‌ استیشن 1 نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که رنگ‌های به‌کاررفته در آن، نمادی از شادی و اشتیاق در این کنسول بودند. در حالی که لوگوی PS1 بسیار دارای حس و حال پرجنب‌ و جوشی دارد، لوگوی پلی‌ استیشن 2 حالتی مرموز و مبهم دارد.

طبق گفته‌های تِییو گوتو (Teiyu Goto)، طراح اصلی پلی‌ استیشن، سونی به دنبال طراحی لوگویی بود که در سراسر جهان مورد استقبال قرار گیرد. بر همین اساس، او تصمیم گرفت از فضا به عنوان تم مرکزی برای پلی‌ استیشن 2 استفاده کند. در این طراحی، رنگ آبی فونت نمادی از کره زمین است، در حالی که پس‌زمینه مشکی، نمایانگر تاریکی و خلأ فضا است.

رسانه‌های دیگر هم به تقویت این تم کمک کردند. برای مثال، دیوید لینچ (David Lynch) چند ویدیوی تبلیغاتی عجیب و خاص برای PS2 ساخت که هدفش معرفی مفهومی به نام «جایگاه سوم» (The Third Place) بود. این مفهوم به‌خوبی با تصویر ذهنی‌ای که سونی قصد داشت از پلی‌ استیشن 2 به نمایش بگذارد، هم‌راستا بود.

بیشتر بخوانید: بهترین کنسول‌ های دستی رترو برای سال ۲۰۲۵

2: مبارزه در زمان واقعی با پلی‌ استیشن 2

پلی‌ استیشن 2 میزبان برخی از مهم‌ترین سری بازی‌های مبارزه‌ای مانند Tekken و Street Fighter بود. گیمرها معمولا از کنترلر و جوی‌استیک استفاده می‌کنند. با این حال، بسیاری نمی‌دانند که بازی‌های مبارزه‌ای در پلی‌ استیشن 2 می‌توانستند به‌شکلی بسیار تعاملی‌تر نیز انجام شوند. در واقع، امکان مبارزه در زمان واقعی وجود داشت؛ آن هم به لطف وسیله‌ای به نام Thrustmaster Fighting Arena.

این وسیله جانبی شامل پایه‌ای با حسگر حرکتی است که حرکت‌های بازیکن را شناسایی کرده و مستقیما به بازی منتقل می‌کند. Fighting Arena همراه با دو میله و یک پد کف عرضه می‌شد. این میله‌ها به لیزرهای مادون قرمز مجهز بودند که نقش دکمه‌های اکشن را ایفا می‌کردند، در حالی که پد کف شامل دکمه‌های جهت‌نما و شانه‌ای بود.

هنگامی که بازیکن از میان یکی از پرتوهای مادون قرمز عبور می‌کرد، دستگاه این عمل را معادل فشردن دکمه روی کنترلر تفسیر می‌کرد. به عبارت دیگر، شما می‌توانستید با مشت‌ها و لگدهای واقعی، با حریفان مجازی خود مبارزه کنید! دکمه‌های مثلث و مربع در بخش بالایی میله‌ها قرار داشتند و دکمه‌های ضربدر و دایره نیز در قسمت پایینی. 

بیشتر بخوانید: ۱۹ حقیقت از پلی استیشن ۳ که نمی‌دانستید

3: برج‌ها را به یاد دارید؟

یکی از ماندگارترین خاطراتی که بسیاری از گیمرها از پلی‌ استیشن 2 دارند، صفحه ابتدایی (Intro Screen) این کنسول است. ترکیب برج‌های سفید رنگ و نورهای رنگی شناور، آن را به یکی از بهترین و چشم‌نوازترین سکانس‌های اولیه در بین تمام کنسول‌های بازی تبدیل می‌کند. حتی از اجرای پلی‌ استیشن 3 و افتتاحیه فانتزی نینتندو گیم‌ کیوب هم جلوتر است.

مثل خیلی از افراد، من هم فکر می‌کردم که این برج‌های سفید به‌صورت تصادفی توسط کنسول تولید می‌شوند. اما این تصور اشتباه بود. در واقع، آسمان‌خراش‌هایی که در صفحه ابتدایی نمایش داده می‌شوند، براساس فایل‌های ذخیره‌ شده در کارت حافظه (Memory Card) ایجاد می‌شوند. هر چه تعداد فایل‌های ذخیره‌ شده بیشتر باشد، برج‌های بیشتری روی صفحه ظاهر خواهند شد. هوشمندانه است، نه؟ 

بیشتر بخوانید: ۱۷ حقیقت جالب درباره گیم کیوب که نمی‌دانستید

4: پلی‌ استیشن 2 و PSP؛ هماهنگی کامل

کنسول دستی PlayStation Portable (یا به اختصار PSP) یکی از بهترین دستگاه‌های دستی بازی است که تاکنون ساخته شده است. البته ممکن است بگویید نینتندو DS فروش بیشتری داشت، اما از نظر کیفیت گرافیک و نوع بازی‌ها، PSP چیزی فراتر از سیستم دو صفحه‌ای نینتندو ارائه می‌کرد.

این کنسول این امکان را فراهم کرد تا گیمرها بتوانند بازی‌های محبوب پلی‌ استیشن را در حال حرکت تجربه کنند. اما چرا PSP در این فهرست قرار گرفته است؟ واقعیت این است که بسیاری از کاربران نمی‌دانند این کنسول دستی قابلیت اتصال به پلی‌ استیشن 2 را هم داشت.

در واقع، بازیکنان می‌توانستند در صورتی که بازی‌های مشابهی روی هر دو دستگاه داشتند، بین آن‌ها تعامل برقرار کنند. البته این قابلیت بسیار محدود بود و تنها تعداد کمی از عناوین از آن استفاده کردند. بازی‌هایی مانند SOCOM U.S. Navy SEALs: Combined Assault و Metal Gear Solid 3: Snake Eater محتواهای انحصاری‌ای برای نسخه‌های PSP ارائه می‌کردند و حتی امکان انجام کارهای خاصی را نیز فراهم می‌ساختند.

برای نمونه، در بازی Metal Gear Solid 3: Subsistence بازیکنان می‌توانستند تصاویر درون‌بازی خود را به PSP منتقل کرده و آن‌ها را در Metal Gear Acid 2 مشاهده کنند. البته پلی‌ استیشن 3 در این زمینه گام بلندتری برداشت و حتی قابلیت کنترل از راه دور کنسول را هم ارائه داد.

بیشتر بخوانید: ۱۰۵ حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۱ که احتمالا نمی‌دانستید

5: اجداد پلی‌ استیشن ۲: یک نمونه اولیه از کامپیوتر آتاری

چه بخواهید و چه نه، نمی‌توان انکار کرد که پلی‌ استیشن ۲ یکی از زیباترین و منحصربه‌فردترین کنسول‌های تاریخ است. طراحی مشکی آن بیشتر شبیه به یک قطعه هنری بود تا یک دستگاه بازی خانگی. با وجود اینکه نسبت به PS1 حجم بیشتری داشت، اما از نظر زیبایی‌ یک ارتقاء چشمگیر نسبت به نسل پیشین خود محسوب می‌شد.

هرچند بسیاری تصور می‌کنند طراحی این کنسول از ذهن خلاق سونی سرچشمه گرفته، اما در واقع ریشه آن به نمونه‌ای آزمایشی از یکی از رقبای سابق سونی، یعنی آتاری (Atari) بازمی‌گردد. در اوایل دهه ۹۰ میلادی، شرکت آتاری رایانه‌ای شخصی به نام Atari Falcon 030 عرضه کرد که در میان توسعه‌دهندگان محبوب شد، اما در سال ۱۹۹۳ از چرخه تولید خارج شد.

پیش از آن، آتاری قصد داشت نسخه پیشرفته‌تری از این مدل را با نام Atari Falcon 040 روانه بازار کند. اگر دو دستگاه را کنار یکدیگر قرار دهید، شباهت‌ها کاملا مشهود است. جالب‌تر اینکه سونی حتی در ثبت اختراع پلی‌ استیشن ۲ به این نمونه اولیه آتاری اشاره کرده است. 

بیشتر بخوانید: 20 حقیقت درباره کنسول دریم‌کست که نمیدانستید

6: پلی‌ استیشن ۲ آنلاین

زمانی که کنسول Xbox با قابلیت بازی آنلاین روانه بازار شد، این اتفاق به‌نوعی شوکی برای صنعت بازی‌های ویدیویی بود. البته پیش از آن، کنسول Dreamcast نیز امکان اتصال به اینترنت را فراهم کرده بود. در ابتدای عرضه، پلی‌ استیشن ۲ به‌صورت پیش‌فرض فاقد قابلیت اتصال آنلاین بود.

البته سونی در این زمینه بی‌تجربه نبوده و پیش‌تر، کنسول PS1 نیز در ژاپن دارای یک لوازم جانبی انحصاری بود که امکان دسترسی محدود به اینترنت را برای کاربران فراهم می‌کرد. حدود دو سال پس از عرضه اولیه PS2، سونی به‌طور رسمی قابلیت بازی آنلاین را برای این کنسول معرفی کرد.

این امکان از طریق قطعه‌ای به نام Network Adaptor در دسترس قرار گرفت که به درگاه پشتی کنسول متصل می‌شد و از اینترنت پهن‌باند (Broadband) پشتیبانی می‌کرد. کاربران تنها کافی بود درپوش پشتی دستگاه را باز کرده، آداپتور را جا بزنند و پیچ‌ها را ببندند. عناوینی مانند Killzone و Final Fantasy XI تجربه‌ای موفق از بازی آنلاین روی پلی‌ استیشن ۲ ارائه دادند.

البته این سرویس از نظر پایداری و امکانات، هنوز با Xbox Live فاصله داشت، اما بی‌شک یک گام مهم برای سونی در مسیر ورود به دنیای آنلاین محسوب می‌شد. در نهایت، سونی در سال ۲۰۱۶ به‌طور رسمی سرویس‌های آنلاین PS2 را متوقف کرد.

بیشتر بخوانید: ۱۰ حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۴ که احتمالا نمی‌دانستید

7:  ارور معروف PS2: Disc Read Error

سونی در طول تاریخ فعالیت خود، بی‌حاشیه‌ نبوده است. از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به هک شبکه PSN در سال ۲۰۱۱ اشاره کرد که اطلاعات شخصی بیش از ۷۷ میلیون کاربر را در معرض خطر قرار داد و دسترسی آن‌ها به سرویس آنلاین را به‌طور کامل قطع کرد. سپس در سال ۲۰۱۷، یک حمله دیگر به شبکه‌های PSN و Xbox Live انجام شد که اطلاعات حساس میلیون‌ها حساب کاربریهدف قرار گرفت.

البته این موارد بیشتر مربوط به خدمات آنلاین سونی هستند. اما بد نیست بدانید سونی حتی در دوره پلی‌ استیشن ۲ نیز درگیر یک پرونده جنجالی شد که مربوط به سخت‌افزار کنسول بود. در سال ۲۰۰۲، سونی با یک دعوی حقوقی روبه‌رو شد.

تعداد زیادی از کاربران گزارش دادند که دیسک‌های بازی یا DVD آن‌ها توسط کنسول PS2 شناسایی نمی‌شود و پیام «Disc Read Error» به‌صورت مداوم روی صفحه ظاهر می‌گردد. در نهایت، سونی برای حل این مشکل و جلب رضایت مشتریان، به کاربران آسیب‌ دیده پیشنهاد تعمیر رایگان کنسول، یک چک ۲۵ دلاری و یک بازی رایگان از میان یک فهرست مشخص را داد.

سونی پس از قطعی سرویس PSN در سال ۲۰۱۱ هم واکنشی مشابه داشت. کاربران می‌توانستند دو بازی PS2 و دو بازی PSP را به‌صورت رایگان دریافت کنند، به‌ همراه ۳۰ روز عضویت رایگان PS Plus و مزایای دیگر. این اتفاق حتی باعث شد کاز هیرای معاون ارشد وقت سونی به‌طور رسمی از کاربران عذرخواهی کند.

بیشتر بخوانید: تاریخچه کنسول‌ های پلی استیشن

8: ساعت داخلی کنسول و تأثیر آن بر گیم‌پلی

امروزه داشتن ساعت داخلی در کنسول‌های بازی یک قابلیت بدیهی به‌حساب می‌آید، اما جالب است بدانید پلی‌ استیشن ۲ اولین کنسول سونی بود که به این ویژگی مجهز شد. هرچند بعید است کسی از PS2 برای چک کردن ساعت استفاده کرده باشد.

نکته جالب‌تر اینجاست که برخی توسعه‌دهندگان از ساعت داخلی کنسول برای ایجاد تغییر در روند بازی‌های خود استفاده می‌کردند و یکی از بهترین نمونه‌ها در این زمینه، بازی Metal Gear Solid 3: Snake Eater است. در این بازی، شما در نقش یک جاسوس آمریکایی به نام Snake باید با نابود کردن یک سلاح هسته‌ای، دنیا را نجات دهید.

یکی از باس‌های اصلی بازی به نام The End به‌دلیل استراتژی خاص مبارزه‌اش، شهرت زیادی دارد؛ نبردی طولانی که بازیکن باید در دل یک جنگل به تعقیب او بپردازد. به‌طور معمول، این نبرد ممکن است تا پنج ساعت به‌طول بینجامد، اما یک راه‌حل خلاقانه‌تر هم وجود داشت کافی بود ساعت داخلی PS2 را یک هفته جلو ببرید و سپس بازی را مجددا اجرا کنید. بعد از صفحه بارگذاری، با صحنه‌ای مواجه می‌شوید که The End پیر و بی‌جان بر زمین افتاده و بدون درگیری.

بیشتر بخوانید: تاریخچه کنسول‌ های ایکس باکس

9: کامپیوتر شخصی، مک و پلی‌ استیشن ۲؟

در نسل پلی‌استیشن ۱، سونی با معرفی Net Yaroze بستری مناسب برای توسعه‌دهندگان مستقل و علاقه‌مندان به برنامه‌نویسی فراهم کرد تا بتوانند بازی‌های خود را برای این کنسول بسازند. هرچند در آن زمان، بازار بازی‌های مستقل (Indie) به گستردگی امروز نبود، اما این حرکت سونی فرصتی عالی برای رشد مهارت‌ها بود.

با عرضه PS2 و قدرت پردازشی بالاتر آن، سونی یک گام فراتر گذاشت و امکانات بیشتری در اختیار کاربران خلاق قرار داد. پلیرها نه‌تنها می‌توانستند بازی‌های اختصاصی خود را بسازند، بلکه حتی قابلیت تبدیل کنسول به یک کامپیوتر شخصی را هم داشتند. کیت توسعه‌دهندگان سونی شامل یک دیسک سیستم‌عامل لینوکس، یک هارد ۴۰ گیگابایتی، دیسک نصب، یک کیبورد و موس USB، و آداپتور شبکه PS2 بود.

همچنین برای فعال‌سازی کیت، وجود کارت حافظه (Memory Card) ضروری بود. کاربران با این امکانات می‌توانستند به اینترنت متصل شوند، نرم‌افزار بنویسند و حتی بازی‌های خود را طراحی کنند. البته این بازی‌ها تنها روی کنسول‌هایی اجرا می‌شدند که لینوکس داشتند و با نسخه‌های معمولی PS2 سازگار نبودند.

در صورت رعایت برخی الزامات، کاربران حتی می‌توانستند بازی‌های خود را به‌صورت آنلاین بفروشند. لینوکس PS2 از اتصال وسایل جانبی مانند پرینتر یا فلش مموری از طریق پورت USB هم پشتیبانی می‌کرد. این مجموعه به‌نوعی نسخه ارتقاءیافته‌ای از Net Yaroze محسوب می‌شد. سونی نهایتا این سرویس را در سال ۲۰۰۹ متوقف کرد.

بیشتر بخوانید: چرا امنیت سایبری برای گیمرها ضروری است؟

10: قدرت دو کنسول در یک دستگاه

در بیشتر مواقع، خرید یک کنسول جدید به معنای خداحافظی با سیستم قبلی است. اما پلی‌ استیشن ۲ ویژگی منحصربه‌فردی داشت که در آن زمان واقعا خاص بود. نه، منظورمان قابلیت پخش DVD نیست، بلکه Backward Compatibility است. به‌طور خلاصه، کاربران می‌توانستند بازی‌های پلی‌ استیشن ۱ را روی PS2 خود اجرا کنند.

این کنسول حتی با لوازم جانبی PS1 مانند کارت حافظه و دسته‌های DualShock هم سازگار بود. چنین ویژگی‌ای یک امتیاز بزرگ برای گیمرها محسوب می‌شد، چرا که به آن‌ها اجازه می‌داد دو نسل از بازی‌های ویدیویی را در یک کنسول تجربه کنند. این قابلیت به لطف پردازنده‌ای به نام Emotion Engine ممکن شده بود. پردازنده‌ای که بعدها در نسخه‌های اولیه پلی‌ استیشن ۳ هم استفاده شد.

بیشتر بخوانید: تاریخچه هک شدن شرکت‌های بازی

11: آنچه «جنگ پلی‌ استیشن» نام گرفت

سونی برای ساخت پلی‌ استیشن ۲ تلاش زیادی کردند و با استقبال گسترده‌ای رو به رو شد. اما کمتر کسی می‌داند که پشت پرده موفقیت این کنسول، یک رسوایی اخلاقی و انسانی قرار دارد. در ساخت PS2 از ماده‌ای معدنی به نام کُلتان (Coltan) استفاده می‌شود. منبعی حیاتی برای بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی که عمدتا در قاره آفریقا یافت می‌شود.

افزایش تقاضا برای PS2 در اوایل دهه ۲۰۰۰ باعث افزایش قیمت Coltan در کشور کنگو شد. فاجعه آنجاست که معدن‌های Coltan در آن زمان تحت کنترل گروه‌های شورشی محلی بود. این شبه‌نظامیان با استفاده از مردم محلی، آن‌ها را وادار به کار در شرایط اسفناک می‌کردند و دست به اعمال غیرانسانی، می‌زدند.

متأسفانه سونی هم با خرید این ماده معدنی از همین منابع، به‌طور غیرمستقیم در تأمین مالی این گروه‌ها نقش داشت. هرچند این موضوع تا مدت‌ها در سایه باقی ماند، اما بدون شک یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ فعالیت سونی به‌شمار می‌آید.

بیشتر بخوانید: تاریخچه کنسول‌های نینتندو (Nintendo)

12: دوربین برای پلی‌ استیشن ۲؟

همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، پلی‌ استیشن ۲ در دوره‌ای عرضه شد که عادات تکنولوژیک در حال تغییر بودند. گیمرهای قدیمی احتمالا به یاد دارند که اولین وب‌کم‌شان چقدر گران بود. در آن زمان کیفیت تصویر بسیار پایین بود و به‌سختی می‌شد چهره را تشخیص داد. با این حال، فروش وب‌کم‌ها رشد چشمگیری داشت و رفته‌رفته به یکی از لوازم جانبی رایج رایانه‌های شخصی تبدیل شد.

سونی نیز با سوار شدن بر این موج، وب‌کم خود را برای PS2 با نام EyeToy را معرفی کرد. به‌طور خلاصه، EyeToy به کاربران اجازه می‌داد با بازی‌های خاصی به‌صورت حرکتی تعامل داشته باشند. در برخی بازی‌ها، گیمر باید حرکات مشخصی جلوی دوربین انجام می‌داد یا تصویری از خود ثبت می‌کرد.

این دوربین علاوه‌بر داشتن بازی‌های اختصاصی خود، با برخی عناوین محبوب دیگر مانند Dance Dance Revolution و MLB هم سازگار بود. EyeToy حتی قابلیت استفاده به‌عنوان وب‌کم روی رایانه شخصی را نیز داشت. البته PS2 اولین کنسولی نبود که به دوربین مجهز شد؛ سگا پیش‌تر دوربین Dreameye را برای کنسول Dreamcast (در ژاپن) عرضه کرده بود.

با این حال، EyeToy اولین دوربین کنسولی بود که موفقیت تجاری قابل‌توجهی کسب کرد با فروش نزدیک به ۱۱ میلیون دستگاه در سراسر جهان. بعدها، سونی نسخه پیشرفته‌تر این دوربین را با نام PlayStation Eye برای کنسول PS3 عرضه کرد.

بیشتر بخوانید: بهترین لوازم جانبی برای PlayStation Portal

13: دوآل‌شاک ۲ در ذهن پلی‌ استیشن پرتابل

پلی‌ استیشن پرتابل (PSP) یکی از محبوب‌ترین کنسول‌های دستی میان طرفداران سونی بود. چه کسی می‌توانست به کنسولی “نه” بگوید که امکان اجرای بازی‌های PS1 و PSP را در دست شما فراهم می‌کرد؟ با این حال، در کنار تمام جذابیت‌هایش، یک نقطه ضعف عمده وجود داشت نبود جوی‌استیک دوم.

در بسیاری از بازی‌ها، کاربران برای تنظیم زاویه دوربین مجبور بودند از دکمه‌های شانه‌ای یا حتی دکمه‌های اکشن استفاده کنند. سونی در ابتدا تلاش کرد این مشکل را با ثبت یک دیوایس دیگر برطرف کند. افزونه‌ای که امکان اتصال دسته DualShock 2 به PSP را فراهم می‌کرد.

اما متأسفانه این پروژه هیچ‌گاه به مرحله تولید نرسید و کاربران ناچار شدند به سیستم کنترل خاص PSP عادت کنند. با این وجود، PSP همچنان به عنوان یک دستگاه تحسین‌برانگیز شناخته می‌شود و حتی چندین سال پس از عرضه، کاربران زیادی هنوز از آن استفاده می‌کنند. افسوس که PS Vita نتوانست موفقیت پیشینیان خود را تکرار کند.

بیشتر بخوانید: بررسی پلی استیشن پورتال

15: رزولوشن HD در PS2

پیش از آن‌که HDMI به استاندارد جهانی تلویزیون‌ها تبدیل شود، تلویزیون‌های SD تنها گزینه در دسترس بودند. گیمرهای قدیمی احتمالا هنوز کابل‌های RCA را به یاد دارند که باید از کنسول به پشت تلویزیون متصل می‌کردیم. رزولوشن پیش‌فرض پلی‌ استیشن ۲ ۴۸۰ بود. اما حقیقت جالبی وجود دارد که کمتر کسی از آن باخبر بود.

تعداد محدودی از بازی‌های پلی‌ استیشن ۲ قابلیت اجرای ۱۰۸۰ را داشتند. برای استفاده از این کیفیت بالاتر، کاربران باید از کابل‌های کامپوننت استفاده می‌کردند و سپس از طریق منوی تنظیمات داخل بازی، حالت رزولوشن را به 1080 تغییر می‌دادند. عناوین مشهوری مانند Gran Turismo 4 و Valkyrie Profile 2: Silmeria از جمله معدود بازی‌هایی بودند که از این قابلیت پشتیبانی می‌کردند.

با اینکه این ویژگی ارتقاء بصری قابل توجهی نسبت به رزولوشن استاندارد ارائه می‌داد، اما کاربران از برخی ناسازگاری‌ها شکایت داشتند. به‌عنوان مثال، Gran Turismo 4 در طول مسابقه با رزولوشن ۱۰۸۰ اجرا می‌شد، اما منوها به حالت 480 برمی‌گشتند.

بیشتر بخوانید: بازی ابری (Cloud Gaming) چیست و چگونه کار می‌کند؟

15: پلی‌ استیشن ۲ با قابلیت ضبط ویدیو

کنسول پلی‌ استیشن ۲ تنها یک دستگاه بازی نبود، بلکه نقشی چندرسانه‌ای نیز ایفا می‌کرد. کاربران می‌توانستند به‌جز بازی، از آن برای پخش CDهای صوتی و DVD استفاده کنند. برای توسعه این رویکرد، سونی در سال ۲۰۰۳ دستگاهی منحصرا برای بازار ژاپن معرفی کرد PSX، یک نسخه ارتقایافته و چندکاره از پلی‌ استیشن ۲.

در واقع، PSX تمامی قابلیت‌های کنسول PS2 را حفظ کرده بود، اما در کنار آن به یک هارد داخلی، ضبط‌ کننده ویدیویی/DVD-R و سیستم رابط کاربری XMB (Cross Media Bar) هم مجهز شده بود؛ همان رابطی که بعدا در محصولاتی مانند PSP نیز به‌کار رفت. افزون بر این، مدل‌های نهایی PSX قابلیت سازگاری با PSP را نیز داشتند، به‌طوری که کاربران می‌توانستند فایل‌های چندرسانه‌ای خود را از طریق USB به PSX منتقل کنند.

با این حال، یکی از نقاط ضعف اصلی این سیستم، مشکلات خنک‌ کنندگی آن بود. برخلاف PS2، گزارش‌هایی مبنی بر داغ شدن سریع PSX منتشر شد. علی‌رغم امکانات منحصربه‌فرد، این دستگاه در بازار با شکست مواجه شد و تنها یک سال پس از عرضه، تولید آن متوقف شد.

16: عمر افسانه‌ای پلی‌ استیشن ۲

در دنیای امروز، کنسول‌های بازی معمولا حدود هشت سال در چرخه تولید باقی می‌مانند، پیش از آن‌که شرکت‌ها تولید آن‌ها را متوقف کنند. البته استثناهایی هم وجود دارد. برای مثال Wii U که در سال ۲۰۱۲ عرضه شد و به‌دلیل شکست تجاری، تنها پنج سال بعد، هم‌زمان با عرضه نینتندو سوییچ کنار گذاشته شد.

در مقابل، زمانی که یک کنسول موفقیت فوق‌العاده‌ای کسب کند، ممکن است چرخه عمر آن به‌شدت طولانی شود مانند پلی‌ استیشن ۲. این کنسول تقریبا ۱۳ سال تولید شد و سرانجام در اوایل سال ۲۰۱۳ از خط تولید خارج شد. برای مقایسه، باید بدانید که در همان سال، Xbox One به بازار عرضه شد!

در مقایسه با دیگر کنسول‌های هم‌نسل خود، PS2 عمر بسیار طولانی‌تری داشت: ایکس باکس (۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹) و گیم کیوب (۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷) به‌ترتیب تنها هشت و شش سال در بازار باقی ماندند. جالب‌تر آن‌که سرویس آنلاین PS2 نیز تا سال ۲۰۱۶ فعال بود. بدون شک، پلی‌ استیشن ۲ تا زمانی که بود، تجربه‌ای فراموش‌ نشدنی به کاربران خود ارائه داد.

17: پلی‌ استیشن ۲ در برزیل: عرضه‌ای دیرهنگام و گران‌قیمت

پلی‌ استیشن ۲ در سال ۲۰۰۹ به‌صورت رسمی وارد بازار برزیل شد؛ یعنی تقریبا در اواخر چرخه عمر کنسول! قیمت عرضه اولیه PS2 در آمریکای شمالی ۲۹۹ دلار بود، در حالی که این کنسول در برزیل با قیمت ۷۹۹ رئال برزیل (معادل ۴۶۰ دلار آن زمان) عرضه شد.

به‌عبارتی، طرفداران برزیلی باید مبلغی بیش از کاربران آمریکایی پرداخت می‌کردند، آن‌هم برای کنسولی که تقریبا ۹ سال از عمرش گذشته بود! البته این قیمت بالا تماما تقصیر سونی نبود. دلیل اصلی آن را باید در اقتصاد برزیل و مالیات‌های سنگین واردات جستجو کرد که باعث می‌شود قیمت نهایی محصولات خارجی به‌طرز چشم‌گیری افزایش یابد. جالب است بدانید که هزینه خرید یک کنسول پلی‌ استیشن ۳ در برزیل حتی از این هم بیشتر بود.

18: وقتی PS2 داشت Netflix رو اجرا می‌کرد!

نتفلیکس امروزه به یکی از پرکاربردترین پلتفرم‌های پخش فیلم و سریال تبدیل شده است؛ این سرویس حتی روی بسیاری از تلویزیون‌ها به‌صورت پیش‌فرض نصب شده و کاربران می‌توانند روی گوشی، لپ‌تاپ یا کنسول‌های خانگی خود به آن دسترسی داشته باشند. اما چیزی که کمتر کسی می‌داند این است که نتفلیکس حتی روی پلی‌ استیشن ۲ نیز در دسترس بوده است!

حتما با خودتان می‌پرسید چرا تاکنون چیزی درباره‌اش نشنیده‌اید؟ پاسخ ساده است: این قابلیت فقط در برزیل فعال بود. همان‌طور که قبلا اشاره کردیم، عرضه رسمی PS2 در برزیل به سال ۲۰۰۹ بازمی‌گردد دوره‌ای که نتفلیکس به‌تازگی از ارسال DVD فاصله گرفته و وارد دنیای استریم آنلاین شده بود.

از آنجایی که PS2 امکان نصب اپلیکیشن نداشت، کاربران برزیلی می‌بایست با استفاده از دی‌وی‌دی مخصوص نتفلیکس کنسول را بوت کرده و با اتصال به اینترنت، به تماشای محتوای آنلاین بپردازند. متأسفانه، پشتیبانی نتفلیکس از PS2 در سال ۲۰۱۲ متوقف شد.

19: حالا افقی یا عمودی؟ خودتون تصمیم بگیرید!

یکی از نکات جالب در مورد طراحی PS2، امکان قرارگیری آن در دو حالت افقی و عمودی بود. برخلاف برخی کنسول‌ها که تنها یک روش نصب استاندارد دارند، سونی به کاربران این انتخاب را داد که کنسول خود را مطابق با فضای موجود در اتاق، به‌صورت افقی روی میز یا به‌صورت عمودی در قفسه‌ها قرار دهند.

اگرچه قرار دادن کنسول به صورت افقی ثبات بیشتری داشت، بسیاری از کاربران برای صرفه‌جویی در فضا، حالت عمودی را ترجیح می‌دادند. سونی همچنین لوازم جانبی رسمی برای هر دو حالت ارائه کرد از جمله پایه‌های ایستاده مخصوص مدل‌های اسلیم و معمولی. البته قرار دادن کنسول در وضعیت‌های مختلف، تأثیر خاصی بر عملکرد آن نداشت، اما بعضی از کاربران با دقت وسواس‌گونه‌ای در مورد «جهت صحیح» کنسول بحث می‌کردند!

20: بازی بدون تلویزیون؛ با نمایشگرهای LCD قابل‌حمل

طول عمر بالای پلی‌ استیشن ۲ باعث شد تا لوازم جانبی متنوعی از سوی شرکت‌های شخص ثالث برای آن تولید شود؛ تجهیزاتی که نه‌تنها محدودیت‌های سخت‌افزاری را جبران می‌کردند، بلکه تجربه‌ای متفاوت از بازی‌کردن ارائه می‌دادند. یکی از جالب‌ترین این تجهیزات، نمایشگرهای LCD قابل‌ نصب روی کنسول بود.

در نبود تلویزیون یا مانیتور، این نمایشگرهای کوچک به کاربران اجازه می‌دادند تا PS2 را به‌صورت کامل قابل‌حمل تجربه کنند. بعضی از این نمایشگرها طراحی جمع‌ و جورتری داشتند و روی بدنه کنسول نصب می‌شدند، در حالی که برخی دیگر تمام عرض PS2 را پوشش می‌دادند و کیفیت تصویر و صدا بهتری ارائه می‌دادند. 

21: کنترلرهایی از دنیای دیگر؛ از اره‌برقی تا شمشیر سامورایی

اکثر گیمرها تجربه بازی با کنترلر استاندارد DualShock 2 را دارند کنترلری که به‌واسطه طراحی ارگونومیک و عملکرد مطمئن، محبوبیت فراوانی کسب کرد. برخلاف برخی نسل‌های بعدی مانند DualShock 4 که مشکلات فنی متعددی داشتند، کنترلر PS2 معمولا بدون دردسر عمل می‌کرد.

در کنار کنترلرهای معمولی و برندهای متفرقه‌ای مانند MadCatz، برخی شرکت‌های بزرگ نیز کنترلرهای رسمی و غیرمرسوم برای بازی‌های خاص طراحی کردند؛ ابزارهایی که بیشتر به آیتم‌های کلکسیونی شباهت دارند تا کنترلرهای کاربردی. یکی از فعال‌ترین شرکت‌ها در این زمینه، Capcom بود.

این شرکت ژاپنی با عرضه بازی‌های مشهوری مانند Resident Evil و Street Fighter شناخته می‌شود. به‌ویژه هنگام عرضه بازی Resident Evil 4 برای PS2، کپکام یک کنترلر خاص به شکل اره‌برقی طراحی کرد!

این کنترلر عجیب، نه‌تنها حس ترسناک بازی را به‌خوبی منتقل می‌کرد، بلکه تبدیل به یکی از خاص‌ترین آیتم‌های کلکسیونی تاریخ پلی‌ استیشن شد. اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. در زمان انتشار Onimusha 3: Demon Siege، کپکام کنترلری به شکل شمشیر کاتانا معرفی کرد که با نام Soul Controller شناخته می‌شود. 

22: وقتی فایل‌های ذخیره‌ات گریه می‌کردند

دوران کارت‌های حافظه (Memory Card) و فایل‌های ذخیره‌ای که هر کدام آیکونی خاص و منحصر‌به‌فرد داشتند، واقعا دوران طلایی بود. در کنسول پلی‌ استیشن ۲، تقریبا هر بازی یک آیکون مخصوص به خود داشت؛ از مدل‌های ساده سه‌بعدی گرفته تا لوگوی بازی‌ها. اما برخی توسعه‌دهندگان فراتر از انتظارات ظاهر شدند.

بازی‌هایی نظیر God Hand، Ridge Racer، Mr. Mosquito و بسیاری دیگر، فایل ذخیره‌ای داشتند که با انیمیشن‌های کوچک، بامزه و شخصیت‌ محور تزئین شده بود. این آیکون‌ها حتی در هنگام کپی یا حذف فایل، واکنش نشان می‌دادند! برای مثال، در بازی Tekken Tag Tournament، اگر کاربر قصد حذف فایل ذخیره را داشته باشد، شخصیت Xiaoyu به زانو می‌افتد و شروع به گریه می‌کند.

23: کسی واقعا نامش را به «آقای پلی‌ استیشن ۲» تغییر داد

این مورد شاید کمی خنده‌دار به‌نظر برسد، اما مطمئنا ارزش گفتن دارد. در دهه‌ی ۲۰۰۰ تا اوایل ۲۰۱۰، موجی از علاقه‌مندان بازی‌های ویدیویی پدید آمد که برای جلب توجه یا دریافت هدیه از شرکت‌های بازی‌سازی، تصمیم می‌گرفتند اسم خود یا فرزندانشان را به نام کنسول‌ها یا شخصیت‌های معروف تغییر دهند.

شاید به یاد بیاورید افرادی را که فرزندشان را “Turok” نام‌گذاری کردند، یا زوجی که در سال ۲۰۱۱، فرزند خود را “Dovahkiin” (نام قهرمان بازی Skyrim) گذاشتند. اما جالب است بدانید که یک نفر، تقریبا یک دهه زودتر از همه این‌ها، پا را فراتر گذاشت. مردی انگلیسی به نام “دن هولمز”، نام رسمی خود را از طریق deed poll به «آقای پلی‌ استیشن ۲» تغییر داد!

وی در مصاحبه‌های رسانه‌ای مدعی شد که به‌دلیل علاقه‌ی زیادش به این کنسول، از سوی اطرافیان مورد تمسخر قرار گرفته و حتی گفته بود که دوست دارد با پل ی‌استیشن ۲ خود ازدواج کند البته به‌شرطی که کشیشی پیدا می‌شد که چنین عقدی را اجرا کند!

پلی ‌استیشن ۲ (PlayStation 2) سال ۲۰۰۰

پلی‌ استیشن ۲ (PS2) یک کنسول بازی ویدیویی خانگی است که توسط سونی اینتراکتیو انترتینمنت توسعه یافته است. این کنسول برای اولین بار در ۴ مارس ۲۰۰۰ در ژاپن عرضه شد. این کنسول جانشین پلی‌ استیشن اصلی است و همچنین دومین نسخه در خانواده کنسول‌های پلی‌ استیشن است.

به عنوان یک کنسول نسل ششم، با کنسول گیمکیوب (GameCube) نینتندو، دریمکست (Dreamcast) سگا و ایکس‌ باکس (Xbox) مایکروسافت رقابت داشت. این کنسول پرفروشترین کنسول بازی ویدیویی تمام دوران است و بیش از ۱۵۵ میلیون واحد از آن در سراسر جهان به فروش رفته است که تقریباً سه برابر فروش ترکیبی دریمکست، گیمکیوب و ایکس‌ باکس با هم است.

تاثیر پلی‌ استیشن ۲ بر صنعت بازی‌سازی

پلی استیشن ۲، کنسول بازی محبوبی بود که توسط شرکت سونی عرضه شد و در دهه گذشته تاثیر زیادی بر صنعت بازی‌سازی داشت. این کنسول با فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند گرافیک‌های بهبود یافته، صدای واقع‌گرایانه، و امکانات آنلاین، تجربه‌ی بازی را برای میلیون‌ها کاربر بهبود بخشید.

با ارائه قابلیت‌های گرافیکی پیشرفته، امکانات را برای بازی‌سازان فراهم کردن تا بازی‌هایی با گرافیک بیشتر و داستان‌های جذاب‌تر توسعه دهند تا تجربه‌ی بصری کاربران افزایش یابد. این باعث شد که بازی‌ها با گرافیک‌های واقع‌گرایانه‌تر و جذاب‌تری عرضه شوند و صنعت بازی‌سازی به سمت رقابت و پیشرفت حرکت کند.

علاوه بر گرافیک بهتر، فناوری‌های صوتی پلی‌ استیشن ۲ نیز بهبود یافته بودند. پلی استیشن ۲ با ارائه امکانات جدیدی مانند قابلیت اتصال به اینترنت، ایجاد یک جامعه‌ی آنلاین از بازیکنان و امکان بازی‌های چندنفره به صورت آنلاین، تجربه‌ی بازی را بهبود بخشید و صنعت بازی‌سازی را به سمت نوآوری و تعاملات آنلاین سوق داد.

پیشرفت‌های فنی پلی‌ استیشن ۲

جذابیت اصلی این سیستم در پردازنده مرکزی (CPU) آن به نام اموشن انجین (Emotion Engine) که توسط سونی و توشیبا (Toshiba) به صورت سفارشی ساخته شده و گفته می‌شود از کامپیوترهای شخصی قدرتمندتر است. این پردازنده با قدرت پردازش بالا و قابلیت‌های پیشرفته در رندرینگ گرافیکی، تجربه بازی را به یک سطح جدیدی منتقل کرد.

کنسول پلی‌ استیشن ۲ اولین کنسول بازی بود که مجهز به سیستم DVD Writer بود و علاوه بر بازی، امکان مشاهده فیلم‌های DVD را نیز فراهم کرده بود. این کنسول همچنین از یک کارت حافظه ۱۲۸ کیلوبایتی برای ذخیره سازی اطلاعات بازی استفاده می‌کند. این کارت‌ها امکان ذخیره و انتقال اطلاعات و پیشرفت‌های بازی را فراهم می‌کنند.

همچنین معرفی دسته بازی دوال‌شاک ۲ (DualShock 2) به همراه این کنسول انجام شد. PlayStation ۲ دارای قابلیت اتصال به اینترنت بود که امکان بازی آنلاین و امکان دانلود محتواهای مختلف را برای کاربر فراهم می‌کرد.

این امکانات بازی‌ها و تجربه‌ی کاربری را به یک سطح جدیدی رساند. سازگاری این کنسول با بازی‌های اصلی پلی ‌استیشن نیز باعث افزایش محبوبیت آن شده و بازیکنان را قادر می‌ساخت بازی‌های کلاسیک خود را در پلتفرم جدید با کنترلر DualShock نسل قبلی خود بازی کنند.

گاردین (The Guardian) در تاریخ ۴ ژانویه ۲۰۱۳ اعلام کرد که تولید پلی‌ استیشن ۲ در سراسر جهان به پایان رسیده است. پلی‌ استیشن ۲ در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان محبوب‌ترین کنسول تمام دوران رتبه بندی شده است.

دوال شاک 2، دسته پلی استیشن 2

پلی‌ استیشن ۲ محبوب‌ترین کنسول در دنیا شناخته می‌شود و کنترلر آن هم به یکی از محبوب‌ترین تجهیزات گیمینگ تبدیل شد. کنترلر دوال شاک ۲ (DualShock 2) از لحاظ ظاهری به نسخه دوال شاک اول شباهت زیادی داشت، اما رنگ آن به مشکی تغییر کرد.

این تغییر رنگ در نسل‌های بعدب نیز پابرجا ماند و سونی رنگ مشکی را به عنوان رنگ اصلی کنترلرهای بعدی خود انتخاب کرد. البته این همه تغییراتی نبود که سونی برای دوال شاک 2 ایجاد کرده بود.

آنالوگ‌ها حساسیت و دقت بسیار بالاتری در مقایسه با نسخه‌های پیشین داشتند و میزان فشاری که بازیکن روی دکمه‌ها یا آنالوگ‌ها می‌گذاشت، روی نتیجه خروجی حرکت یا انجام یک کار درون بازی، تاثیر مستقیم می‌گذاشت.

جدول مشخصات دوال شاک 2، دسته پلی استیشن 2

کلام آخر

پلی‌ استیشن ۲ چیزی فراتر از یک کنسول بازی بود؛ پلی‌ استیشن ۲ نسلی را شکل داد، خاطراتی ساخت و تأثیری ماندگار در صنعت بازی‌های ویدیویی به‌جا گذاشت. از طراحی نمادین و اسرارآمیز آن تا تکنولوژی‌هایی که سال‌ها جلوتر از زمان خود بودند، هر بخش از این دستگاه نشان‌ دهنده جاه‌طلبی و نوآوری سونی در اوج دوران کنسول‌ها است.

در این مقاله تلاش کردیم نکاتی کمتر شنیده‌ شده و جذاب درباره این کنسول افسانه‌ای را با شما به اشتراک بگذاریم. اگر شما هم نکته جالب یا خاطره‌ای خاص از پلی‌ استیشن ۲ دارید، حتما در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.