طرفداری | سریال عدم برگزاری مسابقات مهم فوتبال در ورزشگاه امام رضا (ع) ادامه دارد و هر بار خشم اهالی فوتبال از تصمیمات لحظه‌آخری مسئولان ذی‌ربط که البته دیگر غافلگیرکننده نیست، پُردامنه‌تر می‌شود. واقعاً این ورزشگاه چرا از ابتدا ساخته شد؟

مسئله جدیدی در کار نیست و همین دلیل باعث می‌شود که مستقیم سر اصل مطلب برویم؛ البته که تکراری‌بودن سوال‌ و احتمالاً جواب‌های احتمالی، ممکن است مخاطب را آزار دهد. چرا در ورزشگاه امام رضا بازی مهمی برگزار نمی‌شود؟ در شرایطی که سرخابی‌های تهران و البته تیم ملی ایران از حضور در ورزشگاه آزادی محروم‌اند، چرا یک ورزشگاه سرحال و سلامت در مشهد نباید مورداستفاده قرار گیرد؟ چرا یکی از معدود ورزشگاه‌های شیک و دارای استانداردهای کامل بین‌المللی کشور نباید تصویری مدرن از فوتبال کشور ارائه دهد؟ چرا نباید به جای حضور حریفان خارجی در قلعه حسن خان، آن‌ها را به ورزشگاه زیبای امام رضا ببریم تا وجهه خودمان را از این بدتر نکنیم؟ چون شهر مشهد باید فقط شهری مذهبی بماند، عفو کنید اما کمی خنده‌دار است چون در این‌صورت این ورزشگاه اصلاً نباید از ابتدا ساخته می‌شد!

چهارشنبه صبح، شورای تأمین استان خراسان رضوی با تصمیمی عجیب و غیرمنطقی، میزبانی استقلال از گل گهر در ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد را لغو کرد و برایش بهانه‌ای جالب‌توجه آورد: «ایجاد ترافیک در اطراف ورزشگاه». بعد از موافقت اولیه شورای تأمین، ورزشگاه امام رضا روزها در مسیر آماده‌سازی قرار گرفت؛ از روکش و کاور چمن، راه‌اندازی هیترها، تجهیزات VAR، تا صرف هزینه‌های چند صدمیلیونی برای بذرپاشی و رساندن کیفیت زمین به حد ایده‌آل. آستان قدس رضوی طبق توافق همه این اقدامات را انجام داد، اما در نهایت بازی لغو شد و هم ضرر مالی کردند و هم اعتبارشان موردسوال قرار گرفت. برگردیم به دلیل ذکرشده در چند خط بالا؛ واقعاً ایجاد ترافیک در اطراف ورزشگاه، مهم‌ترین مسئله است؟! آیا واقعاً این همه تلاش، هزینه و شور و اشتیاق مردم برای مسئولان ذی‌ربط هیچ اهمیتی ندارد؟ آیا مردم مشهد و البته فوتبال‌دوستان کل کشور را چیزی جز انسان فرض کرده‌اید که چنین تصمیمات و البته دلایل برای تصمیماتِ سخیف و متناقضی را تحمیل کنید؟

عکس از سردر ورزشگاه امام رضا

نکته جالب این است که در همین شرایط، اخیراً مسابقه ابومسلم با بیش از ۲۰ هزار تماشاگر بدون کوچک‌ترین مشکل برگزار شد و رکورد تماشاگر لیگ دسته سوم ایران را جابه‌جا کرد. پس چرا برای استقلال و گل‌ گهر باید «ترس از ترافیک» مطرح شود؟ چرا با تصمیمات خود، شعور و بینش مردم را مسخره می‌کنید؟ چرا کاری می‌کنید که مردم به جایی برسند که نخواهند حتی سوال‌های بالا را مطرح کنند، چون جواب‌شان را حدس می‌زنند!

شورای تأمین پس از مخالفت با برگزاری بازی در ورزشگاه امام رضا، پیشنهادی بامزه داد: بازی در ورزشگاه ثامن برگزار شود؛ استادیومی با چمن نامناسب، بدون گیت الکترونیکی و بدون تکنولوژی VAR. واضح بود که این پیشنهاد صرفاً رفع تکلیف است و هیچ توان عملی برای میزبانی ندارد. نتیجه؟ استقلال دوباره به ورزشگاه شهر قدس برخواهدگشت، جایی که ریکاردو ساپینتو بارها نارضایتی خود را از وضعیت چمنش اعلام کرده است. سایر گزینه‌ها مانند ورزشگاه تختی و دستگردی هم یا غیرقابل استفاده‌اند یا تحت فشار بازی‌های دیگر هستند.

هواداران مشهدی که لحظه‌شماری می‌کردند تا پس از سالیانِ سال شاهد یک بازی مهم در ورزشگاه مدرن شهرشان باشند، دوباره با دست خودتان مأیوس شدند. شورای تأمین استان، در دقیقه ۹۰، زیر میز توافق قبلی زد و با بهانه‌ای کودکانه بازی را لغو کرد! سوال اساسی: چگونه مسابقات ابومسلم با ۲۵ هزار تماشاگر بدون مشکل برگزار شد اما بازی استقلال و گل‌ گهر خیر؟

آیا دلیل واقعی، ترس و زاویه با حضور نسبتاً گسترده زنان در ورزشگاه است؟

عکس از نورپردازی ورزشگاه امام رضا در شب

این میزان زاویه‌داشتن با حضور بانوان در ورزشگاه‌ امام رضا، آن‌هم در شرایطی که باقی ورزشگاه‌های کشور مدت‌هاست از این مسئله به سادگی عبور کرده‌اند، بار دیگر ثابت کرد که سیاست‌های آستان قدس و برخی مسئولان مشهد، فوتبال را ابزاری برای نمایش قدرت و کنترل اجتماعی کرده‌، نه سرگرمی یا ورزش. احمد علم‌ الهدی، امام جمعه مشهد، هرچند مخالفت صریح نکرد، اما شروطی گذاشت که عملاً حضور زنان را غیرممکن می‌کرد. این رفتار نه تنها فوتبال، بلکه شعور و حقوق مردم را به بازی گرفته است.

بیشتر ببینید:

  • پوستر کنایه‌دار گل گهر برای دیدار با استقلال؛ بالاخره بازی کجا برگزار می‌شود؟ / عکس

مسئولان آستان قدس صدها میلیون تومان صرف آماده‌سازی ورزشگاه کردند و باشگاه گل‌ گهر نیز مبلغ بالایی بابت هزینه سفر و اقامت متحمل شد، اما نتیجه هیچ بود؛ تنها چیزی که باقی ماند، هدررفت میلیاردها تومان و خشم مردم بود. لغو بازی استقلال – گل‌ گهر در مشهد نمونه‌ای بارز از تناقض، بی‌تدبیری و تصمیمات غیرشفاف است؛ جایی که مردم و تیم‌ها قربانی ترس‌ها و محدودیت‌های غیرمنطقی می‌شوند، و هیچ‌کس پاسخگو نیست. سؤال اصلی هنوز پابرجاست: چرا ورزشگاهی ساخته شد که حتی نمی‌توان یک مسابقه مهم در آن برگزار کرد؟

source

توسط petese.ir