وقتی از زیرزمین‌های تاریک معادن عبور می‌کنیم و به چشم‌اندازهای غرق در نور سیسیل می‌رسیم، انگار که نوری جدید بر قامت انزو می‌تابد. او که حالا آماده است تا قصه ریشه‌های مافیا را در سیسیل اوایل دهه ۹۰ تعریف کند، یک مافیای تمام‌عیار است که آماده است تا مشغل را از شما بگیرد و به ادامه داستان و تکمیل پیش‌زمینه کلی بازی‌های مافیا کمک کند. بازی Mafia: The Old Country در شرایط سخت و پیچیده صنعت بازی‌ها عرضه می‌شود. علاقه قلبی من به سری بازی‌های مافیا، باعث شد تا از همان دقایق اول برخورد، بازی را با عینک متفاوتی ببینم. با این حال با وجود تمام کاستی‌های احتمالی، مافیا اولد کانتری، برداشتی متفاوت و از آغاز مافیاست. با بررسی بازی جدید مافیا همراه ویجیاتو باشید.
اولین نکته‌ای که در برخورد با مافیا اولد کانتری به چشم‌تان می‌آید، حذف دنیای اوپن ورلد و آزاد مافیا ۳ یا حتی مافیا دفنتیو است. سازنده‌ها حالا بعد از گذشت بیست و چند سال، دوباره با روایت خطی و سینمایی درگیر شده‌اند. بازی روایت متمرکز اما شروع بسیار کندی دارد. یک افتتاحیه طولانی، تا حدی بی‌رمق اما با شخصیت‌های نسبتا جذاب و داستان انزو که با قدرت و وضوح بالا جلو می‌رود. بازی بیشتر از بازی بودن، تجربه‌ای سینمایی است که مشخصا هر فصل از آن با دقت تدوین شده است. متاسفانه گیم‌پلی بازی همچنان از تکراری بودن در امان نیست و اسب‌سواری، رانندگی، صحبت کردن و حتی سکانس‌های نبرد ساده، کمی از جذابیت بازی می‌کاهند.
انزو فاوارا، یک معدن‌چی جوان است که نگاه سرد و بی‌تفاوتش نظر شما را به خودش جلب می‌کند. او در دنیایی زندگی می‌کند که خارج از معدن یا محل کارش را به سختی می‌شناسد و آن را هم به چشم یک آغوش و هم به چشم یک خنجر از پشت می‌بیند. داستان کلیشه‌ای و تکراری، اما جذاب از مسیر قهرمان شدن شخصیتی در مسیر خون، خیانت و وفاداری بی‌پایان است. افتتاحیه بازی هم در خدمت این قصه، آن‌قدر پر زد و خورد نیست یا حتی از نظر خسته‌کننده بودن، بیشتر شبیه به فصل اختتامیه بازی‌هایی مثل Red Dead Redemption 2 می‌ماند.
نسخه‌های قبلی مافیا در یک مسیر دوگانگی همیشگی گیر افتاده بودند. از طرفی، یک روایت سینمایی که بیشتر می‌خواهد یک فیلم چند ساعته مافیایی باشد و از طرفی تلاش برای ساخت یک عنوان جهان باز که حداقل یک تجربه شبیه به GTA را در قامت یک بازی مافیایی داشته باشیم. متاسفانه هیچ‌کدام از بازی‌های مافیا به بالاترین و بهترین حالت خود در این تلاش‌ها نرسیدند. مافیا اولد کانتری به شکلی رادیکال سعی کرده تا جلوی این دوگانگی را گرفته و خودش را به یک روایت کاملا خطی ببازد و با عنوانی مرحله‌محور محدود شود.
کل بازی به فصل‌های داستانی متعدد تقسیم شده که هر کدام از آن‌ها، برداشت و پرش متفاوتی از زندگی انزو فاوارا است. این ساختار جدید باعث شده تا هر مرحله یا ماموریت، از میزان اکشن و دیالوگ تا حد خوبی بالانس شده باشد و بازیکن وقت خودش را صرف ماموریت‌های حاشیه‌ای اپن ورلد نکند. روایت خطی همچنین به سازنده‌ها امکان کنترل بهتر روی کارگردانی ست‌پیس‌ها را داده و مثل یک فیلم با سکانس‌ها و کات‌های حساب‌شده، ما با سینمایی‌ترین بازی مافیا روبرو هستیم.
این انتخاب هزینه‌های خاص خودش را دارد. حس زندگی کردن در بازی جدید مافیا عملا وجود ندارد. هر چقدر هم که بازی سعی می‌کند به شما مناظر زیبا، سیسیل زنده و کارهای روزمره را نشان دهد، باز هم انگار که همه این‌ها در پیش‌زمینه وجود دارند تا اینکه بخشی از هویت شما به عنوان بازیکن باشند.
سیستم تیراندازی بازی حس و حالی مشابه مافیا: دفنتیو ادیشن یا همان ریمیک بازی اول را دارد. به هر حال مافیا هنوز هم یک بازی اکشن است و برخورد گلوله، وزن سلاح‌ها و حتی واقعی بودن خشاب‌گذاری برای مخاطب اهمیت دارند. تنوع سلاح‌ها بر اساس چیزی که مافیا در ابتدای قرن بیستم به آن دسترسی داشته، قابل قبول نیست اما خیلی هم دل‌تان را صابون نزنید. چرا که برخلاف نسخه‌های قبلی، بخش مهمی از مبارزات چند ساعت اول بازی، در گرو مبارزات تن به تن است و باید از وسایل مختلف و حتی خود محیط برای ضربه زدن به دشمنان استفاده کنید و حتی مهارت جاخالی دادن و ضدحمله را تمرین کنید.
بازی در سیسیل ابتدای قرن بیستم جریان دارد و درباره منشا شکل‌گیری مافیاست. شرایط استثمارگرانه زندگی فردی مثل انزو و برخورد تلخ واقعیت‌های تاریخی، به خوبی فضای آن روزها را به مخاطب القا می‌کنند. همچنین بازی در عین حال که سعی کرده تا متفاوت‌ترین بازی مافیا باشد، همچنان به خاطر تم‌های این چنینی و خود شخصیت‌ها، یک تجربه جذاب از این فرنچایز است که قطعا حس و حال بازی‌های دیگر را به شکل متفاوتی به شما القا می‌کند. داستان هم به جای این که مافیا بودن یا حتی مافیا شدن را به نوعی کول یا باحال نشان دهد، سعی در فرار از فانتزی و نمایش واقعیت‌های تاریخی دارد که در نوع خودش روایتی استادانه است و به خوبی شرایط را تصویر می‌کند.
بازی Mafia: The Old Country بر اساس نسخه ارسالی ناشر بازی، 2K گیمز، برای ویجیاتو روی پی‌سی بررسی شده است.
می‌خرمش…
اگر طرفدار بازی‌های خطی با روایت متمرکز و جذاب هستید و از بازی‌ها هم انتظار گرافیک و طراحی خیره‌کننده دارید، مافیای جدید اصالت واقعی مافیا را به رخ می‌کشد و به ازای ۵۰ دلار هزینه، تجربه‌ای جذاب در اختیارتان قرار می‌دهد.
نمی‌خرمش…
اگر انتظار یک تجربه اکشن پر زد و خورد یا حتی اپن ورلد مشابه مافیاهای قدیمی را دارید، اولد کانتری بازی شما نیست. گیم‌پلی بازی خطی و گاها تکراری است و داستان هم قابل پیش‌بینی و گاها کلیشه‌ای به نظر می‌رسد.
75
امتیاز ویجیاتو
Mafia: The Old Country تجربه‌ای است که بیش از هر چیز به روایت و فضاسازی متکی است؛ یک سفر سینمایی در سیسیل اوایل قرن بیستم که با گرافیک خیره‌کننده و جزئیات تاریخی دقیق، جان می‌گیرد. روند خطی آن باعث شده داستانی منسجم و پرتنش شکل بگیرد، اما در عوض آزادی عمل و تعامل با جهان بازی کم‌رنگ است. مبارزات خوش‌ساخت، رانندگی واقع‌گرایانه و موسیقی اصیل، نقاط قوتی‌اند که مخاطب را نگه می‌دارند، اما تکرار مأموریت‌ها و محدودیت اکتشاف مانع یک تجربه کاملا آزاد می‌شوند.
source
کلاس یوس