در جریان یکی از گشت‌های خانوادگی برای پاک‌سازی ساحل، خانواده براون موفق به کشف بطری‌ای شدند که حاوی نامه‌هایی از دو سرباز استرالیایی جنگ جهانی اول بود. این بطری که بیش از صد سال در شن‌های ساحل Wharton در غرب استرالیا مدفون بوده، اکنون به‌عنوان سندی تاریخی از سفر سربازان به جبهه‌های فرانسه، توجه رسانه‌ها و خانواده‌های بازمانده را به خود جلب کرده است.
بر اساس گزارش منتشرشده در تاریخ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۵ (۷ آبان ۱۴۰۴)، خانواده براون یک بطری از برند Schweppes را در نزدیکی خط آب در ساحل Wharton واقع در حوالی Esperance در ایالت استرالیای غربی، در تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۲۵ (۱۷ مهر ۱۴۰۴) کشف کردند.
دب براون اعلام کرد که همسرش پیتر و دخترشان فلیسیتی این بطری را در یکی از گشت‌های منظم خانوادگی با موتور چهارچرخ برای جمع‌آوری زباله‌های ساحلی پیدا کرده‌اند. وی اظهار داشت: «ما همواره در حال پاک‌سازی سواحل‌مان هستیم و هیچ‌گاه از کنار زباله‌ای بی‌تفاوت عبور نمی‌کنیم. این بطری کوچک همان‌جا افتاده بود و منتظر بود تا برداشته شود.»
درون شیشه‌ی ضخیم و شفاف، نامه‌هایی با مداد نوشته شده بود که توسط دو سرباز بنام‌های مالکوم نویل (Malcolm Neville) ۲۷ ساله و ویلیام هارلی (William Harley) ۳۷ ساله، در تاریخ ۱۵ اوت ۱۹۱۶ نگاشته شده بودند. کشتی نظامی HMAT A70 Ballarat در تاریخ ۱۲ اوت همان سال از شهر آدلاید در ایالت استرالیای جنوبی حرکت کرده بود تا سربازان را برای تقویت گردان ۴۸ پیاده‌نظام استرالیا به جبهه غربی اروپا اعزام کند.
مالکوم نویل یک سال بعد در میدان نبرد کشته شد. ویلیام هارلی دو بار مجروح شد اما از جنگ جان سالم به‌در برد و در سال ۱۹۳۴ در آدلاید بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت؛ بیماری‌ای که خانواده‌اش معتقدند ناشی از قرار گرفتن در معرض گازهای شیمیایی آلمان‌ها در سنگرها بوده است. نویل در نامه‌اش از یابنده بطری درخواست کرده بود که پیامش را به مادرش رابرتینا نویل در شهر Wilkawatt (که اکنون تقریباً متروکه است) در استرالیای جنوبی برساند. هارلی که مادرش سال ۱۹۱۶ فوت کرده، رضایت داده بود که یابنده نامه‌اش را نزد خود نگه دارد.
هارلی در نامه‌اش خظاب به یابنده نوشته بود: «امیدوارم حال یابنده این نامه به‌خوبی حال ما باشد.»
همچنین او در نامه به مادرش گفته بود: «اوضاع بسیار خوب و غذا تا اینجا عالی بوده است، به‌جز یک وعده که آن را به دریا ریختیم. کشتی در حال تکان خوردن و نوسان است، اما ما بسیار خوشحال هستیم.»
نویل در ادامه نوشته بود که آن‌ها «جایی در دریا» هستند و هارلی نوشته بود «جایی در خلیج» (احتمالا اشاره به خلیج بزرگ استرالیا که از شرق آدلاید تا Esperance در غرب امتداد دارد).
دب براون معتقد است که بطری فاصله زیادی طی نکرده و احتمالاً بیش از یک قرن در شن‌های ساحل مدفون بوده و فرسایش شدید تپه‌های شنی در ماه‌های اخیر به‌دلیل امواج بزرگ در ساحل Wharton احتمالاً باعث بیرون‌آمدن بطری شده است. اگرچه کاغذ داخل بطری خیس شده بود، اما نوشته‌ها همچنان قابل خواندن باقی مانده‌اند. همین موضوع باعث شد که دب براون بتواند خانواده‌های هر دو سرباز را از این کشف مطلع کند.
براون اضافه کرد: «بطری کاملاً سالم بود و هیچ‌گونه رشد صدف یا جلبک روی آن دیده نمی‌شد. باور دارم که اگر این بطری در دریا یا در معرض آفتاب قرار می‌گرفت، کاغذ داخلش از بین می‌رفت و قابل خواندن نبود.»
نوه ویلیام هارلی، آن ترنر (Ann Turner)، گفت خانواده‌اش از این کشف «کاملاً شوکه» شده‌اند. وی اظهار داشت: «ما واقعاً نمی‌توانیم باور کنیم. این اتفاق برایمان همچون یک معجزه بوده و احساس می‌کنیم که پدربزرگمان از دل تاریخ با ما ارتباط برقرار کرده است.»
نوه بزرگ مالکوم نویل، هربی نویل (Herbie Neville)، گفت خانواده‌اش با این کشف «باورنکردنی» دوباره به هم نزدیک شده‌اند.
وی همچنین بیان کرد: «به‌نظر می‌رسد که او با رضایت خاطر راهی میدان نبرد شده بود. بسیار تأسف‌بار است که جان خود را از دست داد.»
هربی نویل با افتخار افزود: «او مرد بزرگی بوده است.»
source
کلاس یوس