دختربچه‌ای ۱۰ ساله در حالی که به همراه مادرش در ساحل ولز قدم می‌زد، به طور تصادفی به پنج اثر پای دایناسور ماقبل‌تاریخی برخورد کرد. کارشناسان معتقدند این ردپاها متعلق به دایناسوری از گونه کملوتیا (Camelotia) است؛ گیاه‌خواری کمتر شناخته‌شده از دوران تریاس پایانی.
این ردپاهای عظیم حدود ۷۶ سانتی‌متر از یکدیگر فاصله دارند و به شکلی منظم و یکنواخت در امتداد هم قرار گرفته‌اند، که نشان می‌دهد به احتمال زیاد توسط یک دایناسور برجای مانده‌اند.
تیگن، دختربچه ۱۰ ساله، همراه مادرش کلر در تعطیلات به سواحل جنوب ولز و حوالی Vale of Glamorgan رفته بودند که به عنوان یکی از نقاط داغ کشفیات پیشاتاریخی شناخته می‌شود. با این حال، کشف پنج اثر پای بزرگ برای آن‌ها کاملاً غیرمنتظره بود.
تیگن در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی گفت: «خیلی هیجان‌انگیز بود. فقط برای تفریح بیرون آمده بودیم تا ببینیم چه چیز جالبی پیدا می‌کنیم. فکرش را نمی‌کردیم چیزی پیدا کنیم. اول فکر کردیم فقط گودال‌هایی روی ماسه هستند، اما شبیه ردپای دایناسور به نظر می‌رسیدند. مامانم چند عکس گرفت، برای موزه فرستاد و بعد فهمیدیم مربوط به یک دایناسور گردن‌دراز است.»
کلر، مادر تیگن، ایمیل را برای موزه ملی ولز فرستاد، جایی که سندی هاولز، متصدی دیرینه‌شناسی آنجا کار می‌کند. هاولز در گفت‌وگو با برنامه The Dinohunters از شبکه بی‌بی‌سی گفت: «این ردپاها آن‌قدر بزرگ هستند که فقط می‌توانند مربوط به نوعی از دایناسورهای ساوروپودومورف (Sauropodomorpha) باشند.»
کارشناسان به طور دقیق‌تر حدس می‌زنند که این ردپاها متعلق به گونه‌ای از ساوروپودومورف‌ها به نام کملوتیا باشند؛ دایناسوری گیاه‌خوار از دوره تریاس پایانی. این دایناسور با گردن بلند، بدن حجیم، دمی دراز و سری کوچک شناخته می‌شود. گفته می‌شود ارتفاع این جانور حدود ۳ متر و طول آن نزدیک به ۵ متر بوده است. بر اساس بررسی‌ها، این دایناسور گاهی تنها روی پاهای عقبی خود راه می‌رفته و در مواقع دیگر از هر چهار اندام برای حرکت استفاده می‌کرده است.
صخره‌های سیلتی قرمز رنگ در منطقه لاورنوک پوینت (Lavernock Point)، میان کاردیف و بری، به خاطر وجود فسیل‌های ماقبل‌تاریخی شهرت دارند. در طول قرن گذشته، ردپاهای دایناسورها بارها در این منطقه کشف شده‌اند. در سال ۲۰۱۴، در همان ساحل و نزدیک به محل فعلی، دو برادر اسکلت کاملی از دایناسوری به نام Dracoraptor پیدا کردند.
هاولز در ادامه گفت: «تا چند سال پیش ما در ولز کشفیات اندکی از دایناسورها داشتیم و تصور می‌کردیم این منطقه سهم چندانی از تاریخ دایناسورها ندارد. اما حالا هر ۵ تا ۶ سال یک بار، یک ردپا یا استخوان جدید پیدا می‌کنیم. اکنون می‌دانیم که دایناسورها در بازه‌ای حدود ۱۵ میلیون سال در ولز زندگی کرده‌اند. واقعاً شگفت‌انگیز است.»
نخستین نشانه‌ای که کارشناسان را مطمئن کرد این کشف مربوط به دایناسور است، الگوی منظم ردپاها بود. هاولز توضیح داد: «بین پنج ردپا فاصله‌ای ثابت وجود دارد؛ به‌طوری‌که یک پای چپ، سپس راست، دوباره چپ و در پایان راست دیده می‌شود. این نظم نشان می‌دهد متعلق به یک جانور بزرگ چهارپا است.»
هاولز افزود: «این کشف واقعاً مهم است. حس هیجان‌انگیزی است وقتی کسی با اطمینان از کشف ردپای واقعی دایناسور با ما تماس می‌گیرد. شگفت‌انگیز است.»
برای تیگن و مادرش کلر، آن روز در ساحل به تجربه‌ای فراموش‌نشدنی تبدیل شد؛ سفری که قرار بود فقط یک پیاده‌روی ساده باشد، اما به کشف فسیل‌هایی تاریخی انجامید. کلر گفت: «سخت است درک کنی که روی همان ساحلی قدم می‌زنی که صدها میلیون سال پیش، حیوانات عظیم‌الجثه ماقبل‌تاریخی در آن راه می‌رفته‌اند. بسیاری از مردم تمام عمرشان را صرف جست‌وجوی آثار دایناسورها می‌کنند، و اینکه چنین کشفی در این سن برای تیگن رخ داده واقعاً فوق‌العاده است.»
source
کلاس یوس