بررسی بازی Battlefield Redsec

قبل از اینکه به خوب یا بد بودن بتلفیلد ردسک بپردازیم، دوست دارم سوال دیگری را مطرح کنم؛ تغییر چه چیزی در فرمول بتل رویال‌ها باعث جذابیت مجدد آن برای کاربران می‌شود؟ هشت سال از معرفی این سبک می‌گذرد و در طول سال‌ها عناوین مختلفی تلاش کرده‌اند با تمرکز روی ابعاد مختلف سبک بتل رویال خودشان را متفاوت جلوه دهند. آیا بتلفیلد ۶ توانسته در این مسیر با Battlefield Redsec به موفقیت برسد؟

به نظر من سبک بتل رویال با کمک عناوینی مثل ایپکس لجندز و فورتنایت طی سال‌های گذشته به بلوغ کامل رسیده و دیگر قرار نیست تغییرات بنیادینی در آن ببینیم. اگر ساعات زیادی را با بازی‌های مختلف این سبک گذرانده باشید، می‌دانید که احتمال سورپرایز شدنتان با یک المان جدید چقدر کم است. این مسئله در مورد بتلفیلد ردسک هم صدق می‌کند. بتل رویال بتلفیلد ۶ قرار نیست یک تحول یا انقلاب بزرگ در سبک بتل رویال باشد، صرفا می‌توانیم از آن به عنوان تلاش EA برای یک حضور موفق از جنس بتلفیلد یاد کنیم.

توصیف Redsec ساده است؛ استانداردهای وارزون و امضای بتلفیلد را پای کار تصور کنید. برای درک بهتر این مسئله کافیست وارزونی را در نظر بگیرید که در آن Movement یا قابلیت‌های حرکت کردن کندتر است، اسلحه‌ها حس سنگین و نزدیک‌تری به شوترهای نظامی دارند، تانک به مخوف‌ترین شکل ممکن در دسترس است، تخریب‌پذیری محیط اصلی‌ترین المان بازیست و زون هم مجددا یک حلقه آتش است تا خاطرات تلخ Firestorm یا همان مود بتل رویال Battlefield V را از ذهنمان پاک کند.

در ساده‌ترین حالت ممکن تایید میکنم که تجربه ردسک سرگرم‌کننده است. در بازی‌های بتل رویال نقشه اهمیت بالایی دارد و خوشبختانه نقشه Redsec به اندازه کافی بزرگ محسوب می‌شود. ساختمان‌های بلند، مناطق متراکم و تنوع بالا در طراحی محیط باعث تعدد سناریوهایی که در طول بازی برایتان پیش می‌آید می‌شوند. همین مسئله شرایطی را رقم می‌زند تا بازی دیرتر خسته‌کننده ظاهر شود. اما قسمت خسته‌کننده بازی ماموریت‌های تکراری و محدودیست که برای دسترسی به لوت‌های خاص، مثلا تانک، باید انجام دهید.

گرچه هر بار رفتن سراغ ماموریت‌ها پتانسیل مواجهه با سناریویی جدید و چالش برانگیز با حضور تیم رقیب را دارد، اما بعد از مدتی حس یکنواختی به خود می‌گیرند. حضور تانک در بتلفیلد ردسک به خودی خود یک علامت سوال بزرگ محسوب می‌شود. برای افرادی که ساعت‌ها به واسطه تجربه مودهای مولتی‌پلیر از تانک استفاده کرده‌اند حضورش قابل توجیه است، اما برای افرادی که به واسطه رایگان بودن ردسک تازه سراغ بازی آمده‌اند یک غول بی‌شاخ و دم وصف می‌شود که فرار یا مواجهه با آن دردسرهای زیادی دارد. به همین خاطر احتمالا سناریوی حذف تانک از بازی در راستای بالانس‌تر شدن ردسک برای هر طیف از مخاطب بهترین گزینه باشد.

چیزی که تجربه Battlefield Redsec را از تمام بتل‌ رویال‌های دیگر متفاوت می‌کند تخریب‌پذیری ساختمان‌هاست. کمپرها هیچ‌جا در امان نیستند و شما با یک راکت یا استفاده از بمباران هوایی می‌توانید تقریبا هر ساختمانی را با خاک یکسان کنید. لحظات سینماتیکی که به واسطه این قابلیت پیش چشمانتان رقم می‌خورد جزئی از بهترین خاطرات تجربه ردسک برای شما خواهند بود. البته فراموش نکنید که بیشتر این خاطرات باید با حضور دوستانتان یا افراد رندوم رقم بخورد. ردسک در حال حاضر مود سولو ندارد و شما مجبور به تجربه مود دوتایی یا اسکواد (چهار نفره) هستید.

اگر در اوایل بازی بمیرید این فرصت را دارید تا مجددا به رقابت برگردید. این بلیط طلایی فقط یک بار در اختیار شما قرار می‌گیرد و تا قسمت مشخصی از پیشروی زون اجازه استفاده از آن را دارید. این مسئله کمک می‌کند تا مرگ، مخصوصا در شروع هر راند، آنقدرها برای پلیرها پرهزینه نباشد و همچنان به خودشان فرصت ریسک کردن بدهند. اگر زمانی که دیگر Redeployment دردسترس نیست کشته شوید، همچنان به کمک هم‌تیمی‌هایتان به بازی برگردانده می‌شوید. تنها هزینه این کار صدای زیادیست که دستگاه بازگرداننده شما تولید می‌کند و ممکن توجه تیم‌های رقیب را به شما یا هم‌تیمی‌هایتان جلب کند.

حالا به مشکلات Battlefield Redsec می‌رسیم. ردسک بتل رویالی نیست که پلیرها برای مدت زمان طولانی روی آن سرمایه‌گذاری کنند. بتل‌پس بازی به واسطه گره زدن چالش‌های مولتی‌پلیر پولی و بتل رویال رایگان بتلفیلد ۶ زیر بمباران سنگین نقدهای منفی پلیرهاست و از طرفی، نمی‌توانم کتمان کنم که تقریبا تمام آیتم‌های آن از جذابیت لازم برخوردار نیستند. مسئله اینجاست که طرفدارهای قدیمی بتلفیلد حضور اسکین‌های رنگی در بازی را پس می‌زنند، چه برسد به همکاری‌هایی از جنس وارزون و فورتنایت که بخواهد تلاش برای باز کردن تمام آیتم‌های یک بتل‌پس را برای کاربران توجیه کند. از طرفی دوست داشتم امکان لوت‌ کردن اتچمنت‌ها و طراحی یک سلاح کامل در مود بتل رویال در دسترس باشد. شما می‌توانید با استفاده از کیت‌های آپگرید اسلحه‌تان را ارتقاء دهید، اما همه چیز به صورت پیش‌فرض در نظر گرفته شده و انتخاب زیادی در طراحی اسلحه‌تان ندارید.

عدم وجود نوآوری و بسنده کردن به فرمول شناخته‌شده بتلفیلد هم نمی‌تواند ختم به موفقیت ردسک شود. در تجربه‌ای که از بازی داشتم هر بار آیتم‌های ارزشمندی مثل کیف‌های XP را در یک محل ثابت پیدا کردم. این نشان می‌دهد برای قرارگیری این آیتم‌ها سیستم متغیری در نظر گرفته نشده و شما می‌توانید با طراحی یک مسیر خاص هر بار مقدار مشخصی XP به دست بیاورید. مطمئنم مشکل بعدی را هم درست حدس زدید؛ صدا! تقریبا هیچ بازی شوتری نیست که این روزها با تایید کاربران بابت وضعیت صدا همراه باشد. ردسک هم استثنا نیست و در بدترین حالت ممکن صدای یکسانی برای هم‌تیمی‌ها و پلیرهای رقیب تحویلتان می‌دهد. حالا تصور سناریویی که در یک ساختمان کمپ کرده‌اید و نمی‌توانید تشخیص دهید صداهای اطراف برای حرکت هم‌تیمی‌هایتان است یا تیم رقیب را به خودتان می‌سپارم.

خوشبختانه Battlefield Redsec با دردسر کمی در دسترس کاربران ایرانیست. برای بیشتر اینترنت‌ها بازی بدون DNS اجرا می‌شود و اگر اتصال پایداری داشته باشید می‌توانید با پینگی خوب آن را تجربه کنید. ردسک در کوتاه مدت می‌تواند برای دوست‌داران قدیمی بتلفیلد و طرفداران سبک بتل رویال تجربه‌ای متفاوت رقم بزند، اما بعید به نظر می‌رسد در طولانی مدت توانایی برآورده کردن انتظارات بلند پروازانه EA را داشته باشد.

می‌خرمش…

۳۰ گیگ فضای خالی و یک اینترنت خوب نیاز دارید. اگر طرفدار بازی‌های شوتر هستید، پیش‌نیازهای مطرح شده را دارید و از رقابت در قالب بتل رویال لذت می‌برید دلیلی برای تجربه نکردن ردسک وجود ندارد.

نمی‌خرمش…

از تجربه بتل رویال‌ها خسته شده‌اید یا دوست دارید زمانتان را برای عنوانی صرف کنید که پتانسیل طولانی‌مدتی داشته باشد؟ ردسک گزینه مد نظر شما نیست.

70

امتیاز ویجیاتو

تکیه بر المان‌های شناخته شده بتلفیلد کافی نیست، ردسک نیاز به یک تحول بزرگ در سبک بتل رویال دارد. در حال حاضر چیزی جز تخریب‌پذیری در ردسک وجود ندارد که شما را سورپرایز کند. گرچه همچنان با یک تجربه استاندارد از سبک بتل رویال مواجهیم که به خوبی می‌تواند مخاطب را سرگرم کند، اما قطعا این سرگرمی مدت زمان زیادی طول نمی‌کشد.