سی‌تی‌اسکن قفسه سینه یک مرد، مناطقی بسیار روشن را نشان داد که بیانگر رسوب کلسیم در عضلات سینه او بود. این نقاط دقیقاً همان جاهایی بودند که وی پیش‌تر روغن‌های حجم‌دهنده عضلانی را تزریق کرده بود.
بیمار، مردی ۶۰ ساله ساکن ورشو در لهستان است. او پس از دو روز استفراغ مداوم به بیمارستان مراجعه کرد. علاوه بر این، او طی حدود یک سال پیش از مراجعه، دچار ضعف تدریجی شده و بدون قصد قبلی حدود ۱۸ کیلوگرم وزن کم کرده بود.
پزشکان برای کاهش کلسیم اضافی، یک داروی مُدر، مایعات وریدی، یک داروی استروئیدی و دارویی پایین‌آورنده کلسیم تجویز کردند. میزان کلسیم خون او برای مدتی کاهش یافت و با چند نسخه از بیمارستان مرخص شد. اما سه هفته بعد، در پی یک ویزیت، مشخص شد سطح کلسیم خونش دوباره افزایش یافته و در نتیجه در بخش نفرولوژی بستری شد.
وضعیت عمومی بیمار پایدار بود، اما در معاینه فیزیکی، تغییرات آشکاری در عضلات بازو و قفسه سینه دیده شد که با ناهنجاری‌های مشاهده‌شده در اسکن‌ها مطابقت داشت. در این مرحله، پزشکان بار دیگر سوابق پزشکی بیمار را مرور کردند و او یک نکته بسیار کلیدی را مطرح کرد: حدود ۳۰ سال پیش، تزریق‌های درون‌عضلانی با ترکیبی نامشخص (احتمالاً حاوی تستوسترون) را در عضلات سینه و بازوی خود انجام داده بود تا آن‌ها را بزرگ‌تر کند. طبق گزارش، او آخرین بار دو سال قبل چنین تزریق‌هایی دریافت کرده است. تناوب دقیق این تزریق‌ها در سال‌های گذشته مشخص نیست.
آزمایش خون نشان داد که هورمون پاراتیروئید که مسئول تنظیم کلسیم بوده به میزان چشمگیری پایین است؛ بنابراین یکی از شایع‌ترین علل افزایش کلسیم کنار گذاشته شد. همچنین هیچ نشانه‌ای از سرطان پنهان در دستگاه گوارش، هیچ مورد غیرطبیعی در ارزیابی اورولوژی و هیچ نشانه‌ای از بیماری‌های خودایمنی مشاهده نشد. پس از بررسی سایر علل احتمالی، تیم درمان یک نمونه‌برداری از نواحی غیرطبیعی عضلانی انجام داد.
در بررسی میکروسکوپی، عضله با ماده‌ای روغنی‌مانند و مشابه سیلیکون پر شده و توسط رسوبات انبوه کلسیم احاطه گردیده بود. تیم درمان نتیجه گرفت که تزریق‌های قدیمی مرد احتمالاً حاوی ترکیب سینثول (synthol) بوده‌اند؛ ماده‌ای عمدتاً روغنی که با ایجاد حجمی ظاهری در عضله، آن را شبیه بادکنک پر از مایع بزرگ‌تر نشان می‌دهد.
در این بیمار، سینثول یک واکنش التهابی پایدار ناشی از جسم خارجی ایجاد کرده بود؛ واکنشی که در آن بدن به ماده‌ای که قادر به تجزیه آن نیست پاسخ می‌دهد. این روند در طول زمان موجب ایجاد بافت اسکار و کلسیفیکاسیون شده و مقدار زیادی کلسیم را داخل عضله ذخیره کرده است. در نهایت این کلسیم وارد جریان خون او شده است.
چند گزارش قبلی از موارد مشابه نشان داده بود که برداشتن جراحی نواحی کلسیفیکاسیون تنها راه مطمئن برای کنترل بلندمدت افزایش پایدار کلسیم است. در یک مورد، سطح کلسیم بیمار سه ماه پس از برداشتن بافت به حالت طبیعی برگشته بود. با این حال، در خصوص این بیمار، نویسندگان گزارش مشخص نکرده‌اند که آیا او در نهایت تحت عمل جراحی قرار گرفته یا خیر، و همچنین به پیامدهای بلندمدت وضعیت او اشاره‌ای نشده است.
تزریق‌های سینثول معمولاً شامل ۸۵ درصد تری‌گلیسیریدهای زنجیره‌متوسط، ۷.۵ درصد داروی بی‌حسی موضعی مانند لیدوکائین و ۷.۵ درصد الکل برای استریل‌سازی است. روغن‌ها عامل اصلی ایجاد ظاهر عضلانی حجیم هستند، زیرا بدن به‌سادگی آن‌ها را پردازش نمی‌کند و اثراتشان سال‌ها باقی می‌ماند. با وجود خطرات جدی مانند تغییر شکل عضلانی، ایجاد زخم‌های مزمن و اسکار، تهیه سینثول نسبتاً آسان است.
تنها دو مورد دیگر از افزایش کلسیم خون که به تزریق سینثول ارتباط داشت گزارش شده است که هر دو در لبنان رخ داده بودند. سازوکار دقیق بروز این پدیده همچنان ناشناخته است. عوارض شناخته‌شده سینثول معمولاً بلافاصله پس از تزریق بروز می‌کنند، اما در این بیمار، اثرات پس از گذشت سال‌ها ظاهر شده و همین امر تشخیص را به‌شدت دشوار کرده بود.
به گفته محققان، این مورد شواهد بیشتری ارائه می‌دهد مبنی بر این‌که تزریق درون‌عضلانی سینثول می‌تواند یکی از علل افزایش سطح کلسیم سرم باشد، هرچند چنین مواردی بسیار نادر گزارش شده است.
source
کلاس یوس