کشف کد هندسی پنهان در شاهکار لئوناردو داوینچی پس از پنج قرن

پس از ۵۰۰ سال یک دندان‌پزشک موفق به کشف کد هندسی لئوناردو داوینچی در نقاشی مرد ویترویوسی شد. این یافته شگفت‌انگیز اسرار ریاضی پنهان در این شاهکار را فاش می‌کند.

یک دندان‌پزشک اهل لندن یکی از بزرگ‌ترین معماهای تاریخ هنر را حل کرده است. او یک کد هندسی پنهان را در طراحی نمادین مرد ویترویوسی اثر لئوناردو داوینچی کشف کرد.

این یافته نشان می‌دهد که این استاد رنسانس اصول ریاضی پیچیده‌ای را در اثر خود گنجانده بود. این اصول که معماری بهینه بیولوژیکی را پیش‌بینی می‌کنند، در یک مثلث ساده بین پاهای فیگور پنهان شده بودند.

راز مثلث پنهان در مرد ویترویوسی

دکتر روری مک‌سوئینی با تخصص حرفه‌ای خود در آناتومی دندان به این کشف بزرگ دست یافت. دیدگاه منحصربه‌فرد او به حل این معمای چندصدساله کمک کرد.

یافته‌های پیشگامانه او در ژورنال معتبر ریاضیات و هنر (Journal of Mathematics and the Arts) منتشر شده است. تحلیل او نشان می‌دهد که طراحی مشهور داوینچی در سال ۱۴۹۰ حاوی اصول هندسی بوده که برای بیش از ۵۰۰ سال از چشم‌ها پنهان مانده بود.

نقطه عطف این کشف توجه دکتر سوئینی به یک مثلث متساوی‌الاضلاع بین پاهای مرد ویترویوسی بود. لئوناردو در یادداشت‌های خود به این مثلث اشاره کرده بود، اما محققان تا کنون آن را نادیده گرفته بودند.

دکتر سوئینی دریافت که این مثلث دقیقا با مثلث بونویل (Bonwill’s triangle) مطابقت دارد. این مثلث یک اصل بنیادین در آناتومی دندان است که عملکرد بهینه فک انسان را کنترل می‌کند.

این اصل به نام دکتر ویلیام بونویل نام‌گذاری شده است. او در سال ۱۸۶۴ با مطالعه روی هزاران جمجمه و دندان به این نتیجه رسید. مثلث بونویل با اتصال دو نقطه از فک پایین و نقطه میانی دندان‌های پیشین یک مثلث متساوی‌الاضلاع می‌سازد. این رابطه هندسی کارایی انتقال نیرو در هنگام جویدن را به حداکثر می‌رساند و نمایانگر طراحی بیولوژیکی بهینه است.

کد هندسی لئوناردو داوینچی و ارتباط آن با علم مدرن

این کشف فراتر از یک مشاهده هندسی ساده است. تحلیل دکتر سوئینی نشان داد که مثلث پنهان یک نسبت ۱.۶۴ تا ۱.۶۵ بین ضلع مربع و شعاع دایره ایجاد می‌کند. این عدد به طرز شگفت‌انگیزی به عدد خاص ۱.۶۳۳ نزدیک است.

این عدد به عنوان یک شماره طرح اولیه برای ساخت کارآمدترین ساختارها در سراسر طبیعت ظاهر می‌شود. این یافته بخش مهمی از کد هندسی لئوناردو داوینچی را آشکار می‌کند.

این نسبت که به نسبت چهاروجهی (tetrahedral ratio) معروف است، آرایش فضایی بهینه را در سیستم‌های بیولوژیکی و مصنوعی تعریف می‌کند. وقتی این مثلث متساوی‌الاضلاع شش بار در اطراف ناف (که ویترویوس آن را نقطه مرکزی بدن انسان می‌دانست) تکرار شود، یک الگوی شش‌ضلعی ایجاد می‌کند. این الگو دقیقا همین رابطه ریاضی را به وجود می‌آورد.

بیشتر بخوانید