18 مرداد 1403 ساعت 17:36
حتما برای شما هم پیش آمده که هنگام تماشای مسابقات المپیک از خود بپرسید که چرا شمشیربازان به یک کابل الکتریکی متصل هستند. پاسخ این سوال شما را شگفت‌زده خواهد کرد.
در گذشته انسان‌های حاضر مجبور بودند برای حفاظت از جان خود نیز شده هنر شمشیرزنی را بیاموزند. هرچند که در دنیای مدرن جنگ‌ها با سلاح گرم انجام می‌شوند و شمشیرزنی فقط به‌عنوان یک ورزش مطرح است. ورزشی که اگرچه همانند فوتبال پرطرفدار نیست، اما این روزها توانسته همه نگاه‌ها را به‌خود جلب کند. ماجرا از جایی شروع شد که یک شمشیرباز زن مصری در حالی که هفت ماهه باردار بود مقابل حریف خود حاضر شد. بسیاری ویدیوهای مربوط به این مسابقه را دیده و از خود پرسیدند که چرا شمشیربازان المپیک به یک کابل متصل هستند.
متصل کردن شمشیربازان به کابل الکتریکی برای جلوگیری از بی‌عدالتی است
بسیاری تصور می‌کنند که دلیل اتصال کابل ها به شمشیربازها به‌خاطر حفاظت از جان آنها است. به‌این صورت که مثلا اگر فرد به‌شدت درگیر مبارزه شد و ضربات محکمی را به‌طرف مقابل وارد کرد، فورا او را عقب بکشند. برخی نیز تصور می‌کنند که کنترل این کابل‌ها در اختیار مربیان قرار دارد تا با رها کردن یا سفت کردن کابل به ورزشکار خود بفهمانند که باید حمله یا عقب‌نشینی کند. هرچند که هیچکدام از این توضیحات درست نیستند.
در واقع دلیل متصل بودن شمشیربازان المپیک به کابل الکتریکی به سیستم امتیازدهی و ماهیت این رشته ارتباط دارد. همانطور که تاکنون متوجه شده‌اید در ورزش شمشیربازی سرعت اهمیت فوق‌العاده بالایی دارد. گاهی هم ممکن است که در یک لحظه چندین ضربه بین طرفین رد و بدل شود. در این حالت داوران به‌سختی می‌توانند متوجه شوند که آیا ضربه رخ داده، چه کسی ابتدا ضربه زده و یا اینکه آيا ضربه در منطقه مجاز بوده است یا خیر.
در گذشته داوران تا حدودی به صداقت ورزشکاران متکی بودند. به این صورت که فرد پس از دریافت ضربه با فریاد آن را اعلام می‌کرد. طبیعتا داور نیز تمام تلاش خود را به‌کار می‌گرفت تا خطایی رخ ندهد؛ اما کاملا مشخص است که این سیستم نمی‌توانست چندان کارآمد باشد.
در نهایت سال ۱۸۹۶ علم فیزیک توانست با یک راه‌حل جذاب ظاهر شود. ضربه می‌توانست یک مدار الکتریکی را کامل کند و داورها متوجه شوند که چه ورزشکاری توانسته امتیاز کسب کند. اینجا بود که کابل های الکتریکی وارد رشته شمشیربازی شدند. در واقع کابل ها سلاح شما را به سیستم قرقره و امتیازدهی متصل می‌کنند تا خطایی رخ ندهد.
البته که این فناوری مسیر سختی را برای پذیرفته شدن در میان اساتید شمشیربازی داشت. کابل ها باید انعطاف‌پذیر می‌بودند و در مسیر حرکت ورزشکار قرار نمی‌گرفتند. همچنین آنها نباید به‌خاطر وزن خود تاثیر بدی روی عملکرد فرد می‌گذاشتند. کاملا مشخص است که با این شرایط یک شبه شمشیربازان المپیک به کابل الکتریکی متصل نشدند.
پیشگامان این بخش ورزشکاران شمشیربازی اپه بودند. در این ورزش کل بدن به‌عنوان هدف مجاز شناخته می‌شود. به‌همین‌خاطر راه‌اندازی یک سیستم امتیازدهی الکتریکی چندان سخت نیست. همچنین در این ورزش عموما از ماسک‌های غیرالکتریکی برای صورت استفاده می‌شود.البته امروزه در اکثر باشگاه‌های عمومی نیز از همین ماسک‌ها برای آموزش افراد آماتور استفاده می‌شود.
گرچه ماجرا برای انواع دیگر شمشیربازی فرق می‌کند. در آنها تنها برخی از نقاط بدن به‌عنوان منطقه مجاز شناخته می‌شوند و هر ضربه نمی‌تواند سبب افزایش امتیاز فرد گردد. در این حالت فلزهای رسانا به پارچه قسمت‌های مجاز دوخته می‌شوند. بهترین نمونه در این زمینه را می‌توان شمشیربازی سابر دانست. جایی که در آن فقط کمر به بالا، سر و دستان هدف مجاز هستند.
در این حالت حتی ماسک فرد نیز کاملا رسانا است تا کوچکترین ضربه به‌صورت امتیاز در تابلو منعکس گردد. به‌طورکلی زمان زیادی طول کشید تا متصل کردن شمشیربازان به کابل الکتریکی در مسابقات مختلف پذیرفته شد. به‌عنوان مثال در شمشیربازی سابر که حتی کوچکترین ضربه با نوک شمشیر نیز امتیاز دارد، تا مسابقات المپیک ۱۹۹۲ خبری از کابل الکتریکی نبود. هرچند که این روزها در تمامی رقابت‌‌های رسمی شمشیربازان به یک کابل الکتریکی متصل می‌شوند تا کوچکترین بی‌عدالتی صورت نگیرد.
source