فرمان اتمی ترامپ با پستی درباره دکمه هسته‌ای، جهان را در وضعیت هشدار قرمز قرار داد. این اقدام، نگرانی جدی از فاجعه هسته‌ای و اختیارات او را برانگیخت.
دونالد ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری‌اش با اظهارات جنجالی خود به کانون توجه رسانه‌ها تبدیل می‌شد. اما پست او درباره توان هسته‌ای، سوالات جدی درباره امنیت جهانی و سلامت تصمیم‌گیری‌ها را برانگیخت.
توئیت هسته‌ای ترامپ: وقتی جهان نفس‌اش را حبس کرد!
دوم ژانویه ۲۰۱۸، دونالد ترامپ در پاسخ به اظهارات رهبر کره شمالی، کیم جونگ اون، پستی جنجالی در توییتر منتشر کرد. او در این پست نوشت: «من هم یک دکمه هسته‌ای دارم، اما بسیار بزرگ‌تر و قدرتمندتر از مال او است و دکمه من کار می‌کند!» این اظهارنظر به سرعت به کانون توجه جهانی تبدیل شد و نگرانی‌های عمیقی را درباره احتمال وقوع جنگ هسته‌ای برانگیخت. بسیاری از کارشناسان و سیاستمداران، لحن ترامپ را بسیار خطرناک و غیرمسئولانه قلمداد کردند که می‌تواند جهان را به آستانه فاجعه هسته‌ای بکشاند. این واقعه، جهان را در وضعیت هشدار قرمز قرار داد و بحث درباره اختیارات فرمان اتمی ترامپ را داغ کرد.
کلید آخرالزمان: دکمه هسته‌ای در دست کیست و آیا جهان در امان است؟
سیستم فرمان اتمی ترامپ در ایالات متحده، برخلاف بسیاری از کشورهای دیگر، به رئیس‌جمهور این امکان را می‌دهد که به تنهایی تصمیم به استفاده از سلاح‌های هسته‌ای بگیرد. این اختیار انحصاری که به سیاست استفاده اول معروف است، به معنای آن است که هیچ مقام دیگری، حتی وزیر دفاع یا کنگره، نمی‌تواند دستور رئیس‌جمهور را وتو کند. فوتبال هسته‌ای که یک کیف حاوی کدهای پرتاب و گزینه‌های حمله است و بیسکویت که کارتی با کدهای احراز هویت است، همیشه در دسترس رئیس‌جمهور قرار دارند. این ساختار، نگرانی‌هایی جدی را درباره سوءاستفاده احتمالی از این قدرت مطلق و نادیده گرفتن عواقب آن مطرح می‌کند.
خطر تصمیمات لحظه‌ای: آیا جهان در امان است؟
کارشناسان برجسته‌ای همچون بروس بلر، افسر سابق پرتاب موشک‌های مینوتمن، نگرانی عمیق خود را از این سیستم ابراز داشتند. او اشاره کرد که حتی اگر رئیس‌جمهور دستور غیرقانونی صادر کند، هیچ سازوکار مشخصی برای جلوگیری از اجرای آن توسط ارتش وجود ندارد. او تاکید کرد که چنین اختیاری، به‌ویژه در دست رئیس‌جمهوری که به تصمیمات لحظه‌ای و بدون تفکر معروف است، می‌تواند به فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر منجر شود. این سیستم به گونه‌ای طراحی شده که امکان تعلل در آن وجود ندارد و هرگونه تاخیر می‌تواند به معنای آسیب‌پذیری کشور در برابر حمله باشد، اما در عین حال، ریسک خطای انسانی و تصمیم‌گیری عجولانه را به شدت افزایش می‌دهد. جهان بارها شاهد تنش‌های هسته‌ای بوده، اما این بار، نگرانی‌ها از ماهیت فرد تصمیم‌گیرنده، ابعاد جدیدی به خود گرفته است.
source