رافینیا: باز هم برای کسب توپ طلا می‌جنگم؛ پنجم شدن افتخار بزرگی بود، اما انتظار بیشتری داشتم

طرفداری | رافینیا هنوز امیدش برای کسب توپ طلا را از دست نداده است و می‌گوید بار دیگر برای کسب این عنوان تلاش خواهد کرد.

بازیکن ۲۸ سالهٔ بارسلونا کسب توپ طلا و قهرمانی در جام جهانی را، مهم‌ترین اهداف پیش روی خود می‌داند. او به تازگی مصاحبه‌ای مفصل با مجلهٔ GQ انجام داد، که در ادامه قسمت‌های مهم آن را می‌خوانید.

هدف اصلی شما در این فصل همراه بارسلونا چیست؟

هدف اصلی من در این فصل با بارسلونا این است که همچنان به تیم کمک کنم تا پیروز شود و به تمام اهداف جمعی‌مان برسیم. می‌خواهم با گل و پاس گل به تیم کمک کنم، اما بیش از هر چیز، با ثبات و تعهد در هر بازی. در عین حال، هدفم این است که از نظر فردی رشد کنم، بازی‌ام را بهبود دهم و از هر مربی، هر هم‌تیمی و هر موقعیتی در زمین یاد بگیرم. برای من، موفقیت در این فصل یعنی برقراری تعادل میان عملکرد فردی و پیشرفت گروهی؛ اینکه بارسلونا در همهٔ رقابت‌ها همچنان به رقابت بپردازد. در نهایت، هر کاری که انجام می‌دهم در راستای حفظ تیم در بالاترین سطح است؛ برای اینکه پیراهنی را که می‌پوشم سربلند کنم و میراث مثبتی در اینجا بسازم، هم برای باشگاه و هم برای خودم به عنوان بازیکن و یکی از کاپیتان‌ها.

آیا قهرمانی در جام جهانی با برزیل نقطه اوج دوران حرفه‌ای‌ تو خواهد بود؟ آیا این همان رؤیایی بود که از دوران کودکی در خیابان‌ها دنبالش بودی؟

بله، بدون تردید. قهرمانی در جام جهانی با برزیل، بزرگ‌ترین رؤیای دوران حرفه‌ای من است. از همان دوران کودکی، وقتی پابرهنه در خیابان‌های رستینگا فوتبال بازی می‌کردم، این رؤیا را در سر داشتم: اینکه کشورم را در بزرگ‌ترین صحنهٔ فوتبال جهان نمایندگی کنم و برای مهم‌ترین جام ممکن بجنگم. این رؤیا هر روز به من انگیزه می‌دهد؛ در هر تمرین، هر بازی و هر تصمیمی که در زمین می‌گیرم، آن رؤیا زنده است. نمایندگی برزیل افتخاری بزرگ است و نمی‌توان روی اینکه بتوانی میلیون‌ها نفر را خوشحال کنی، قیمتی گذاشت. قهرمانی در جام جهانی تحقق یک رؤیای دوران کودکی خواهد بود؛ پاداشی برای تمام فداکاری‌ها، مبارزات و چالش‌هایی که در این مسیر پشت سر گذاشته‌ام. قهرمانی جهان با برزیل، بزرگ‌ترین دستاورد دوران حرفه‌ای من خواهد بود و افتخاری که تا آخر عمر با خود به همراه خواهم داشت.

در برزیل، فوتبال شبیه یک مذهب است. چطور با فشار بازی برای تیمی که فقط باید برنده شود، کنار می‌آیی؟

بازی برای برزیل افتخاری بزرگ است، اما در عین حال، فشار زیادی هم دارد. فوتبال در برزیل واقعاً مانند یک دین است و انتظارات همیشه بسیار بالاست. هر مسابقه با دقت و حساسیت زیادی دنبال می‌شود و هواداران انتظار دارند صرف‌ نظر از حریف، همیشه برنده شویم. برای کنار آمدن با این فشار، یاد گرفته‌ام روی چیزهایی تمرکز کنم که در کنترل من هستند: آمادگی‌ام، عملکردم و تعهدم نسبت به تیم. سعی می‌کنم از این فشار به‌ عنوان انگیزه استفاده کنم؛ به خودم یادآوری می‌کنم که نمایندهٔ یک کشور بزرگ هستم و این یک امتیاز است، نه باری سنگین. چیزی که کمکم می‌کند، داشتن دیدگاه درست است. بودن در کنار خانواده‌ام، حمایت هم‌تیمی‌ها و کوشش مداوم روی جنبهٔ ذهنی باعث می‌شود با اعتماد به‌ نفس بازی کنم، بدون اینکه اضطراب یا بار انتظارات، لذت بازی را از من بگیرد. در نهایت، آن فشار، نوعی انرژی است و من از آن برای ارائهٔ بهترین عملکردم استفاده می‌کنم.

از نظر فردی، انتخاب نشدن به‌ عنوان برندهٔ توپ طلا برایت ناامیدکننده بود؟

بله، از نظر شخصی ناامیدکننده بود. وقتی تمام وجودت را برای کاری می‌گذاری، هر روز سخت تلاش می‌کنی و حس می‌کنی فصلی فوق‌العاده پشت سر گذاشته‌ای، طبیعی است که انتظار داشته باشی در بین بهترین‌ها باشی. پنجم شدن افتخار بزرگی بود، اما انتظارم بیشتر بود. در عین حال، این تجربه به من فروتنی و دید تازه‌ای بخشید. توپ طلا جایزه‌ای فردی است، اما فوتبال یک بازی گروهی است. وقتی به آنچه با بارسلونا و برزیل به دست آوردم نگاه می‌کنم، می‌فهمم چقدر باید قدردان باشم. این تجربه به من برای ادامه دادن به تلاش، رشد و رسیدن به هدف‌های بالاتر انگیزه می‌دهد. امیدوارم در آینده فرصت دیگری داشته باشم تا برای رسیدن به قله رقابت کنم.

فکر می‌کنی دوباره شانس بردن آن را خواهی داشت؟

بله، مطمئناً. فوتبال پر از چرخه‌ها و فرصت‌هاست و فکر می‌کنم هنوز سال‌های زیادی پیش رو دارم تا به اهداف تازه‌ای برسم. پنجم شدن تجربه‌ای شگفت‌انگیز بود، اما در عین حال نشان داد که هنوز جای پیشرفت و رقابت برای صدر وجود دارد. هر فصل فرصتی تازه برای درخشش، کسب جام و به دست آوردن اعتبار است. من آن را فشار تلقی نمی‌کنم، بلکه انگیزه می‌بینم. به توانایی‌هایم و به راهی که تا اینجا آمده‌ام ایمان دارم و مصمم‌ هستم به ساختن ادامه دهم. صادقانه باور دارم که بهترین‌ها هنوز در راه‌ است.

فراتر از جام‌ها و افتخارات، موفقیت در زندگی برایت به چه معناست؟

موفقیت برای من یعنی آرامش درونی. یعنی بتوانم به گذشته نگاه کنم و بدانم که تمام تلاشم را کرده‌ام، خانواده‌ام را سرافراز کرده‌ام و به ارزش‌هایم وفادار مانده‌ام. موفقیت یعنی برخورداری از عشق خانواده، احترام همکارانم و توانایی الهام‌بخشی به دیگران؛ به‌ ویژه کودکانی که از جایی آمده‌اند که من آمده‌ام و نشان دادن اینکه رسیدن به خواسته‌هایشان ممکن است. اگر بتوانم فوتبال را با میراثی مثبت و یک زندگی شخصی شاد ترکیب کنم، آن‌وقت خودم را واقعاً موفق خواهم دانست.

اگر شرایط اجازه دهد، دوست داری دوران حرفه‌ای‌ات را در بارسلونا به پایان برسانی؟

بله، خیلی دوست دارم. بارسلونا باشگاهی است که چیزهای زیادی به من داد، در لحظه‌ای مهم از دوران حرفه‌ای‌ من مرا پذیرفت و باعث شد احساس در خانه‌ بودن کنم. اگر شرایط اجازه دهد، افتخار بزرگی خواهد بود که بقیهٔ دوران بازی‌ام را اینجا بگذرانم، جام ببرم، به بازیکنان جوان کمک کنم و ردپایی در تاریخ باشگاه بگذارم. البته می‌دانم فوتبال غیرقابل پیش‌بینی است، پس سعی می‌کنم در لحظه زندگی کنم. در حال حاضر، تمرکزم بر این است که هر روز با این پیراهن بهترین عملکرد را داشته باشم و بگذارم آینده خودش مسیرش را پیدا کند.

بزرگ‌ترین تجملی که تاکنون برای خودت قائل شده‌ای چه بوده است؟

فکر می‌کنم بزرگ‌ترین تجمل زندگی‌ام خرید خانه‌ای برای خانواده‌ام در برزیل و خانه‌ای دیگر در اسپانیا بود. برای من، تجمل فقط به معنای چیزهای گران‌قیمت نیست، بلکه به معنی آرامش، آسایش و توانایی فراهم کردن زندگی بهتر برای عزیزانم است. البته چیزهایی مثل ماشین، مد یا ساعت را هم دوست دارم، اما هیچ‌چیز با حس دیدن خوشبختی، امنیت و رضایت خانواده‌ام قابل مقایسه نیست.

گل رافینیا به مایورکا روی ارسال دیدنی لامین یامال