نقد فیلم Thunderbolts | حاشیه در مرکز توجه!

دنیای سینمایی مارول یکی از بزرگ‌ترین و پر هزینه‌ترین دنیاهای سینمایی چندسال اخیر است. این دنیا سرشار از قهرمانان به یاد ماندنی و مشهور است؛ اما در مقابل این دنیا نیز شامل قهرمان‌هایی است که کمتر در قاب دوربین بودند و حضور آن‌ها محدود به سکانس‌های خاص و کوتاه می‌شد. فیلم ThunderBolts* یک درآمد شایسته از قهرمانان نادیده گرفته شده دنیای مارول است. اما درست مانند هر فیلم دیگری، این فیلم نیز دارای دو دیدگاه مختلف است. یک اثر موفق متفاوت یا یک اثر ضعیف و پس مانده از جهان مارول؟ با نقد فیلم Thunderbolts همراه ویجیاتو بمانید.

فیلم Thunderbolts با این دیدگاه جلو آمد که حسی متفاوت را به مخاطبان مارول ارائه دهد. این فیلم قبل از اکران تئوری‌های مختلفی از جمله حضور دکتر دووم و چهارشگفت انگیز را پشت سر گذاشته و همه این‌ها نماینگر این بود که دیگر از سرگردانی و بی راهه رفتن فاز چهار عبور کردیم و وارد دنیای جدیدی شدیم. این فیلم به مخاطب امیدوارانه وعده این را می‌داد که مارول دوباره جادوی مخصوص خود را پیدا کرده است. فیلم Thunderbolts در اکثر اوقات در مسیر درستی قرار گرفته است و یک ماجراجویی نسبتا غیر منتظره برای گروه نسبتا ضدقهرمانان خودش رقم می‌زند.

این فیلم تا حدود زیادی فارق از مسیر مشخص خودش، نیاز به زمینه چینی قبلی داشت؛ از آنجایی که بخش قابل توجهی از فیلم حول محور شخصیت والنتینا می‌چرخد، مخاطب نیاز داشت تا در یک مقدمه جمع و جور از این شخصیت و اهدافش با خبر شود. از سوی دیگر باکی رانز باری دیگر در این دنیا حضور دارد؛ اما اینجا نقش کاملا جدیدی را تحت عنوان یک سیاستمدار ایفا می‌کند. شاید اولین واکنش مخاطب نسبت به این موضوع این باشد که دقیقا کی و چگونه سرباز زمستان تبدیل به نماینده کنگره شد؟ و اینکه چرا این تصمیم گرفته شد؟

بخوانید: شناخت آیرون‌هارت – جانشین آیرون من

وقتی وارد بطن اصلی داستان و جریان فیلم می‌شوید به مرور با آن اخت می‌گیرید و آن سردرگمی اولیه رنگ می‌بازد. نکته جالب توجه که در فیلم‌های Infinity War و Endgame نیز وجود داشت، نحوه تعامل و همکاری شخصیت‌هایی است که تا پیش از این یکدیگر را ملاقات نکرده بودند. جالب‌تر اینکه این کنش و واکنش و این تعاملات کارآمد و درست از آب در آمده است.

لحظات تعامل شخصیت‌ها، بسیار دلنشین و با چاشنی کمدی همیشگی مارول است؛ به عنوان مثال لحظه گفت و گوی خودمانی رد گاردین و باکی درباره سرم ابرسرباز‌ها بسیار جالب از آب در آمده است.

یا حتی تعامل یلنا و گوست برای مسخره کردن کلاه مامور واکر که اشاره‌ای داشت به کلاه‌خود قدیمی کاپیتان آمریکا. چنین لحظاتی نه تنها بامزه‌اند بلکه درست در جای خود قرار دارند و تاثیر مثبتی روی مخاطب می‌گذارند. در واقع استراتژی فیلم Thunderbolts این است که در لحظات خشک که بدون ریتم هستند، از این سکانس‌های سرگرم کننده استفاده ‌کند و در لحظاتی که همه چیز تند و هیجان انگیز پیش می‌رود ناگهان فضا را به سمت جدی شدم پیش ببرد.

چیزی که بیشتر از همه در فیلم Thunderbolts به چشم می‌آید، وجود یک رابطه از پیش شکل گرفته است که در این فیلم به اوج خود می‌رسد. فلورنس پسو و دیوید هارپر در نقش‌های یلنا و رد گاردین که پیش از این در فیلم Black Widow 2021 فوق العاده ظاهر شدند، در این فیلم هم جذاب و سرگرم کننده واقع شدند. به طور کلی رابطه این دونفر یک رابطه پدر دختری با فراز و نشیب‌های مختلف خودشان است که به شکل دلنشینی به هم وابسته‌اند. بنابراین سخت است که عاشق این ترکیب نشوید.

اما چیزی که بیشتر از همه تو ذوق می‌زند و به نظرم یکی از ضعف‌های بزرگ فیلم است، این است که هیچ وقت اعضای گروه با یکدیگر به درستی یکپارچه نمی‌شوند. هرچند هر کدام به شکل جداگانه رابطه علت و معلولی مناسبی دارند اما در بستر گروهی چنین چیزی به چشم نمی‌آید. در واقع خالقان این فیلم تلاش کردند با معرفی این گروه، حال و هوایی مشابه نگهبانان کهکشان ارائه دهند اما تا حدودی ناکام ماندند.

یکی دیگر از ویژگی‌های جالب این فیلم، شخصیت باب با بازی لوییس پولمن است؛ این شخصیت در طول فیلم مسیری را برای تبدیل شدن به The Sentry طی می‌کند که تا حدودی ترکیبی درباره سلامت روانی و تنهایی عمیق است. کشمکش بین سنتری و وید در درون شخصیت باب بسیار جالب توجه است. از یک سو دنبال قهرمانی است و سوی دیگر دنبال ویرانی و تاریکی.

شخصیت یلنا نیز گل سر سبد فیلم است. این شخصیت تا حدود خیلی زیادی درگیر گذشته است و کارهایی که کرده را زیر سوال می‌برد. او نمی‌داند باید چه احساسی نسبت به خودش داشته باشد. همین درگیری هویتی در وجود یلنا، نقطه قوتی است که فیلم را چند مرتبه بالا می‌برد.

در سکانسی از فیلم وقتی باب اعضای تیم Thunderbolts را مجبور می‌کند تا با تاریک‌ترین لحظات زندگی‌شان روبه رو شوند، فیلم در جدی‌تری حالت ممکن خود، شکستگی و زخم‌های درونی شخصیت‌های خود را به مخاطبان نشان می‌دهد. این دقیقا همان نقطه از فیلم است که مخاطب انتظار دیدنش را می‌کشد و روایت در بهترین حالت ممکن خود قرار دارد و مهارت و خلاقیت تیم سازنده اینجا به چشم می‌آید.

بخوانید: ۱۰ ضدقهرمان برتر دنیای سینمایی مارول

در بین عوامل پشت صحنه، ستاره اصلی به نظر من فیلمبردار اثر، اندرو دروز پالرمو است. او در کارنامه خود فیلم‌های مانند The Green Knight و A Ghost Story را دارد. هر دوی این آثار تصویرسازی‌های بسیار خاصی دارند؛ به طوری که مخاطب از پشت قاب دوربین، متوجه ترس‌ها و ضعف‌های شخصیت می‌شود. این نوع تصویر سازی نیز در فیلم Thunderbolts در بهترین حالت خود ظاهر می‌شود.

به عنوان مثال، سکانس صحنه مبارزه در راهرو در آغاز فیلم را به یاد بیارید. در این سکانس یکی از کلیشه‌ای ترین سکانس‌های اکشن در فیلم‌های ابرقهرمانی، با شکلی درخشان و با زوایه‌ای متفاوت فیلمبرداری شده است؛ طوری که سکانس حس تازگی دارد. یا حتی در سکانس‌های دیگر، نوع فیلمبرداری به گونه‌ای است که با ترکیب سایه‌های تیز و سیاه سفید حس انزوای شخصیت یلنا را به خوبی می‌رساند.

همه این‌ها به این معنی است که فیلم Thunderbolts وقتی وارد فضای جدی خود می‌شود، واقعا می‌درخشد؛ از سوی دیگر فضای طنز و سرگرم کننده آن، ترکیب بسیار جذابی به مخاطب ارائه می‌دهد. البته لحظات جدی فیلم بیشتر از لحظات شیرین‌تر آن است و این باعث شده کلیت فیلم شکلی غم‌زده به خود بگیرد. البته منظور از غم‌انگیز صرفا یک حس اغراق شده نیست؛ بلکه حس و حالی تاثیرگذار و قابل تامل می‌سازد.

در مورد شخصیت یلنا نکته خاصی وجود دارد؛ آن هم اینکه او همیشه یک شخصیت ضد روند تکراری مارول بوده است. این شخصیت تا حدود زیادی مفاهیم فلسفی و وجودی ساز و کار کمیک بوکی مارول را زیر سوال می‌برد؛ نه صرفا با دیالوگ‌های طولانی و کلیشه‌ای، بلکه با تمام ریز جزئیاتی که در فیلمنامه وجود دارد این مفهوم را بازیابی می‌کند. این فیلم با شخصیت یلنا مدام این سوال را از خودش می‌پرسد که چیزی باعث شده تا دو ساعت از یک فیلم کامل به شخصیت‌های فرعی دنیای مارول بپردازد. پاسخ سوال این است که دنیای سینمایی مارول آنقدر بزرگ شده که بخواهد چنین ریسکی کند.

در نهایت…

فیلم Thunderbolts یکی از مهم‌ترین نقاطی است پس از ماجراهای Secred Timeline توانست یک روایت جمع و جور از شخصیت‌های فرعی و کمتر دیده شده مارول ارائه دهد. این فیلم به خوبی به عمق ذهن شخصیت‌هایش نفوذ می‌کند. این فیلم همچنین بخش جدی خودش را کاملا کارآمد از آب در آورده است؛ به طوری که بحث در مورد سلامت روان قهرمانان و ضد قهرمانان است و این عمق فیلم را بسیار زیاد می‌کند. اما تیم سازنده در متعادل کردن این فضای سنگین و روانی با فضای پرانرژی و طنز آمیز دچار چالش شده و تا حدودی ضعیف عمل کرده است. اما این موضوع از ارزش تماشای آن کم نمی‌کند.

81

امتیاز ویجیاتو

فیلم Thunderbolts در مجموع، اثری قابل درک و پر جنب جوش از شخصیت‌های فرعی مارول است. فیلمی که تا حدودی غم زده است اما مطئمن باشید از آن دست غم‌هایی است که ارزش دیدن دارد. همچنین شخصیت پردازی این فیلم به قدری درست است که احتمالا بخواهید دست کم یکبار دیگر آن‌ها را در فیلمی دیگر ببینید.