چین مدعی ساخت تنها موشک بالستیک هسته‌ای هایپرسونیک جهان با برد ۸۰۰۰ کیلومتر شد

طبق گزارش یک نشریه نظامی چینی، موشک جدید Jinglei-1 (JL-1) چین، می‌تواند تهدید بالقوه‌ی هسته‌ای برای آلاسکا و حتی سراسر ایالات متحده ایجاد کند.

موشک JL-1، یک موشک بالستیک هسته‌ای هوایی است که توسط بمب‌افکن‌های استراتژیک H-6N حمل می‌شود و به عنوان عنصر نهایی در سه‌گانه هسته‌ای ارتش آزادی‌بخش خلق چین شناخته می‌شود.

یک گزارش ادعا کرده که JL-1 تنها موشک هسته‌ای بالستیک هایپرسونیک دوربرد جهان بوده که قادر به حمل کلاهک هسته‌ای است و چین را نسبت به ایالات متحده و روسیه در مزیت قرار می‌دهد. طبق گزارش یک نشریه نظامی چینی، این موشک با برد اعلام‌شده ۸۰۰۰ کیلومتر به طور قابل توجهی ظرفیت حمله چین را افزایش می‌دهد. در سپتامبر امسال، چین موشک JL-1 را در رژه روز پیروزی خود به همراه با تسلیحات پیشرفته‌ای مانند جنگنده‌های پنهانکار معرفی کرد.

یک ارزیابی جدید می‌گوید که اگر یک بمب‌افکن چینی از شرق دور روسیه بلند شود، می‌تواند بخش زیادی از خاک ایالات متحده را در برد موشک JL-1 قرار دهد. گزارش Ordnance Industry Science Technology، این موشک را با قابلیت‌های هسته‌ای هوابرد رقبای جهانی مقایسه کرده است. ایالات متحده در حال حاضر متکی به AGM-86B، یک موشک کروز هایپرسونیک قدیمی با برد ۲۴۰۰ کیلومتر و سامانه هدایتی منسوخ است. جانشین برنامه‌ریزی‌ شده آن، AGM-181A، حدود سال ۲۰۳۰ با قابلیت پنهانکاری و ناوبری بهبودیافته عرضه خواهد شد، اما همچنان زیرصوت خواهد بود. تلاش واشنگتن برای توسعه گزینه هسته‌ای هوابرد هایپرسونیک AGM-183A پس از شکست‌های مکرر متوقف شد.

روسیه موشک‌های Kh-102 و Kh-BD جدیدتر را در اختیار دارد، هر دو موشک کروز هسته‌ای دوربرد با دقت و برد قابل توجه، اما محدود به سرعت زیرصوت هستند. تنها سلاح هایپرسونیک هوابرد، Kinzhai، قادر به حمل کلاهک هسته‌ای بوده اما برد آن به‌طور قابل توجهی کوتاه‌تر از JL-1 است. طبق گزارش‌ها، هیچ‌یک از این سامانه‌ها ترکیب سرعت و برد موشک چینی را ندارند.

با این حال، JL-1 به دلیل وابستگی به بمب‌افکن H-6N محدود است، زیرا طول ۱۵ متری آن مانع حمل داخلی در هر هواپیمایی، حتی بمب‌افکن پنهانکار آینده چین، می‌شود. برد افزایش‌یافته‌ی H-6N، در واقع نتیجه‌ی ظرفیت محدود، عملکرد زیرصوت و فقدان پنهانکاری است و آن را عقب‌تر از پلتفرم‌های مدرن مانند B-2 و B-21 قرار می‌دهد.

البته بمب‌افکن نسل بعدی چین، یعنی H-20، در دست توسعه بوده، اما هنوز تاریخ مشخصی برای معرفی آن اعلام نشده است. استقرار موشک JL-1 می‌تواند پوشش موقتی فراهم کند تا زمانی که H-20 تکامل یابد و به آنچه انتظار می‌رود خانواده‌ای پیشرفته از هواپیماهای پنهانکار دوربرد چین باشد، تبدیل شود.

JL-1 اولین موشک بالستیک هوابرد هسته‌ای چین است که رسماً تایید شده و پکن را در میان گروه کوچکی از کشورها قرار می‌دهد که چنین سلاح‌هایی را از زمان جنگ سرد بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی به کار گرفته‌اند.

معرفی آن رسماً نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین را وارد ساختار بازدارندگی هسته‌ای می‌کند. JL-1 از انعطاف‌پذیری پرتاب هوایی استفاده می‌کند و به بمب‌افکن‌های H-6N اجازه می‌دهد آن را در ارتفاع بالا و مسیرهای پروازی غیرقابل پیش‌بینی شلیک نمایند، که رهگیری و تعقیب آن را پیچیده می‌کند.

تحلیلگران معتقدند این موشک از سامانه بردمتوسط DF-21 گرفته شده و برای استقرار هوابرد تعدیل گردیده تا برد را افزایش دهد و سپرهای دفاع موشکی منطقه‌ای مانند Aegis Ashore ،THAAD و گوام را دور بزند. منابع غربی، توسعه آن را سال‌ها تحت نام رمزی ناتو CH-AS-X-13 زیر نظر داشتند و آزمایش‌های اولیه آن را در پایگاه هوایی Neixiang مشاهده کرده بودند.

تا سال ۲۰۲۰، تصاویر فاش‌شده نشان می‌دادند که این سلاح در حال آماده شدن است. رونمایی عمومی آن در ۲۰۲۵، طبق الگوی چین برای نمایش سامانه‌های استراتژیک خود در سالگردهای ملی مهم صورت گرفت و اهمیت این موشک در مدرن‌سازی هسته‌ای پکن را برجسته می‌کند.