وید فاگن-الم‌شنایدر می‌گوید: «می‌توانستید صدای خنده دانشجوها را بشنوید. چون دقیقا کاری بود که خودشان هم ممکن بود بکنند!». با وجود روشن شدن ماجرا استادان تصمیم گرفتند از این اتفاق به‌عنوان درس اخلاق دانشگاهی استفاده کنند و هیچ اقدام انضباطی رسمی علیه دانشجویان انجام ندادند.
خانم فلاناگان در این باره گفت: «ما در اینجا مسئله صداقت علمی را خیلی جدی می‌گیریم، اما هدف‌مان این بود که به آن‌ها فرصت دهیم بفهمند چه کرده‌اند.»
چگونه ماجرا فاش شد؟
حدود ۱۲۰۰ دانشجو در دو بخش این درس شرکت دارند. حضور در کلاس ۴ درصد نمره نهایی را تشکیل می‌دهد و با برنامه‌ای به نام «دیتا ساینس کلیکر» اندازه‌گیری می‌شود که دانشجو باید با موبایل یا لپ‌تاپ خود وارد شود و در زمان محدود به پرسش‌ها پاسخ دهد.
در اوایل اکتبر استادان متوجه شدند که حتی دانشجویان غایب هم به پرسش‌ها پاسخ می‌دهند. با بررسی آی‌پی دستگاه‌ها و گزارش‌های سرور، مشخص شد برخی افراد با اشتراک‌گذاری زمان سوالات و لینک‌ها از راه دور پاسخ می‌دادند.
پس از کشف موضوع، بیش از صد دانشجو ایمیلی دریافت کردند که در آن نوشته شده بود «ماجرا برملا شده است».
دانشگاه ایلینوی هنوز اعلام نکرده که آیا دانشجویان متخلف مجازات خواهند شد یا نه. آئین‌نامه دانشگاه شامل مقرراتی درباره تقلب و سرقت علمی است، اما هنوز قوانینی ویژه برای استفاده از هوش مصنوعی در کارهای درسی ندارد.
برخی دانشجویان سابق این درس گفتند از شنیدن ماجرا تعجب نکرده‌اند، چون درس به‌قدری ساده است که گرفتن نمره بالا در آن دشوار نیست. یکی از آن‌ها گفت: «برای مردود شدن باید واقعا بی‌علاقه باشید و اصلا سر کلاس نیایید.»
در پایان نکته اخلاقی ماجرا می‌تواند حرف یکی از فارغ‌التحصیلان آمار دانشگاه باشد: «اگر حتی در کلاس حاضر نمی‌شوی، دست‌کم ایمیل عذرخواهی‌ات را خودت بنویس!».
source