معرفی گنجینه ای قدرتمند از بهترین فیلم های علمی تخیلی

ربات‌ها، آرمان‌شهرهای بسیار بزرگ و ماشین‌های پرنده، جز اولین کلماتی هستند که بعد از شنیدن ژانر علمی تخیلی به ذهنمان خطور می‌کنند. کارگردانان و نویسندگان بسیاری در طول تاریخ سینما، سعی داشتند علوم آن روزها را که در حال پیشرفته شدن بود را با تخیل و خلاقیت خود مخلوط کرده و دنیاهایی را بسازند که پر از شگفتی، هیجان و گاه ترس است. این دنیاها گاه در راستای هیجان زده کردن مخاطب خود از اختراعات و پیشرفت‌های آن زمان بوده، و یا خواسته او را از سرعت پیشرفت انسان در علوم مختلف بترسانند! فیلم‌های فراوانی که بسیاری از آن‌ها، در لیست بهترین‌های هر مخاطب سینما یافت می‌شود.

برخلاف بسیاری از ژانرها که از زمان سینمای کلاسیک تا به کنون محو شده‌اند و طرفدارانشان کمتر شده است، ژانر علمی تخیلی همچنان پرطرفدار است و سینما دوستان حاضرند برای دیدنشان، ساعت‌ها در صف سینماها بایستند. حال در این لیست، قرار است نگاهی به بهترین فیلم‌های ژانر علمی تخیلی در طول تاریخ سینما داشته باشیم. فیلم‌هایی که ممکن است اسم آن‌ها را بارها شنیده‌ باشید یا بعد از خواندن مقاله، بروید و به لیست تماشایتان اضافه‌اش کنید! پس آماده باشید که همراه ویجیاتو، نگاهی به بهترین فیلم‌های علمی تخیلی سینما بیاندازیم.

Colossal

بعد از آنکه ویگالاندو توانست با فیلم Timecrimes موفق شود و نگاه خاصش به ژانر علمی تخیلی را نشان دهد، خودش را برای اولین فیلم انگلیسی زبانش آماده دید. بسیاری معتقدند که Colossal از هیچ لحاظی به فیلم Timecrimes نزدیک نیست، اما از طرفی هم منتقدان و هم مخاطبان جاه طلبی و نگاه خاص و تازه به زیرژانر کایجو و تغییر لحن غافلگیرکننده فیلم را تحسین کرده‌اند. اثری که ان هتوی بازی بسیار جذابی از خود دارد، بازی جیسون سودکیس (در مقایسه با بازی‌ها و چهره‌ای که در نزد مخاطبان دارد) بسیار عالی و متفاوت است. جلوه ویژه‌های فیلم نیز عالی هستند.

داستان درباره دختری بی‌کار به نام گلوریا است که زندگی درست درمانی دارند. او توسط دوست پسرش از آپارتمانش بیرون انداخته می‌شود و به شهر مادری‌اش برمی‌گردد. بعد از برگشتن او، اخبار اعلام می‌کند که هیولایی غول پیکر در حال نابود کردن شهر سئول است. گلوریا به نحوی متوجه می‌شود که کنترل هیولا در دست او است، اما نمی‌داند چگونه و حال، باید راهی برای سر در آوردن از این معما و جلوگیری خرابی بیشتر پیدا کند.

Infinity Pool

بعد از فیلم‌های عجیب و غیرمعمول Possessor و Antiviral، برندن کراننبرگ اوج دیوانگی ایده‌هایش و تبحرش در کارگردانی‌اش را در فیلم Infinity Pool به رخ مخاطبان و منتقدان کشاند. فیلمی که به شدت عجیب، ترسناک و تا حدی آزاردهنده بود. آخرین فیلم برندن کراننبرگ را یا بسیار دوست خواهید داشت یا از آن با نهایت وجود، متنفر خواهید شد. بازیگری، فیلمبرداری و موسیقی فیلم همگی در سطحی قرار دارند که مو به تنتان سیخ خواهند کرد و مهم‌تر از همه، برندن کراننبرگ ثابت می‌کند که فرزند خلف دیوید کراننبرگ است!

زوجی به نام جیمز و ام، در جزیره‌ای تقریباً دور افتاده تعطیلات خود را می‌گذرانند و زمان خوشی را با هم دارند. اما بعد از حضور زنی کاریزماتیک و مرموز به نام گبی، این دو به جای طی کردن تعطیلاتشان به روشی آرام و بی سر و صدا، به سراغ ماجراجویی‌ها و کارهای خطرناکی می‌روند که ابعاد تاریک بیشتری از شخصیت گبی و دیگر ساکنان آن جزیره آشکار می‌کنند.

Ready Player One

اقتباسی از رمانی به همین نام به نویسندگی ارنست کلاین، اسپیلبرگ در فیلمی هیجان انگیز، ابعاد مختلف دنیای واقعیت مجازی را به تصویر می‌کشد. به گفته اسپیلبرگ، Ready Player One بعد از Jaws و Saving Private Ryan، سومین فیلم دشوار او در پروسه‌ی ساخت بود. از جهات بسیاری، این فیلم حتی جز بهترین کارهای اسپیلبرگ نیست اما در ژانر علمی تخیلی به لطف ریتم تند و هیجان انگیزش، جلوه‌های ویژه جذاب و قوی و ارجاعات فراوان و لذت بخشش، در این لیست جای می‌گیرد.

در سال ۲۰۴۵، دنیای واقعی تبدیل به جایی آزاردهنده شده و مردم برای آرامش و فرار از واقعیت، به لطف هدست‌های واقعیت مجازی‌شان، به سوی OASIS فرار می‌کنند. در این بین، ما شاهد داستان وید واتس هستیم، یکی از نوجوانانی که به این دنیا اعتیاد پیدا کرده و در آنجا، احساس زنده بودن می‌کند. حال سازنده این دنیا، جیمز هالیدی، ایستر ایگی را در این دنیا قرار داده است که هر کس بتواند آن را به دست بیاورد، صاحب میراث او خواهد شد و وید در کنار چندین رقیب خود، در تلاش است که آن را به دست بیاورد.

Star Wars: Revenge of the Sith

بعد از عملکرد ضعیف دو فیلم قبلی سه گانه پریکوئل، کسی انتظار عملکرد هرچند متوسطی هم از Revenge of the Sith نداشت. اما مخاطبان با یکی از غم‌انگیزترین و بی‌رحم‌ترین فیلم‌های سری Star Wars رو به رو شدند. فیلمی پر از سکانس‌های نمادین و تکرار نشدنی که حال حتی جزئی از فرهنگ آمریکایی محسوب می‌شوند. هایدن کریستنتن و ناتالی پورتمن که در سری‌های قبلی بازی چندان خوبی از خود نداشتند، در این سری بازی بسیار چشم گیری دارند که دال بر پیشرفت Revenge of the Sith است. در نهایت، سه گانه پریکوئل با فیلمی درخشان در سری SW و سینمای علمی تخیلی تمام شد که همچنان مخاطبان را تشنه ادامه این حماسه نگه دارد.

سه سال بعد از کلون وارز، اوبی وان کنوبی به همراه دیگر جدای‌ها باید با تهدیدهای تازه‌ای مقابله کنند. از طرفی دیگر، آناکین توسط پالپاتین تحریک می‌شود که جبهه خود را عوض کند بلکه او، به اهداف شوم خود برسد.

Platform

سال ۲۰۱۹، تب فیلم‌هایی با محوریت اختلاف طبقاتی داغ بود. از Parasite بگیرید تا Knives Out، بیشتر فیلم‌های برتر آن سال درباره اختلاف طبقاتی صحبت می‌کردند. اما در این میان، فیلمی بود که همانقدر مخاطبش را آشفته و وحشت زده رها می‌کرد، آنقدر نگاهش به این مسئله متفاوت بود که مدت‌ها در بین فیلمبازان صحبت از آن داغ بود. Platform فیلمی تاریک، چندش آور و ترسناک است که نگاهی بی‌رحمانه به موضوع اختلاف طبقاتی می‌اندازد. کارگردانی، بازیگری و جلوه‌های ویژه فیلم بسیار خوب هستند و به خوبی المان‌های علمی تخیلی‌اش را با وحشت و هیجان تلفیق می‌کند.

فیلم به نوعی تک مکانه محسوب می‌شود و بیشتر داستان درون یک مکان عجیب جریان دارد که شبیه زندان است. در هر طبقه، دو شخص باهم آن اتاق را شریک هستند و از میز بزرگ غذایی که طبقه به طبقه، از بالا به پایین در حال حرکت است تغذیه می‌کنند. گورنگ، شخصی است که سعی دارد در طول زمانی که در این مکان است، پرستیژ خودش را حفظ کند و دیگران را به سمتی ببرد که به درستی از این میز غذا استفاده و اخلاقیات و رفتارهایشان را نیز بهتر کنند.

Pacific Rim

اصطلاح “کایجو” مختص فیلم‌های ژاپنی با محوریت هیولاهای غول پیکر است و با فیلم Godzilla، این اصطلاح وارد دنیای سینمای علمی تخیلی شد. حال دل تورو در Pacific Rim، کایجوهای وحشتناک را با ربات‌هایی همانند Neon Genesis Evangelion ترکیب و فیلمی سراسر هیجان، اکشن و گاه وحشت را خلق کرده است. فیلم به خوبی همه چیز را تا لحظه اوج خود حفظ می‌کند و پایان بندی مناسبی را می‌سازد. Pacific Rim اثر کامل و بی‌نقصی نیست، اما در هیجان انگیز و لذت بخش بودن آن شکی وجود ندارد.

زمین، در معرض حملات مکرر هیولایانی از دل دریا قرار گرفته است و بشریت برای حفط بقای خود، به کمک ربات‌هایی غول پیکر به نام یگر، با آنان مبارزه می‌کنند. خلبان سابق وا رفته‌ای و یک تازه کار، مامور می‌شوند که در برابر این تهدیدات بایستند و همراه هم دیگر، باید یکی از این یگرها را هدایت کنند. آن‌ها، آخرین امید بشریت هستند و باید دید که در این نبرد، موفق خواهند شد یا خیر.

Tenet

یکی دیگر آثار جاه طلبانه سینمای نولان که یا آن را دوست خواهید داشت یا خیر. همچنان حول محور اینکه آیا Tenet فیلم خوبی بوده یا خیر، بحث‌هایی در جریان است اما از طرفی دیگر، نولان یک اثر اکشن علمی تخیلی را خلق کرده که با وجود تعدادی ضعف آشکار، مخاطب را هیجان زده می‌کند و مبحث زمان را به شیوه خودش، به چالش می‌کشاند. جلوه‌های ویژه، آهنگ متفاوتی که ترویس اسکات آن را برای تیتراژ پایانی خوانده و اکشن‌های مجذوب کننده‌اش، از دلایلی است که Tenet را به یک اثر هیجان انگیز و جذاب تبدیل می‌کنند.

بعد از یک تجربه نزدیک به مرگ، ماموری از CIA به نام پروتاگونیست، وارد یک سازمان مخوف دولتی به نام Tenet می‌شوند که وظیفه دارند از نژاد بشریت محافظت کنند. او در آنجا، با تکنولوژی‌های متفاوت و عجیبی آشنا می‌شوند که قرار است در جلوگیری از رخ دادن جنگ جهانی سوم، به او و تیمش کمک کنند.

Signs

آدم فضایی‌ها، یکی دیگر از المان‌های خاص ژانر علمی تخیلی هستند. شیمالان با دست مایه قرار دادن بیگانگان، به ذات پیچیده انسان‌ها سرک می‌کشد و در کنارش، یک فیلم هیجان انگیز با رگه‌هایی از وحشت را تقدیم مخاطبش می‌کند. بازی فینیکس گل سر سبد فیلم است و شیمالان در مقام کارگردان عملکرد خیلی خوبی دارد اما دلیلی که جلوی عالی بودن فیلم را می‌گیرد، پایان بندی تقریباً کلیشه‌ای آن است. اما در کل، شیمالان با Signs نشان می‌دهد در ژانر علمی تخیلی نیز حرفی برای گفتن دارد.

داستان درمورد مردی است که زنش را از دست داده و به همراه بچه‌ها و برادرش، درون یک مزرعه زندگی‌اش را می‌گذارند. او که همچنان در سوگ همسرش است، باید از اتفاقات عجیبی که در اطرافش رخ می‌دهند هم سر در بیاورد. او متوجه احتمال حضور آدم فضایی‌ها و تهدیداتی که ممکن است جانشان را به خطر بیاندازد آگاه می‌شود و حال، باید از خانواده‌اش محافظت کند تا دیگر کسی را از دست ندهد.

Never Let Me Go

همانطور که از اسم فیلم مشخص است، Never Let Me Go از آن آثار علمی تخیلی است که به خوبی با درام و رمانس تلفیق می‌شود و در نهایت، یک تجربه غم انگیز و مالیخولیایی را تحویل مخاطبش می‌دهد. بازی‌های بازیگران مخصوصاً اندرو گارفیلد، پر از احساس است و به خوبی مخاطب را با خود همراه می‌کند. فضاسازی به شدت گیرای فیلم، کاری می‌کند که بیش از پیش درگیر غم و اندوه آن شوید. Never Let Me Go نه تنها یکی از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی، بلکه از آن آثاری است که دست کم گرفته شده‌اند و قابلیت چند بار دیدن را نیز دارند.

ما داستان روث، کیتی و تامی را دنبال می‌کنیم. سه کودک که در یک مدرسه شبانه روزی مرموز با یکدیگر آشنا می‌شوند. آن‌ها از همه چیز بی‌خبر هستند و نمی‌دانند دقیقاً چه اتفاقاتی در اطرافشان در حال رخ دادن هستند. هرچه بزرگ‌تر می‌شوند و هرچه این مثلث عشقی بینشان شدیدتر می‌شود، بیشتر از قبل به فهمیدن واقعیت نیز نزدیک‌تر می‌شوند.

Gravity

سال ۲۰۱۳، میزبان یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما بود. فیلمی که در فضا جریان دارد و تنها بر تلاش دو فضانورد بر روی بقا تمرکز دارد. Gravity به لطف جلوه‌های ویژه فوق العاده، بازی فوق العاده دو بازیگر اصلی‌اش و کارگردانی بی‌نظیر کوارون، جز آن دسته آثار سینما است که هر مخاطبی پس از دیدنش، آن را به خاطر خودش می‌سپارد. اثری که در فصل جوایز آن سال نیز بسیار موفق عمل کرد و همچنین توانست هفت اسکار را برای خود به ارمغان بیاورد.

دکتر رایان استون و مت کوالسکی، همراه هم به فضا فرستاده می‌شوند. بعد از تصادف ناگهانی و نابود شدن شاتلی که در آن بودند، آن دو در تاریکی فضا رها می‌شوند. حال این دو، باید تلاش کنند که به یکدیگر یاری برسانند تا زنده بمانند.

Avatar

جیمز کمرون، از آن دسته کارگردانان جاه طلب و کمال گرایی است که توانسته چند آثار مهم در سینما را خلق کند. در کنار Titanic، این Avatar است که توانست فروش بسیار بسیار موفقی داشته باشد و طرفداران خاص خودش را پیدا کند. دنیای متفاوت و موجودات خاص Avatar، تبدیل به جزئی جدایی ناپذیر از تاریخ سینما شدند و نام کمرون را به عنوان یکی از کارگردانان خاص ثبت کردند.

داستان درباره تفنگدار نیروی دریایی است که پاهای او فلج هستند و قرار است برای ماموریت خاصی به پاندورا فرستاده شود. بعد از رسیدن او به پاندورا، او درون یک دوراهی قرار می‌گیرد: محافظت از مردمان آنجا که حال بهشان احساس تعلق دارد یا پیروی از دستوراتی که برایش صادر می‌شوند.

Looper

آدم کش‌ها یکی از موضوعات جذاب در سینما هستند و همچنین سفر در زمان. حالا این دو را با هم در یک پادآرمان‌شهر ترکیب کنید و به این ترتیب، فیلم Looper را خواهیم داشت! فیلمی که جانسون نشان می‌دهد تا چه حد کارگردان قابلی است و می‌توان انتظارات بالایی نیز از او داشت. علی رغم بودجه ۳۰ میلیون دلاری‌اش، Looper دارای جلوه‌های ویژه خیلی خوبی است و بازی بازیگران نیز عالی است.

در سال ۲۰۷۴، آدم کشانی به نام لوپر توسط مافیا استخدام می‌شوند تا افرادی را که می‌خواهند بکشند را به گذشته می‌فرستند تا توسط لوپرها،‌ به قتل برسند. ما داستان لوپری به نام جو را دنبال می‌کنیم که از این قضیه آگاه است که روزی،‌ به دنبال نبود هیچ اثری از لوپر بودن او، نسخه آینده خود به گذشته فرستاده می‌شود تا او را بکشد. اما وقتی چنین روزی می‌رسد، نسخه آینده او فرار کرده و حال جو، باید این مشکل را حل کند.

Prey

تا قبل از Prey، تنها فیلم موفق سری Predator تنها عنوان اصلی این مجموعه بود و دیگر آثار متعلق به آن، حتی یک بار دیدنشان کار ساده‌ای نبود. همچین ترس و بی‌علاقگی نیز گریبان گیر Prey نیز شد و کسی اعتماد نداشت تراختنبرگ بتواند اثر خوبی را بسازد. اما او به بقیه نشان داد که اشتباه می‌کنند و بالاخره هواداران Predator را به خواسته‌شان رساند: یک فیلم درست حسابی که به ریشه‌های این شکارچی ترسناک معروف می‌پردازد.

نرو، یکی از بهترین جنگ‌جویان قبیله‌اش است. وقتی که یک سری خطرات عجیب و ناآشنا قبیله او را تهدید می‌کنند، او تصمیم به محافظت از مردمانش می‌گیرد. اما او متوجه می‌شود که باید با موجودی فضایی مبارزه کند که بسیار قوی است و شکست دادنش، به هیچ عنوان کاری ساده نیست.

Rise of the Planet of the Apes

بعد از شکست بسیار بد تیم برتون در بازسازی فیلم Planet of the Apes، کسی فکرش را نمی‌کرد که کسی بخواهد سراغ این عنوان معروف و کلاسیک برود. اما وایت به همراه تیمش، یک بازسازی بسیار موفق را توانستند انجام دهند که نه تنها در فیلمنامه، بلکه در جلوه‌های ویژه درخشان عمل می‌کند و باری دیگر آن دنیای پساآخرالزمانی و تاریک عجیب تحت سیطره میمون‌ها را به نمایش می‌گذارد. Rise of the Planet… آنقدر موفق عمل کرد که آغازگر یک سه گانه برجسته در سینما شد.

محققی به نام ویل رادمن، به دنبال درمان آلزایمر پدرش، به کشف دارویی می‌رسد که می‌تواند سرعت پردازش مغز را بهبود بخشد. او این دارو را بر روی میمونی امتحان می‌کند و به نتایج خارق العاده‌ای می‌رسد. اما اتفاقاتی می‌افتد که نه تنها زندگی رادمن، بلکه زندگی تمام مردم جهان را تحت شعاع خود قرار می‌دهند.

A.I. Artificial Intelligence

می‌توانید راجع به اینکه بهترین فیلم اسپیلبرگ چه است، ساعت‌ها بحث کنید. اما جالب است بدانید که بسیاری به شدت معتقدند A.I. بهترین اثری است که او ساخته است. فیلمی که ابتدا استنلی کوبریک ساخت آن را برعهده داشته اما بازهم مثل همیشه، کمالگرایی او ساخت فیلم را تبدیل به جهنمی برای دیگر عوامل آن کرد و کوبریک نیز خودش از ساخت فیلم خسته شد و آن را به دست اسپیلبرگ سپرد و در نهایت، او اثری را ساخت که داستانی تلخ، غافلگیرکننده و به یاد ماندنی دارد.

داستان فیلم تا حدودی شبیه به پینوکیو است. دیوید، پسر یازده ساله‌ای است که در بین ربات‌ها یک شگفتی محسوب می‌شود. پدر و مادرش به او محبت می‌ورزند و زندگی خوبی را در خانه‌اش دارد. اما دیوید به این موقعیت راضی نیست و دل به خطر می‌زند تا به یک آدم واقعی تبدیل شود.

Predestination

اگر دنبال اکشن، داستانی پیچیده و غمگین و یک پیچش فوق العاده ذهن بترکان هستید، این شما و این Predestination. فیلم در مدت زمان ۹۷ دقیقه‌ای که دارد،‌ با استفاده از موضوع سفر در زمان، برای نقطه اوج بی‌نظیر خود زمینه چینی کرده و در نهایت،‌ اثری خلق می‌شود که برای فهمیدن تمامی ابعاد و مرتب کردن خطوط داستانی‌اش نیاز دارید آن را چند بار ببینید. بازی اتان هاوک و سارا اسنوک فوق العاده است و دیدن فیلم را بسیار لذت بخش می‌کند.

ماموری وظیفه دارد که با سفرهای متعدد در زمان، جلوی خلافکاران و مجرمان آینده را بگیرد. در آخرین ماموریت خود، باید جلوی خلافکاری را بگیرد که از دست او می‌گریزد و اگر نتواند او را گیر بیاندازد، زندگی هزاران نفر در معرض خطر قرار خواهد گرفت.

The Hunger Games

یک فیلم اقتباسی از مجموعه رمانی محبوب با اکشن و درامی دوست داشتنی. The Hunger Games با به تصویر کشیدن یک تورنمنت خونین و بی‌رحم، آغازگر یکی از فرنچایزهای خاص سینما شد که به لطف شخصیت‌های خاصش، توانست در فرهنگ عام جایی برای خودش پیدا کند. جنیفر لاورنس با هنرنمایی خاص خودش، شخصیت کتنیس اوردین را به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های سینمای علمی تخیلی فانتزی تبدیل کرد. اگر تا به حال دیدن The Hunger Games را شروع نکرده‌اید، همچنان برای این کار دیر نشده است!

در یک کشور بسیار فقیر، هر ساله تورنمنتی برگذار می‌شود که افرادی باید تا سر حد مرگ، با یکدیگر مبارزه کنند و کسی که در نهایت زنده بماند، جوایز فراوانی را به دست می‌آورد. دختری به نام کتنیس، داوطلب می‌شود که در این مسابقات شرکت کند و حال، او است و اتفاقات و دراماهایی که باید با آن‌ها کنار بیاید.

Annihilation

علی رغم شکست بسیار بدش در باکس آفیس، مخاطبین سینما حال از Annihilation به عنوان یکی از ترسناک‌ترین، نفس‌گیرترین و پیچیده‌ترین آثار علمی تخیلی یاد می‌کنند که به بهترین نحو ممکن، وحشتی از نوع لاوکرفتی را به جانشان می‌اندازد. Annihilation اثری نیست که با یک بار دیدن بتوان آن را فهمید و برای فهمیدن جزئیات دنیای پیچیده‌اش، نیاز دارید که چندبار آن را ببینید. بازی بازیگران فوق العاده است و جلوه‌های ویژه فیلم نیز عالی هستند.

داستان درباره زیست شناسی به نام لنا است که همسرش گم می‌شود. او برای رفتن به یک منطقه زیست بومی ممنوعه نام نویسی می‌کند، بلکه شاید اثراتی از همسر گمشده‌اش را در آنجا پیدا کند. اما هرچه او و تیمش جلوتر می‌روند، با چیزهایی رو به رو می‌شود که اصلاً انتظارشان را نداشته است.

The Brood

سینمای علمی تخیلی کراننبرگ، برای همه مناسب نیست و طرفداران خاص خودش را دارد. اما حتی طرفداران او معتقدند که The Brood نیز برایشان هم ممکن است مناسب نباشد! فیلمی که مرموز و آرام شروع می‌شود و چنان وارد دنیایی وحشتناک، خونین و آشفته‌وار شیرجه می‌زند که گاه نمی‌توانید تشخیص بدهید که در حال کابوس دیدن هستید یا در حال دیدن فیلم! اولیور رید با کاریزمای فوق العاده‌اش بازی بی‌نظیری دارد و موجودات ترسناک فیلم، تا مدت‌ها مور مورتان خواهند کرد!

همسر مردی زیر نظر روانپزشکی است که به شیوه عجیب و غیرمعمول درمانی‌اش معروف است. از طرفی، هرچه از زمان بستری زنش می‌گذرد، قتل‌های مرموز و خونینی رخ می‌دهند که به نحوی، به او و فرزندش ارتباط دارد. حال این مرد، باید سر از این قتل‌ها و اتفاقات عجیب در بیاورد، اما همه چیز آن گونه که انتظارش را دارد، نیست.

The World’s End

ادگار رایت در آخرین فیلم از سه گانه بستنی کورنت، تصمیم گرفت به سراغ ژانر علمی تخیلی برود و جوری آن را در The World’s End جای بدهد که اصلاً انتظارش را نخواهید داشت! فیلمی که یکی از باحال‌ترین گروه‌های دوستی را در سینما دارد و سایمون پگ در کاریزماتیک‌ترین و جذاب‌ترین حالت خود در آن ایفای نقش می‌کند. اگر می‌خواهید لذت دیدن فیلم برایتان چند برابر شود، بهتر است قید هر گونه جست و جو و خواندن نظرات دیگران را بزنید و مستقیماً سراغش بروید.

گروهی از مردانی که دارند پا به میانسالی می‌گذارند، توسط دوست دوران دبیرستانشان دور هم جمع می‌شوند تا به سراغ تک تک بارهای شهرشان بروند و آن روز را خوش بگذرانند. اما همه چیز آرام آرام عجیب و عجیب‌تر می‌شود.

Primer

اگر فکر می‌کنید که Predestination قرار است پیچیده‌ترین فیلم سفر در زمان باشد، سخت در اشتباه هستید! Primer به عنوان یکی از پیچیده‌ترین و عجیب‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما است که فهمیدن تمام آن کار بسیار مشکلی است. پیچیدگی فیلم در حدی است که احتمال دارد از آن نیز متنفر شوید! شین کروث در این فیلم ۷۷ دقیقه‌ای، به خوبی موضوع سفر در زمان را دست مایه داستان متفاوتش می‌کند که شما را حیرت زده خواهد کرد. از دیگر آثار این کارگردان به فیلم بسیار خوب Upstream Color نیز می‌توان اشاره کرد که اگر Primer را دوست داشتید، بهتر است به آن هم نیز سری بزنید.

چهار دوست مخترع و کارآفرین،‌ در گاراژ‌ خانه‌شان دستگاهی را می‌سازند که در ادامه،‌ متوجه می‌شوند چقدر ظرفیت‌های پیچیده و بالایی دارد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند از این ظرفیت‌ها برای سود خودشان بهره ببرند اما از عواقب کارهایی که قرار است با آن انجام دهند،‌ بی‌خبر هستند.

Men In Black

از سال ۱۹۹۷ تا به کنون، ذره‌ای از جذابیت و دوست داشتنی بودن دنیای Men In Black نه تنها کم نشده، بلکه روزانه به طرفداران این فیلم خاص نیز اضافه می‌شود. اثری که نگاهی متفاوت به سازمان‌های مخفی می‌اندازد و موجودات فرازمینی‌اش، با چیزهایی که تا به حال دیده‌اید متفاوت هستند. گجت‌ها و ماموران خاص این دنیا نیز اکنون به جزئی جدایی ناپذیر از فرهنگ عامه نیز تبدیل شده‌اند. اگرچه دنباله‌های Men In Black به هیچ عنوان نتوانستند به خوبی آن باشند، اما از ارزش فیلم اصلی چیزی کم نمی‌کنند.

داستان درباره ماموری از سازمانی مخفی است که وابستگی به دولت ندارد و سعی بر محافظت از مردمان زمین در برابر خطرات فرازمینی دارد. اما روزهای بازنشستگی او رسیده‌اند و حال او باید برای خود جانشینی پیدا کرد. در کنار این موضوع، یک موجود فضایی به زمین آمده که جان ساکنان این سیاره را در معرض خطر قرار می‌دهد.

Altered States

بهترین روش برای توصیف کردن کن راسل، تابو شکن است. صفتی که کاملاً به او می‌چسبد و بعد از دیدن Altered States متوجه این موضوع خواهید شد. راسل در این اثر شلوغ و آشفته، به درون ذات انسان سرک می‌کشد و نگاهی تیره و تار به آن می‌اندازد. اگر از آن افرادی هستید که دلتان برای دیدن یک اثر مشوش کننده لک می‌زند، بهتر است در دیدن Altered States عجله کنید!

داستان درباره پزشکی است که به غیرعادی و بی قید و بند بودن خود معروف است. او در یکی از آزمایشاتش، دچار تغییرات ژنتیکی می‌شود. این آزمایشات در ابتدا موفقیت آمیز بودند و همین، سبب می‌شود که جاه طلبی او بیشتر شود و خودش را به سمتی ببرد که مرز بین واقعیت و توهم را گم کند.

Under the Skin

مرموز،‌ عجیب و گاه وحشت آور. این فیلم غیرمعمول از جاناتان گلیزر تا به امروز جز آثار بحث برانگیز سینمای علمی تخیلی است. بسیاری بر این باورند که Under the Skin جز بهترین آثار سینما است و در سمت مخالف،‌ بسیاری دیگر معتقدند این اثر یک آشغال تمام عیار است!‌ در هر صورت، گلیزر یک اثر با محوریت یک موجود فرازمینی را ساخته که بسیار متفاوت است و بازی خاص اسکارلت جوهانسون یکی دیگر از دلایلی است که بهتر است به دیدن این اثر شانسی بدهید.

موجودی فرازمینی، به زمین آمده و در قالب یک زن زیبا،‌ ماموریتش بر روی زمین را پیش می‌برد. هرچه زمان جلوتر می‌رود،‌ این موجود بیش از پیش درگیر ظاهر جدیدش می‌شود و آرام آرام در قید و بند آن قرار می‌گیرد و از سویی دیگر،‌ باید با اتفاقاتی غیرمنتظره نیز سر و کله بزند.

A Quiet Place

آن قسمت The Office را به یاد دارید که قرار گذاشتند که تا چه حد، می‌توانند در دفترشان هیچ صدایی را تولید نکنند؟ خب، شاید بتوان حدس زد که این سکانس بامزه جرقه ساختن فیلم A Quiet Place را در ذهن جان کرازینسکی ایجاد کرد و از همه مهم‌تر، او با این فیلم یکی از ترسناک‌ترین و غم‌انگیزترین آثار سینمای وحشت علمی تخیلی را خلق کرد. سکانس‌های بسیاری در فیلم هستند که شما را تا سر حد مرگ مضطرب می‌کنند و بدون شک، یکی از مبهوت کننده‌ترین شروع‌ها را در تاریخ سینما دارد.

در یک دنیای پساآخرالزمانی، خانواده‌ای سعی دارند از شر موجودات عجیب غریبی در امان باشند و تنها راه زنده ماندنشان، این است که هیچ گونه صدایی را نباید در بیاورند.

Upgrade

اگر از هواداران فیلم‌های ترسناک باشید، اسم لی ونل برایتان حتماً آشنا است. او همراه جیمز وان، فیلم Saw را ساخت و حال با Upgrade، یک دنیای سایبرپانک خونین را به تصویر می‌کشاند. Upgrade به دو دلیل هواداران خودش را پیدا کرد: یک: کورئوگرافی بی‌نظیر سکانس‌های اکشنش دو: پایان بندی شوکه کننده و غم انگیزش. فیلم در هنگام اکرانش، عملکرد موفقی در باکس آفیس نداشت اما بعدها توانست دیده شود و به یکی از آثار خاص ژانر علمی تخیلی تبدیل شود.

گری تریس، در هنگام مواجه شدن با گروهی از ارازل اوباش زنش را از دست می‌دهد و خود نیز فلج می‌شود. او به لطف یک گونه چیپ خاص، موفق می‌شود که توانایی حرکت کردن را به دست بیاورد و حال، می‌خواهد انتقام زنش را از آن گروه بگیرد.

Mr. Nobody

حتی اگر فیلم باز هم نباشید، حتماً نام Mr. Nobody حداقل یک بار به گوشتان خورده است. فیلمی که به خاطر بررسی مسائل عمیق و فلسفی بین هواداران سینما شهرت پیدا کرده و موضوع “انتخاب کردن” را به طرزی خاص و به یاد ماندنی مورد بررسی قرار می‌دهد. بازی جرد لتو لذت بخش است و روایت غیر خطی داستان، کاری می‌کند که بروید و دوباره آن را ببینید. Mr. Nobody از آن آثاری است که بسیار خوب در آمده‌اند و برای همیشه، در ذهن مخاطبش باقی می‌ماند.

ما در فیلم، نظاره گر زندگی نمو نوبادی هستیم. بعد از آنکه بشریت توانست به نامیرایی دست پیدا کند، حال او پیرترین و آخرین انسان فانی دنیا محسوب می‌شود. او در داستانش، به سه نقطه خاص زندگی‌اش می‌پردازد: نه سالگی، پانزده سالگی و سی و چهار سالگی.

Alphaville

همانند دیگر فیلم‌های گدار، یا شما عاشق این فیلم و سبک خاص او می‌شوید یا از آن با تمام وجود، متنفر می‌شوید. اما Alphaville اثری متفاوت و عجیب از گدار است که او استایل خاص خودش را با ژانر علمی تخیلی ترکیب کرده و نشان می‌دهد چرا یکی از بزرگترین کارگردانان تاریخ سینما است. Alphaville برخلاف بیشتر فیلم‌های لیست، از اکشن و هیجان زیادی برخوردار نیست و تصویرگر دنیایی سرد با مردمانی غمگین است. اما اگر می‌خواهید دید خودتان را نسبت به سینما بیشتر کنید و وارد ابعاد دیگر آن شوید، آن را حتماً ببینید.

لمی کوشن، مامور CIA، به شهری دیستوپیایی فرستاده می‌شود که در آنجا وظیفه دارد یک شخص گمشده را پیدا کند و در ادامه، سعی می‌کند که آن شهر را از دست حاکم ظالم خود نجات دهد.

Sunshine

دنی بویل نیز از آن کارگردانانی است که همواره سعی کرده به کارنامه کاری خود تنوع ببخشد و با فیلم Sunshine نیز به سراغ ژانر علمی تخیلی رفته و به همراه الکس گارلند، یکی از فیلم‌های جذاب این ژانر را ساخته است. تنها مشکل فیلم که ممکن است بینندگان را آزار بدهد، جلوه‌های ویژه آن است اما داستان جذابش که به شیوه خودش، کلیشه‌های آخرالزمانی را در هم می‌شکند و تجربه‌ای هیجان انگیز و خاص را تقدیم مخاطبانش می‌کند.

خورشید دیگر کارایی خودش را ندارد و زمین به سمت سرمایی وحشتناک رفته است. سفینه ایکاریوس ۲ همراه با کلاهک‌های هسته‌ای، وظیفه دارد به سمت خورشید برود و آخرین امید بشریت را زنده کند. در این میان،‌ ساکنان آن سفینه با این ترس سر و کله می‌زنند که چه چیزی جلوی سفینه ایکاریوس ۱ را گرفت که در ماموریتشان ناکام ماندند.

Snowpiercer

ایندفعه دیگر از دنیاهای سایبرپانک پر از خلافکار خبری نیست و با فیلمی طرف هستیم که در یک قطار سریع السیر جریان دارد. قطاری پر از اختلافات طبقاتی، خشونت و بی‌رحمی. جون-هو در یک فیلم علمی تخیلی هیجان انگیز، شاهکاری را تقدیم می‌کند که به شدت تفکر برانگیز است و مخاطبش را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. بازی بازیگران بی‌نظیر است و اکشن فیلم، نفستان را می‌گیرد. Snowpiercer از بهترین فیلم‌های این ژانر است که نباید دیدنش را از دست بدهید.

زمین به طور کامل یخ زده و غیر قابل سکونت شده است. تمامی بازماندگان، درون قطاری جمع شده‌اند. اما این قطار همانند جامعه، به طبقات مختلفی تقسیم شده است و پایین‌ترین واگن‌های قطار از موقعیت مناسبی برخوردار نیستند. به دنبال این موضوع، ساکنان این واگن‌ها دست به شورش می‌زنند تا بتوانند به حق خود برسند.

Okja

بونگ جون-هو در دومین فیلم انگلیسی زبانش، دوباره به سراغ ژانر علمی تخیلی رفته و با دست مایه قرار دادن دوستی یک کودک با موجودی عجیب و ناشناخته، داستانی خاص را روایت می‌کند. Okja دارای یک حیوان دوست داشتنی است و در ظاهر، شاید فکر کنید که فیلمی شاد با لحظاتی غمگین است که باید بگویم اشتباه می‌کنید! فیلم بی‌رحمی خاص جون-هو را در خود دارد و قرار است شما را همانند دیگر آثارش، شوکه زده رها کند و کاری کند که درباره مفهومش تا مدت‌ها فکر کنید.

میجا، دختری است که حیوانی بامزه و دوست داشتنی را پیدا کرده و حال، قسم می‌خورد که از او محافظت کند و نگذارد که دوستش، به دست شرکتی شرور بیافتد.

The Hunger Games: Catching Fire

فیلم اول The Hunger Games به قدری خوب و موفق بود که ساخت دنباله آن، چراغ سبز بگیرد. اما فیلم دوم به طرز غافلگیرکننده‌ای بهتر عمل کرد و به عقیده بسیاری، Catching Fire در دسته فیلم‌هایی قرار می‌گیرد که از فیلم اصلی‌شان قوی‌تر هستند. لاورنس در این فیلم تلاش کرد که دنیای مجموعه داستان سوزان کالینز را به بهترین نحوه ممکن بر روی پرده نقره‌ای بیاورد و در این کار نیز موفق بود. علاوه بر بازی بسیار خوب جنیفر لاورنس، فیلیپ سیمور هافمن فقید با بازی فوق العاده خود ارزش دیدن فیلم را چندین درجه بالاتر می‌برد.

بعد از گذشتن یک سال از دوره هفتاد و چهارم هانگر گیمز، رئیس جمهور اسنو این ترس را دارد که به دنبال پیروزی کتنیس، یک انقلاب و مقاومت علیه او راه بیافتد. به دنبال این موضوع، او یک دوره مسابقه دیگر برگذار می‌کند که کتنیس نیز باید در آن شرکت کند.

The Fifth Element

لوک بسون شاید هیچوقت کارگردان محبوب و پرطرفداری بین منتقدان نباشد، اما هواداران سینما به خوبی از فیلم‌های اکشن خاصش استقبال می‌کنند. حال او در فیلم The Fifth Element دنیای خاص و پیچیده خودش را می‌سازد و یکی از پرهزینه‌ترین و در عین حال، پرفروش‌ترین فیلم‌های کارنامه کاری‌اش را خلق می‌کند. به لطف بازی‌های جذاب بازیگران، جزئیات متفاوت و جلوه‌های ویژه‌ای که در آن زمان بی‌نظیر بودند، The Fifth Element توانست خودش را در فرهنگ عام ماندگار کند.

داستان درباره راننده تاکسی است که در گذشته، به عنوان یک سرباز خدمت می‌کرد. حال زنی به نام عنصر پنجم، از این راننده تاکسی کمک می‌گیرد تا به همراه او، جلوی نیروهای شر بایستند و جهان را نجات دهند.

Rogue One: A Star Wars Story

Rogue One داستانی بین Revenge of the Sith و A New Hope را روایت می‌کند. داستانی با تنی تاریک‌، غم‌انگیز و بی‌رحم که ابعاد تیره و تار دنیای Star Wars را به نمایش می‌کشد. اگر از دارث ویدر و بیل ارگانا فاکتور بگیریم، خبری از شخصیت‌های معرفی شده SW در این سری نیست و با شخصیت‌هایی جدید آشنا می‌شویم که این گسترش جهان، یکی از امتیازهای مثبت Rogue One محسوب می‌شود. با توجه به تم‌های آن، می‌توان گفت با تاریک‌ترین اثر سری SW رو به رو هستیم که دید مخاطبان را نسبت به دنیای آن عوض می‌کند.

بعد از تشکیل شدن امپراطوری کهکشانی، تعدادی از سرزمین‌های کهکشان اعلام می‌کنند که این امپراطوری را به رسمیت نمی‌شناسند. به دنبال این موضوع و مقابله با مخالفان، دارث ویدر تصمیم می‌گیرد سلاحی کشتار جمعی بسازد و آن را ستاره مرگ می‌نامد. حال گروهی از مخالفان برای پاسخ به این موضوع، تصمیم می‌گیرند که به هر نحوی شده، این سلاح را نابود سازند.

The Martian

پرفروش‌ترین فیلم ریدلی اسکات، اثری است که با کمدی و لحظات هیجان انگیز، به موضوع بقا می‌پردازد و یکی از درخشان‌ترین آثار او است. جاه طلبی و کمال گرایی اسکات هم در The Martian مشهود است و تمام سعیش را می‌کند که نمایی خاص از تنهایی انسان در جایی دور افتاده بپردازد و با داستانش، به مخاطبانش انگیزه نیز ببخشد. بازی مت دیمون بی‌نظیر است و پیدا کردن نکته منفی از فیلم، تقریباً کار غیرممکنی است و همه این موارد، The Martian را به یکی از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی تبدیل می‌کند.

گروهی از فضانوردانی که عازم مریخ شده‌اند، پس از یک اتفاق غیرمنتظره آنجا را ترک می‌کنند اما متاسفانه، یکی از فضانوردان به نام مارک واتنی را نیز جا می‌گذارند. حال مارک باید در این سیاره دوام بیاورد و راهی برای زنده ماندن پیدا کند.

Face/Off

تا قبل از Face/Off، جان وو توانسته بود خودش را به عنوان یکی از کارگردانان متفاوت در ژانر اکشن به جهان ثابت کند. حال در Face/Off آمده و این دیوانگی‌های مختص خودش را در قالب یک داستان علمی تخیلی، به همراه اکشنی جذاب و تکرار نشدنی ارائه کرده است. نتیجه فیلمی شده است که علاوه بر سکانس‌های نمادین فراوان، نیکولاس کیج یکی از بهترین بازی‌های کارنامه کاری‌اش را به نمایش گذاشته است.

شان آرچر، پلیسی نمونه است که پسرش توسط تروریستی به نام کاستور تروی کشته می‌شود. او به دنبال انتقام گرفتن از این تروریست، یک عمل تغییر چهره را انجام دهد. عملی که تنها زندگی آرچر را قرار است پیچیده‌تر کند.

Sorry to Bother You

بوتس رایلی در Sorry to Bother You زیرژانر افرو-سورئالیسم را برمی‌دارد، آن را با کمدی ابزورد هم می‌زند و سپس، آن را در قالب ژانر علمی تخیلی می‌گذارد و در نهایت، اثری را می‌سازد که به یک شاهکار قدرنادیده سینمای مدرن تبدیل شده است. Sorry to Bother You پر از لحظات غافلگیر کننده است که شما را تا آخرین لحظه خسته نکند و به موضوعات بسیاری از فرهنگ آمریکایی می‌پردازد. اگر ابزوردیسم را دوست دارید، این فیلم را از دست ندهید.

در نسخه‌ای موازی از اوکلند امروزی، کسیوس گرین یک فروشنده تلفنی است که در گاراژش زندگی می‌کند. او روزی یک کلید خاص را پیدا می‌کند که او را به سمت دنیایی از حرص و طمع می‌کشاند.

Minority Report

اسپیلبرگ دوباره در یکی از کارهای جاه طلبانه خود، به سراغ سایبرپانک رفته و اثری را می‌سازد که مخاطب را درباره “تقدیر” به چالش می‌کشاند. هربار که فکر می‌کنید دست فیلمنامه را خوانده‌اید، غافلگیرتان می‌کند و این پیچش و غافلگیری تا آخرین لحظات فیلم با شما همراه است. بازی تام کروز و کالین فارل عالی است و جلوه‌های ویژه فیلم همچنان جذابیت خودشان را دارند.

داستان درباره سیستم خاصی است که سه نفر، وظیفه کنترل آن را برعهده دارند و باید از جرائمی که در آینده رخ می‌دهد جلوگیری کنند. حال یکی از ماموران، متوجه جرمی می‌شود که او را در دوراهی پیچیده‌ای قرار می‌دهد.

Edge of Tomorrow

چه می‌شد اگر فیلم Groundhog Day با اکشن در دنیایی آخرالزمانی تلفیق می‌شد؟ اگر در یکی از شب‌ها که بی‌خوابی به کله‌تان زده و این سوال را از خود پرسیده‌اید، پس باید بهتان بگویم که جوابتان را پیدا کرده‌اید! Edge of Tomorrow فیلمی است سراسر اکشن و هیجان که ریتم بسیار تندی دارد و بیگانگانش را در هیچ فیلم دیگری پیدا نخواهید کرد. تام کروز باز هم می‌درخشد و در کنار او، این امیلی بلانت است که با کاریزمای خاص خود نقشش را به زیبایی ایفا می‌کند.

سربازی برای مبارزه با موجودات بیگانه خاصی در حال مبارزه است و بعد از یکی از نبردها، متوجه می‌شود که دارد آن روز خاص را پشت سر هم تکرار می‌کند و حال دنبال راهی است که از این مخمصه رهایی پیدا کند.

Coherence

Coherence یکی از آن فیلم‌های پیچیده‌ای است که حتی اگر با دقت فراوان آن را ببینید، باز امکانش وجود دارد که در قسمت‌های خاصی از آن سر رشته داستان را از دست بدهید و مجبور شوید که دوباره آن را ببینید. بایرکیت بعد از حضور در انیمیشن Rango به عنوان نویسنده، این بار خودش را در مقام کارگردان و نویسنده به چالش می‌کشاند و در یک فیلم مستقل جمع و جور، یکی از آثار پیچیده علمی تخیلی سینما را خلق می‌کند.

یک دورهمی دوستانه، چه چیزی ممکن است به جز یک دعوای احتمالی بین دوستان آن را پیچیده کند؟ بله، یک شهاب سنگ! شهاب سنگی که پس از رد شدنش، آغازگر اتفاقاتی عجیب و غریب است که افراد حاضر در این دورهمی را گیج و مبهوت می‌کند و حال، باید سر از این پیچش‌ها و معماها در بیاورند.

Re-Animator

یک فیلم بر اساس یکی از داستان‌های اچ. بی لاوکرفت برای هواداران ژانر علمی تخیلی نعمت محسوب می‌شود. حال گوردون فیلم Re-Animator را بر اساس داستان Herbert West–Reanimator ساخته و در نهایت، به اثری کالت در ژانر علمی تخیلی تبدیل شده است. خشونت فیلم در ابتدا، به حدی زیاد بوده که درجه بندی X را دریافت کرد اما با حذف مقداری از آن‌ها، این درجه بندی به R تبدیل شد. جفری کامبس پرتره‌ای همانند ویکتور فرانکشتاین را به نمایش می‌گذارد و کمدی سیاه فیلم، ارزش Re-Animator را چندین برابر می‌کند.

همانطور که از نام فیلم مشخص است، فیلم بر روی زنده کردن مردگان تمرکز دارد و ما شاهد تلاش‌های شخصی به نام هربرت وست است که می‌خواهد در آزمایشات خاصش، احتمال برگرداندن مردگان به زندگی را بررسی کند.

Dawn of the Planet of the Apes

مت ریوز در Dawn… دنیای پساآخرالزمانی بعد از سری اول را تاریک‌تر و بی‌رحمانه‌تر نشان داده و نتیجه کار، اثری شده که بیشتر در عمق داستانش فرو رفته و جهانش را نیز گسترده‌تر و بزرگ‌تر کرده است. جلوه‌های ویژه فیلم در بخش‌های اکشن و طراحی میمون‌ها بسیار درخشان هستند و در نتیجه، شاهد فیلمی تلخ اما حماسی هستیم که داستان شخصیت سزار و مردمانش را به زیبایی جلو برده است.

سیزده سال پس از وقایع فیلم اول، سزار همراه با دیگر میمون‌ها به جنگل رفته و برای خودش خانواده‌ای تشکیل داده است. از سویی دیگر، بسیاری از انسان‌ها به خاطر ویروسی مرگبار، تعدادشان بسیار کم شده و بازماندگان به رهبری دریفوس مشغول زندگی خود هستند. مشکلاتی بر سر راه انسان‌ها قرار می‌گیرد که باید به سراغ سزار و میمون‌ها بروند.

Contact

رابرت زمیکس، این روزها کارگردان قابلی محسوب نمی‌شود اما نمی‌شود منکر این موضوع شد که زمانی، او سازنده شاهکارهای تکرارنشدنی سینما بود. یکی از این فیلم‌ها، Contact است که در مدت زمان تقریباً طولانی خود، مخاطبش را رها نمی‌کند و داستانی را روایت می‌کند که پرسش‌های فراوانی را درباره اخلاقیات انسان‌ها ایجاد می‌کند. جودی فاستر بازی بی‌نظیری دارد و مک‌کانهی به لطف این فیلم، در آن زمان نشان داد که از آن بازیگران آینده دار سینما است. با محوریت موجودات بیگانه، Contact به یکی از برترین فیلم‌های علمی تخیلی تبدیل می‌شود.

الینور آرووی، معتقد است که بشریت در این کهکشان تنها نیست و حتماً خبری از زندگی فرازمینی است. روزی او متوجه سیگنال‌های خاصی در رصدخانه می‌شود که او را بیشتر از قبل به درستی این عقیده‌اش نزدیک می‌کند. اما قرار نیست همه چیز به این سادگی پیش برود و اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی، انتظار او را می‌کشند.

The Host

قبل از Snowpiercer و Okja، جون-هو با The Host به سراغ ژانر علمی تخیلی رفت و توانست به کمک آن، یکی از تیره و تارترین آثار خود را بسازد. فیلمی که به لطف هیولای وحشتناکش، از سکانس‌هایی پر شده که شاید هضمشان روزها طول بکشد. شروع فیلم چنان قوی است که تا آخرین لحظه شما را به دنبال خود می‌کشاند و جون-هو به موضوعاتی از جمله مواد شیمیایی و آلودگی محیط زیستی می‌پردازد.

هیولایی، ناگهان از رودخانه بیرون می‌آید و تمام مردم سئول را وحشت زده می‌کند. حال خانواده‌ای باید زندگی‌شان را به خطر بیاندازند و از موانعی رد شوند تا لانه هیولا و در نهایت، عضو ربوده‌شده‌شان را پیدا کنند.

Nope

اگر به زمان قبل از فیلم Get Out برگردید و بگویید که جردن پیل قرار است به یکی از کارگردانانی تبدیل شود که فیلم‌هایش پر از جزئیات پیچیده و شوکه کننده است، احتمالاً به رویتان بخندند! اما جردن پیل توانست و حال در سومین فیلمش، Nope، نه تنها فیلمی را ساخته که از لحاظ بصری به شدت چشم نواز است، بلکه چنان داستان لایه لایه‌ای دارد که برای متوجه شدنش باید چندین بار فیلم را با دقت ببینید. همچنین در طول این پروسه به جزئیاتی برمی‌خورید که قطعاً مغزهایتان را منفجر خواهند کرد.

یک ابر مرموز در بالای خانه هی‌وود ظاهر شده است و به نظر می‌رسد که تهدیدی برای زندگی‌شان محسوب می‌شود. حال این دو سعی دارند که به نحوی از شر آن خلاص شوند اما این ابر، مرموزتر از آنچه است که فکرش را می‌کنند.

Gattaca

یک فیلم علمی تخیلی با حضور دو بازیگر محبوب و کاریزماتیک سینما یعنی اتا هاوک و اما ثرومن. هیجان انگیز است مگرنه؟ نیکول در اولین فیلمش، به دیستوپیایی می‌پردازد که انسان‌ها را دسته بندی می‌کند و به دنبال این موضوع، اختلاف طبقاتی ایجاد می‌شود. دنیایی متفاوت و نو که در ذهنتان باقی خواهد ماند و در نهایت Gattaca نه تنها به یکی از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی، بلکه خاص این ژانر تبدیل می‌شود.

وینسنت آرزو دارد که فضانورد شود. اما مشکل فیزیکی او مانعش است و نمی‌گذارد به آرزویش برسد. او برای برداشتن این مانع، هویت شخص دیگری را جعل می‌کند که به آرزویش نزدیک‌تر شود. اما این کار او، خطرات و عواقب فراوانی به دنبال دارد که ناچار است با آن‌ها رو به رو شود.

They Live

جان کارپنتر استاد این است که پارانویا را به تصویر بکشاند و با They Live، مخاطبش را همراه با شخصیت اصلی داستان به جنون می‌رساند. داستانی که درباره جامعه مصرف‌گرای آن زمان انتقاداتی تند و تیز می‌کند و به نوعی آن‌ها را بی‌عقل و کنترل خطاب می‌کند. اکشن‌های فیلم نفس گیر هستند و بازی‌های رودی پایپر و کیث دیوید،‌ به جذابیت آن اضافه می‌کنند.

نیدا، ولگردی است که طی اتفاقی، عینکی را پیدا می‌کند که دیدی نو از دنیای اطرافش به او نشان می‌دهد. او متوجه حضور بیگانگانی می‌شود که به کمک رسانه‌ها، مردم را رام و مطیع نگه داشته‌اند و حال، او می‌خواهد برای نجات بشریت از شر این بیگانگان تلاش کند.

Predator

پس از موج جدیدی که فیلم Aliens در سینما راه انداخت و نویسندگان و کارگردانان فراوانی به دنبال ساخت یک فیلم وحشت فضایی بودند، Predator سر و کله‌اش پیدا شد و یکی از قدرتمند‌ترین و خفن‌ترین شروران فرازمینی سینما را خلق کرد. فیلم توانست در زمان اکرانش نیز فروش بسیار خوبی را تجربه کند و برخلاف آنکه در فرنچایزش، هیچ فیلمی به اندازه آن خوب یا قابل قبول نیست (البته به جز Prey)، همچنان محبوبیت خودش را حفظ کرده و به طرفداران آن روز به روز نیز اضافه می‌شود.

تیمی از نیروهای ویژه به رهبری داچ شفر، برای ماموریتی به جنگل‌های دور افتاده آمریکای جنوبی فرستاده می‌شوند. هرچه این تیم در ماموریتشان جلوتر می‌روند، متوجه حضور یک موجود بیگانه می‌شوند. موجودی بسیار قدرتمند که اصلاً از این دنیا نیست و حال، باید به هر نحوی شده برای نجات جانشان بجنگند و این موجود را شکست دهند.

District 9

از نحوه کارگردانی بگیرید تا موجودات فضایی، تم‌ها و خشونتی که در داستان جریان دارد، همه این موارد District 9 را به اثری تبدیل می‌کنند که مانندش پیدا نخواهد شد. فیلمی پرمغز، هیجان انگیز و به یاد ماندنی که کافی است یک بار آن را ببینید تا برای همیشه در مغزتان نامش حک شود. بلومکپ بیگانگان را زمینه چین بررسی به موضوعاتی از جمله تبعیض، فقر، گروه‌های خلافکار و… می‌کند و داستانی ساده و در عین حال، عمیق را تحویل مخاطبش می‌دهد.

سال‌ها پیش، یک سفینه فضایی به زمین همراه با موجوداتی از سیاره‌ای دیگر، به زمین آمده‌اند. سال‌ها می‌گذرد و حال این موجودات در میان زندگی در فقر و خلاف گیر افتاده‌اند و به شیوه خودشان، روزشان را می‌گذرانند. حال ماموری برای بررسی تکنولوژی‌های زیستی آنان، از آن منطقه دیدار می‌کند اما بعد از مدتی، آرام آرام متوجه تغییراتی خاص درون خودش می‌شود که قرار است زندگی‌اش را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

War for the Planet of the Apes

در ادامه دنیای پسا آخرالزمانی Planet of the Apes، مت ریوز بیش از پیش جهانش را تیره و تار کرده و داستانی خشن‌تر و دردناک‌تر را روایت می‌کند. اکشن‌های War نسبت به دو فیلم قبل کمتر است و اثر بیشتر بر بخش داستان گویی‌اش تمرکز کرده و در آن نیز بسیار موفق عمل می‌کند. در نهایت، War با دو فیلم قبلی بسیار متفاوت است و ممکن است حتی دلتان را بزند، اما با تمام این وجود نمی‌توانید قدرت فیلم در کشیدن مخاطب به دنیای خاصش را انکار کنید.

دو سال بعد از اتفاقات فیلم Dawn، انسان‌ها در تلاش هستند که به هر نحوی شده سزار را دستگیر کنند. از طرفی دیگر، ویروسی ترسناک در حال شیوع پیدا کردن است که قدرت تکلم را از انسان می‌گیرد. حال سزار نیز خودش را در میان نبردی ترسناک با انسان‌ها پیدا کرده که باید از آن پیروز بیرون بیاید.

Total Recall

پل ورهوفن خوب می‌داند چگونه فیلمی بسازد که هم بابت ایده عجیب و متفاوتش و هم سکانس‌های اکشن و درامش شما را ذوق شده و متحیر کند. فارغ از آنکه اثر را چنان منتقدان تحویل نگرفتند، Total Recall نه تنها به یکی از بهترین فیلم‌های کارنامه کاری ورهوفن، بلکه به یکی از پرفروش‌ترین آثار او تبدیل شد. فیلمی که با نشان دادن آرزوی دیرینه انسان، زندگی در مریخ، کارش را شروع می‌کند و آرام آرام با ورود به موضوع خواب‌ها و خاطرات مبهم و عجیب، مخاطبش را به یک تجربه دیوانه‌وار می‌برد.

داگلاس کواید، مدام در حال دیدن رویایی مرموز است که در نهایت، او را به سیاره مریخ می‌کشاند. او یک چیپ مغزی را به دست می‌آورد و بعد از استفاده از آن، متوجه می‌شود که قبلاً یک مامور بوده است. حال داگلاس است و مسیر مرموزی که در آن باید نقاط ابهامش را برطرف کند و بفهمد واقعاً چه کسی است.

Close Encounters of the Third Kind

نمی‌توان منکر تاثیرگذاری فراوان Close Encounters بر روی نگاه فیلمسازان به سفینه‌های فضایی و بیگانگان و برخورد با آنان شد. اسپیلبرگ در اثری جاه طلبانه، نگاهی نو به فرازمینی‌ها می‌اندازد و به ارتباط با بیگانگان می‌پردازد. داستان فیلم ساده است و با تمرکز بر سه شخصیت اصلی‌اش، داستان عمیق و جذاب خود را روایت می‌کند. فرانسوا تروفو، کارگردان مشهور موج نوی سینما نیز بازی درخشانی در فیلم دارد که از نکات جالب آن محسوب می‌شود.

روی نیری، یک سیمبان ساده است که زندگی‌اش، بعد از برخورد با یک سفینه فضایی از این رو به آن رو می‌شود. بعد از این اتفاقات، او درگیر رویاها و الهامات عجیبی می‌شود که تصمیم می‌گیرد سر از آنان در بیاورد. در سویی دیگر، دکتر کلود لاکومب به دنبال آن است که با مشاهدات و علم خود، ثابت کند که بیگانگان واقعی هستند.

Melancholia

فون تریه در Melancholia، یک موضوع با تم آخرالزمانی را چنان استادانه دست مایه تم‌های افسرده کننده‌اش قرار می‌دهد که بعد از دیدن فیلم، تا مدت‌ها با احساسات مختلفی دست و پنجه نرم خواهید کرد. کریستن دانست و شارلوت گیزنبرو بازی‌های فوق العاده‌ای از خود به نمایش می‌گذارند، قاب‌های فیلم شاعرانه‌اند و ایده کلی اثر، بی‌نظیر است. Melancholia ریتم آرام و سوزاننده‌ای دارد و اگر به دنبال یک اثر فلسفی و عمیق هستید، دیدنش را از دست ندهید.

در حالی که یک سیاره بزرگ در حال نزدیک شدن به زمین و تهدید کردن جان مردم است، شاهد زندگی دو خواهر هستیم که سعی دارند زندگی‌شان و یک مراسم عروسی را به درستی پیش ببرند.

Solaris

قبل از Stalker، تارکوفسکی با Solaris به ژانر علمی تخیلی سرک کشید و توانست داستانی تلخ و تفکر برانگیز را درباره گذشته و خاطرات تلخ به تصویر بکشاند. لازم به ذکر است که تارکوفسکی در آن زمان و در شوروی سابق، توانست که از جلوه‌های ویژه خوبی استفاده کند. Solaris تمرکز بیشتری بر روی شخصیت‌هایش دارد و تلاش می‌کند که درون احساساتشان کند و کاو کند و به همین دلیل، به یکی از خاص‌ترین و بهترین فیلم‌های سینمای علمی تخیلی تبدیل می‌شود.

سیاره خاصی قادر بر آن است که به تلخ‌ترین خاطرات انسان‌ها جسم ببخشد. روانشناسی به دنبال مشکلی که این سیاره بر کارکنان یک ایستگاه فضایی به وجود آورده به آنجا برود و سعی کند که مشکلات آنان را حل کند.

E.T.

در حالی که مخاطبان سینما فکر می‌کردند اسپیلبرگ تجربه‌ای هیجان انگیزتر از Close Encounter در رابطه با فضایی‌ها قرار نیست ارائه کند، او با E.T. این معاملات را برهم زد. فیلمی که همچنان تاثیراتش بر روی فرهنگ عام قابل مشاهده است، به راحتی اشک مخاطبش را در می‌آورد و نگاهی مهربانانه‌تر به موجودات فرازمینی می‌اندازد. فیلم پر از احساسات و سکانس‌های مختلف به یادماندنی است که آن را نه تنها به بهترین، بلکه به یکی از شاهکارهای سینما و ژانر علمی تخیلی تبدیل می‌کند که متنفر بودن از آن نیز، کار سختی است.

بعد از آنکه الیوت، با یک موجود فضایی آرام و تک و تنها آشنا می‌شود، سعی می‌کند که از او محافظت کند. اما این مخفی‌کاری‌ها بعد از مدتی، آشکار می‌شوند و حال، دولت تصمیم می‌گیرد در دوستی الیوت و ای. تی دخالت کند و این دخالت، قرار نیست پیامدهای خوبی برای این دو داشته باشد.

Star Wars: New Hope

در سال ۱۹۷۷ مردم جهان شاهد شروع یک حماسه بودند. جورج لوکاس با الهام گرفتن از فیلم Flash Gordon، آغازگر یکی از درخشان‌ترین فرنچایزهای سینمایی شد که روز به روز به هوادارانش اضافه می‌شود. جلوه‌های ویژه و طراحی صحنه فیلم چیزی بودند که تا به آن روز، کسی مانندش را ندیده بود و داستانی که از شخصیت‌های جذاب و کاریزماتیک پر شده، سبب شد که هواداران سینما، یک علاقه جدید برای خود پیدا کنند.

در کهکشانی دور، مبارزانی در حال جدل با امپراطوری هستند. رهبر این مبارزان، لیا، در تلاش است که به هر نحوی شده سلاح مرگباری به نام ستاره مرگ را به دست بیاورد و به جبهه مبارزان ببرد. اما او دستگیر می‌شود و بعد از آنکه توانست با دو روبات بگریزد، شخصی به نام لوک اسکای واکر را ملاقات می‌کند.

Twelve Monkeys

بعد از فیلم Brazil، تری گیلیام تصمیم گرفت برای باری دیگر به سراغ ژانر علمی تخیلی برود و آن نگاه پوچ و دیوانه‌وار خودش را با یک ایده عجیب دیگر به تصویر بکشد. نتیجه به اثری تبدیل شد که شما را همراه با شخصیت‌هایش، به مرور به جنون می‌کشاند و تجربه‌ای خاص از سینما را تحویلتان می‌دهد. کارگردانی خاص گیلیام در فیلمبرداری و تدوین Twelve Monkeys مشهود است و اگر دنبال فیلمی هستید که لحظه به لحظه‌اش، شما را دیوانه کند، بهتر از هرچه زودتر آن را ببینید!

سال ۱۹۹۶ فاجعه‌ای در زمین رخ داده که بر اثر ویروسی،‌ تنها یک درصد از جمعیت جهان باقی مانده است. حال به سال ۲۰۳۵ می‌رویم،‌ جایی که دانشمندان تصمیم گرفته‌اند با سفر در زمان و فرستادن زندانیان به سال ۱۹۹۶، سعی کنند جلوی این فاجعه را بگیرند. یکی از این زندانیان به نام جیمز کول، باید به دنبال اطلاعاتی درباره گروهی تروریستی به نام دوازده میمون که مسئول پخش ویروس هستند، بگردد.

Tetsuo: The Iron Man

حدوداً یک سال بعد از عرضه فیلم Akira، سینما و زیرژانر سایبرپانک ژاپنی میزبان یک تتسوی دیگر بود. سوکاموتو در Tetsuo نه تنها ژانر علمی تخیلی، بلکه مرزهای سینما را در هم می‌شکند و نشان می‌دهد که این هنر، تا چه حد بدون مرز است و با تدوین و جلوه‌های ویژه خاصش، مخاطب را زهره ترک می‌کند. اثری که بر بادی هارر تمرکز دارد و تنها ۶۷ دقیقه زمان لازم دارد که شما را به معنای واقعی کلمه دیوانه کند و درباره هزاران موضوع مختلف از خودتان سوال کنید که یکی‌شان این است که: چرا اصلاً در قدم اول، به پیشنهاد من گوش کردید و رفتید این فیلم را دیدید؟!

مردی بعد از برخورد با آدمی عجیب که به آهن شیفتگی دارد، آرام آرام متوجه تغییرات خاصی در بدنش می‌شود. او در حال تبدیل شدن به هیولایی عجیب است که حال باید با نسخه جدید خودش کنار بیاید.

After Yang

آرام، زیبا و دلنشین. After Yang با فضا و اتمسفر آرامش شما را وارد نگاهی غم‌انگیز درباره فقدان و ربات‌ها می‌برد. دنیایی که پیچیدگی خاصی ندارد و سعی می‌کند با تمرکز بر انسان‌ها و اینکه چطور، با مفاهیم تلخ زندگی‌شان کنار می‌آیند بپردازد. سکانس آغازین فیلم، یکی از بهترین چیزهایی است که در عمرتان قرار است ببینید و همین کاری می‌کند که تا آخرین لحظه، پای آن بنشینید و از دنیای خاصش لذت ببرید. به تمامی این موارد هم موسیقی زیبای میتسکی را اضافه کنید که حال و هوای فیلم را چند برابر گیراتر و به یادماندنی‌تر می‌کند.

بعد از آنکه ربات همراه خانواده خراب می‌شود، جیک، پدر خانواده، در تلاش آن است که یانگ را تعمیر کند. اما این پروسه تعمیر شدن یانگ، زمینه چین سوال‌های متفاوتی درباره فقدان، عشق، خانواده و… در او می‌شود.

The Moon

دانکن جونز در اولین (و موفق‌ترین) تجربه کارگردانی خود، انسان را درون فضا قرار می‌دهد و نه تنها شخصیت اصلی فیلم، بلکه مخاطب را درباره خودشناسی به فکر فرو می‌برد. سم راکول یکی دیگر از بازی‌های بی‌نظیرش را به نمایش می‌گذارد و صدای کوین اسپیسی به جذابیت فیلم می‌افزاید. Moon یکی از بهترین پیچش‌های سینما را در خود دارد که حتی اگر از آن خبر داشته باشید، باز هم نحوه‌ای که فیلم آن را به نمایش می‌گذارد غافلگیرتان خواهد کرد و همین موضوع، آن را به یکی از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی تبدیل می‌کند.

سم بل، وظیفه دارد به مدت سه سال، در یک ایستگاه فضایی مشغول به کار باشد. اما همه چیز برای او خوب پیش نمی‌رود و بعد از حادثه‌ای، به هوش می‌آید و متوجه نکته‌ای عجیب می‌شود: شخصی همانند او مشغول کار در ایستگاه فضایی است.

Videodrome

به جرئت می‌توان گفت که Videodrome دیوانه‌وارترین اثری است که کراننبرگ تا به کنون ساخته است. فیلمی پر از نمادهای مختلف و ایده‌هایی عجیب که شما را وحشت زده به حال خود رها می‌کند. اندی وارهول، یکی از هنرمندان مشهور آن زمان، Videodrome را A Clockwork Orange دهه هشتاد نامیده و کراننبرگ به لطف آن، توانست هم تکانی به ژانر وحشت علمی تخیلی بدهد و هم سبک خونین و سورئال خودش را بنیان گذاری کند.

یک تهیه کننده تلویزیون، پس از پیدا کردن اتفاقی یک شبکه مرموز، شروع به پیدا کردن منبع سیگنال آن می‌کند. هرچه او جلوتر می‌رود، اتفاقاتی عجیب و غیرعادی از سوی تلویزیون و دنیای اطرافش را شاهد است که مرموز بودن آن شبکه را برایش بیشتر می‌کند.

Terminator

جیمز کمرون به لطف Terminator توانست هم جا پای خودش را به عنوان کارگردانی خاص با داستان‌هایی که کلیشه‌ها را در هم می‌شکنند، در سینما سفت کند. فیلمی که به سایبورگ‌ها، سفر در زمان و اکشنی تمام عیار می‌پردازد. آرنولد شوارتزنگر به لطف هیکل و چهره خاصش، یکی از خاص‌ترین و به یادماندنی‌ترین سایبورگ‌ها را به نمایش می‌گذارد. Terminator از داستان و اکشن خاصی بهره مند است که می‌توانید آن را بارها و بارها ببینید.

سال ۲۰۲۹ است و شاهد جنگ ربات‌ها با انسان‌ها هستیم که سعی دارند اثر بشریت را از روی زمین پاک کنند. نابودگر، رباتی است که به گذشته فرستاده می‌شود تا سارا کانر، مادر جان کانر را بکشد. جان کانر، کسی است که قرار است در آینده ناجی انسان‌ها باشد و برای محافظت از سارا، انسان‌ها سربازی به نام کایل ریس را می‌فرستند که با نابودگر مقابله کند.

Dune

ویلنوو ریسکی را پذیرفت که بسیاری از پذیرفتن آن اجتناب می‌کنند یا شکست خورده‌اند. سایه ترس اقتباس شکست خورده و ضعیف دیوید لینچ بزرگ بر روی Dune ویلنوو سنگینی می‌کرد و بسیاری باور داشتند که این اثر، شکست خواهد خورد. اما ویلنوو جاه طلبی و کمال گرایی خودش را حفظ کرد و اثری را ساخت که یکی از شاهکارهای سینما محسوب می‌شود. یک اثر حماسه‌ای که چیزی نزدیکش نمی‌شود و چشم و مغز شما را به تسخیر خود در می‌آورد.

در سال ۱۰۱۹۱، خانواده‌ای از سیاره آراکیس به نام آتریدیس، سال‌های سال است بابت ماده خاصی که در سیاره آن‌ها یافت می‌شوند با خاندانی دیگر به نام هارکنون در جنگ و ستیز هستند. در این بین، پل آتریدیس جوان در ماموریتی ناخواسته قرار می‌گیرد که باید خاندان و دیگر مردمانش را از شر نیروهای پلید و شرور نجات بدهد.

Invasion of the Body Snatchers

هم نسخه کلاسیک و هم نسخه بازسازی شده Invasion of… شاهکاری در سینمای علمی تخیلی وحشت محسوب می‌شوند. اثری که پارانویای شما را به بالاترین حد ممکن می‌رساند و کاری می‌کند که نگاهتان به دنیا، همانند قبل نباشد. کافمن در بازسازی این اثر کلاسیک بسیار موفق عمل کرده و دونالد ساثرلند با بازی بسیار جذابش از نکات برجسته این فیلم است. پایان بندی اثر، تا مدت‌ها ذهن و روحتان را تسخیر خواهد کرد.

مامور بهداشتی به نام متیو بنل، درگیر ماجرایی عجیب می‌شود. همکارش به او می‌گوید که همسرش از خود رفتارهای عجیبی نشان می‌دهد گویی که او کسی دیگر است. در حالی که او و همکارش فکر می‌کنند این تنها به خاطر یک بیماری روانی و مشکلی موقت است، نشانه‌هایی در اطرافشان پیدا می‌کنند که خلاف این فرضیه‌شان هستند.

The Fly

کراننبرگ باری دیگر، داستانی درباره جاه طلبی انسان را در قالب علمی تخیلی خاص خودش می‌گذارد و یک اثر بادی هارر تمام عیار را خلق می‌کند که توصیفش کار ساده‌ای نیست. از جلوه‌های ویژه بگیرید تا کارگردانی کراننبرگ، اما برجسته‌ترین نقطه قوت فیلم بازی ماندگار جف گلدبلوم است که دیوانگی و جاه طلبی شخصیتش را به زیبایی تمام نمایش می‌دهد. The Fly همانند دیگر آثار کراننبرگ برای مخاطبان معمولی سینمای علمی تخیلی نیست و اگر دنبال اثری متفاوت و خونین هستید، پس این فیلم مناسب شما است.

ست براندل را به دانشمندی نابغه اما با رفتارهای عجیب و غریب می‌شناسند. او در آخرین تحقیقاتش، یک دستگاه تله پورت را خلق می‌کند. حال او تصمیم می‌گیرد که این دستگاهش را بر روی خودش اجرا کند اما در همین حین، یک مگس نیز وارد این دستگاه می‌شود.

Ex Machina

الکس گارلند در اولین (و بهترین) فیلمش به عنوان کارگردان، ما را به دنیایی می‌برد که هم وحشتمان از هوش مصنوعی را بیشتر می‌کند و هم انسان‌هایش موجودات ترسناکی هستند. با محوریت قرار دادن جاه طلبی بشریت برای دست یابی به والاترین تکنولوژی‌ها، Ex Machina فیلمی است که با سکانس‌های عجیب و شاید بی‌ربط و گاه ترسناک پر شده که شما را حیرت زده خواهد کرد. بازی اسکار آیزاک فوق العاده و آلیسیا ویکاندر نیز بسیار زیبا یک ربات هوشمند را بازی کرده است.

برنامه نویسی جوان، به طور اتفاقی برنده یک مسابقه می‌شود که جایزه آن، یک هفته وقت گذراندن با مدیر اجرائی شرکتی است که در آن کار می‌کند. زمانی که به آنجا می‌رسد، متوجه می‌شود که برای گرفتن آزمون تورینگی از ایوا انتخاب شده است. یک ربات هوشمند که هوش پیچیده‌ای دارد و اصلاً چیزی نیست که این دو در تصور خود دارند.

On the Silver Globe

اگر فیلم ترسناک و سورئال Possession را دیده باشید، پس نام آندژی ژووافسکی برایتان آشنا است. کارگردانی آوانگارد و مهجور که به سبک کاملاً نو و منحصر به فرد خود معروف است. اگر از آن دسته افرادی هستید که به دنبال دیدن فیلم‌هایی کمتر شناخته شده و عجیب غریب هستید، On the Silver Globe برای شماست. فیلمی که به خلق و آفرینش یک جامعه جدید می‌پردازد و عمیق‌ترین سوالات را در ذهنتان می‌سازد.

گروهی از کاوشگران کیهانی، تصمیم بر ترک زمین می‌گیرند تا در سیاره‌ای دیگر، تمدنی نو را کشف کنند. آن‌ها می‌دانند که رسیدن به این رویا سخت است، اما موانعی انتظارشان را می‌کشند که می‌توانند این رویا را برایشان غیرممکن کنند.

2046

وونگ کار-وای، به داستان‌های عاشقانه و رویاگونه خود معروف است و این بار، در فضایی نو با عناصر علمی تخیلی یک داستان چهار قسمتی عاشقانه را روایت می‌کند. جلوه‌های ویژه فیلم قابل قبول هستند اما کارگردانی کار-وای چنان استادانه است که لحظه به لحظه 2046 را دنبال خواهید کرد و در دنیای خاصش غرق خواهید شد. بازی تونی لیانگ بی‌نظیر است و فی وانگ هم آن دلنشینی بازیگری خودش را نشان می‌دهد.

در 2046، شاهد روابط نویسنده علمی تخیلی به نام چو مو-وان هستیم که سعی در عاشق زنی دیگر شدن دارد. اما او نیز باور دارد که بعد از رفتن زنی که به عقیده او، تنها عشق واقعی‌اش بود، این کار ممکن نیست.

Her

جواب اسپایک جونز به Lost In Translation سوفیا کاپولا، فیلمی شد که مخاطب را در دنیایی غم‌انگیز و مالیخولیایی رها می‌کند. Her داستانی ساده دارد که آرام آرام،‌ یک رابطه عاشقانه غیرعادی را می‌سازد و با پرداختن به تنهایی انسان و ترس از فقدان،‌ اثری می‌شود که هرگز مخاطبش را رها نخواهد کرد. به تمامی این موارد، موسیقی خاص گروه آرکید فایر را نیز اضافه کنید که فیلم را بسیار زیبا کرده است. تک تک موارد Her دوست داشتنی هستند و تنفر از این فیلم، کار سختی است.

نویسنده‌ای تنها با یک هوش مصنوعی خاص به نام سامانتا آشنا می‌شود که توانایی صحبت کردن و درک احساسات همانند یک آدم را دارد. او از سامنتا برای پر کردن جای خالی همسر جداشده‌اش استفاده می‌کند اما هرچه جلوتر می‌روند،‌ رابطه‌شان پیچیده‌تر می‌شود.

Star Wars: The Empire Strikes Back

شاید بتوان گفت که اگر The Empire Strikes Back نبود، SW با چنین قدرتی در فرهنگ عامه جا باز نمی‌کرد. مخاطبانی که با لحن تاریک و بالغانه‌ جدید فیلم شوکه شده بودند و در آن زمان، احساس غریبگی می‌کردند. از همه مهم‌تر، یکی از بهترین پیچش‌های تاریخ سینما را می‌توانید در این اثر پیدا کنید که ذهنتان را منفجر خواهد کرد (هرچند که مطمئنم بیشترتان از آن خبر دارید!). از The Empire Strikes Back نسبت به اثر قبلی خود آن چنان استقبال نشد اما بعد از گذشت زمانی، بسیاری این اثر را به عنوان بهترین فیلم سری SW می‌شناسند.

بعد از نابودی ستاره مرگ، شورشیان برای گریختن و نجات دادن خود پایگاهشان را ترک می‌کنند. در پی این تعقیب و گریزها، هان سولو و لیا توسط دارث ویدر دستگیر می‌شوند و حال لوک، باید جان دوستانش را نجات بدهد.

Blade Runner

دهه هشتادی میلادی، شاهد فیلمی بود که مفهوم هوش مصنوعی را به نحوی به چالش می‌کشاند که هضم و کند و کاو در آن، همچنان سخت و حیرت انگیز است. درست است که Blade Runner ریدلی اسکات شکست بدی در باکس آفیس خورد، اما مخاطبان سینما سال‌ها بعد به ارزش فیلم پی بردند و هم اکنون، با اثری طرف هستیم که نه تنها جز بهترین فیلم‌های علمی تخیلی است، بلکه یک اثر کالت نیز محسوب می‌شود.

در نسخه‌ای دیستوپیایی از لس آنجلس، جایزه بگیری به نام ریک دکارد، بعد از آنکه به او خبر داده می‌شود ربات‌هایی هوشمند وارد زمین شده‌اند و امکان دارد که خطرآفرین باشد، از بازنشستگی در می‌آید و در پی نابودی آنان می‌رود. حال دکارد باید در ماموریتی پیچیده در برابر این ربات‌های قدرتمند قرار بگیرد و سر از وجه‌های مختلف آنان در بیاورد.

Brazil

قبل از Twelve Monkey، تری گیلیام با فیلم Brazil نگاه تیره و تار خود را به دنیای آینده و حکومت‌های توتالیتر، اما عمیق‌تر و بهتر به نمایش گذاشت. گیلیام در این اثر با یک خط داستان خنده‌دار، جهانی همانند جهان داستان‌های جورج اورول را خلق می‌کند و چنان با کارگردانی عجیبش، به این خط داستانی پیچ و تاب می‌دهد که انگشت به دهان شوید! اثری شلوغ و عجیب که نقطه اوج کارنامه کاری گیلیام است و هم اکنون، به عنوان یکی از آثار کالت سینما نیز محسوب می‌شود.

مامور اداری سطح پایینی به نام سم لاوری، برای فرار از زندگی خسته کننده‌اش رو به رویاپردازی می‌آورد. به دنبال این حواس پرتی و رویاپردازی‌هایش، مرتکب اشتباهی می‌شود که در آن، تروریست خطرناکی قسر در می‌رود. با اینکه همچنان او درگیر رویاها و خیال‌های خودش است، باید از فشاری که حال بر روی دوشش قرار دارد نیز نجات یابد.

Jurassic Park

اگر شما از افرادی هستید که علاقه‌تان به دایناسورها همانند راس گلر است، پس قطعاً Jurassic Park را چندین بار دیده‌اید! حتی اگر علاقه خاصی هم به دایناسورها ندارید، پس با اثری طرف هستید که قرار است این ذوق و شوق را درونتان زنده کند. تعداد فیلم‌های خوب درباره دایناسورها بسیار بسیار کم هستند اما اسپیلبرگ، به لطف قدرت کارگردانی بالای خود چنان اثری را ساخته که به یک فرنچایز بسیار محبوب تبدیل شد و همچنان هواداران سفت و سخت خودش را نیز حفظ کرده است. Jurassic Park فیلمی سراسر هیجان و شگفتی است که هیچوقت قرار نیست قدیمی شود.

به لطف پیشرفت بالای تکنولوژی، شخصی قدرتمند توانسته که یک تم پارکی با محوریت دایناسورهای واقعی را خلق کند. جان هموند، چهار نفر به همراه دو نوه‌اش را برای بازدید از این پارک دعوت می‌کند و این رویا را دارد که همه چیز قرار است خوب و هیجان انگیز پیش برود. اما قطعی برق، سبب آزادی دایناسورها می‌شود و به دنبال آن جان نوه‌هایش به خطر می‌افتد و حال، افراد حاضر در پارک ژوراسیک باید جان آن‌ها و خودشان را نجات بدهند.

Arrival

همان چند دقیقه رویایی و خاص ابتدایی Arrival، کافی است که شما را به دنیای شوکه و مبهوت کننده خودش بکشاند. ویلنوو بحث زبان و ارتباط برقرار کردن را دست مایه بررسی احساسات انسانی می‌کند و لحظه به لحظه داستان چنان پر از شگفتی است که ذهنتان منفجر می‌شود. بازی امی آدامز، جلوه‌های ویژه فوق العاده و کارگردانی استادانه ویلنوو، از نکات برجسته اثر هستند که Arrival را به یکی از خاص‌ترین و بهترین فیلم‌های علمی تخیلی تبدیل می‌کنند.

بعد از آمدن یک سری سفینه فضایی خاص به نقاطی از زمین، به دستور دولت زبان شناسی همراه با تیمی می‌شود که باید سر از حضور موجودات فضایی به زمین در بیاورند.

A Clockwork Orange

کوبریک را به عنوان کارگردانی می‌شناسند که فیلم‌هایش از زمان خود جلوتر هستند و این نکته به شدت درباره A Clockwork Orange صدق می‌کند. فیلمی که سرتاسر آن از لحاظ روحی شما را شکنجه می‌کند و سوالاتی درباره ذات بشریت و خشونت در شما ایجاد می‌کند. مالکوم مک‌داول ستاره اثر است و به طرز شاهکاری، مریض بودن شخصیتش را به تصویر کشیده است. دنیای دیستوپیایی و پر از جرم و جنایت کوبریک، امروزه به شدت قابل لمس است. در نهایت، A Clockwork Orange شاید فیلم بدنامی باشد اما وقتی که از پای آن بلند می‌شوید، کلمه‌ای به جز شاهکار به ذهنتان نخواهد آمد.

نوجوانی خلافکار و روانی، برای مدتی به زندان فرستاده می‌شود. او در زندان، داوطلب یک آزمایش خاص می‌شود اما این آزمایش، برای او قرار است عوارض جانبی بسیار بدی را به دنبال داشته باشد.

Blade Runner 2049

نکته اول: کسی اصلاً انتظار دنباله‌‌ای بر شاهکار ریدلی اسکات را نداشت. نکته دوم: تصور اولیه همه این بود که فیلم به احتمال بسیار بالایی ضعیف و ناامید کننده است. دنیس ویلنوو بار دیگر با پذیرفتن ماموریتی خطیر، دنیایی پر از جزئیات و شگفتی را خلق کرد که نه تنها تبدیل به یک اثر کالت و بسیار محبوب شد، بلکه به عقیده بسیاری حتی از نسخه اورجینال فیلم نیز بهتر است. با تمام این وجود، فیلم همانند Blade Runner ریدلی اسکات شکست بدی بسیار خورد که یکی از دلایل آن، تصور منفی هواداران فیلم اورجینال از دنباله ویلنوو بود.

بلید رانر جوانی به نام کی، درگیر زندگی عادی و روزمره خودش است که در پی یکی از ماموریت‌هایش، به رازی می‌رسد که زندگی‌اش را دگرگون می‌کند. او برای فهمیدن تمام ابعاد این قضیه، به دنبال ریک دکارد می‌رود.

The Matrix

واچوفسکی‌ها شاید هیچوقت فکرش را نمی‌کردند که ایده نوشان درباره وجود داشتن و هستی، به یک ایدئولوژی تبدیل شود! The Matrix به همراه اکشن ماندگارش، داستانی را تعریف می‌کند که برق از سر بیننده‌اش می‌پراند و دیدش را نسبت به دنیا عوض می‌کند. فیلمی که سکوی پرتاب کیانو ریوز شد و واچوفسکی‌ها را به عنوان کارگردانانی خاص و آینده‌دار معرفی کرد. هرچند لانا و لیلی واچوفسکی در تجربه‌های بعدی‌شان به پای The Matrix هم نرسیدند، اما همچنان این اثر به عنوان یکی از خاص‌ترین فیلم‌های علمی تخیلی شناخته می‌شود.

هکری به نام نئو بعد از آنکه وارد یک دنیای زیرزمینی می‌شود، متوجه نکاتی عجیب و غیرعادی درباره دنیای اطرافش می‌شود. حال او به همراه تیمی متشکل از دیگر هکرها، باید راهی برای سر در آوردن و حتی فرار از ماتریکس پیدا کنند.

Mad Max: Fury Road

جورج میلر تصمیم جالبی گرفت: خودش بیاید و بازسازی فیلمش را انجام دهد. نتیجه اثری دیوانه‌وارتر، جاه طلبانه‌تر و بسیار بهتر از نسخه اصلی Mad Max شد و اکشنی را تحویل مخاطبش داد که درباره جنون آمیز بودن هر سکانس دهانش باز بماند. تدوین فیلم نکته بسیار برجسته آن است که هیجان اثر را چند برابر کرده است. Mad Max: Fury Road یک اکشن علمی تخیلی تمام عیار است که هر بار که آن را تماشا کنید، در دام دنیای پسا آخرالزمانی و جنون وارش می‌افتید.

در دنیایی پسا آخرالزمانی، جایی که همگان بر سر اساسی‌ترین نیازهای زندگی‌شان دائم در حال نبرد و ستیز هستند، ما شاهد داستان مکس هستیم. یک یاغی که می‌خواهد به هر نحوی شده، اوضاع را به حالتی خوب برگرداند.

Inception

نولان در یکی دیگر از فیلم‌های خاص و پیچیده‌اش، به سراغ خواب و رویا می‌رود و به تم‌های خاصی مانند فقدان می‌پردازد. Inception فیلمی است که در عین پیچیدگی، با اکشن و تنوع شخصیتی که دارد، هر مخاطبی را با خود همراه می‌کند و دنیایی را به او نشان می‌دهد که پر از شگفتی و غافلگیری است. پایان بندی فیلم، بحث برانگیزترین بخش فیلم است و تا به امروز، نظریه‌های مختلفی درباره آن داده می‌شود، حتی با توجه به اینکه نولان گره آن را باز کرده است! Inception را می‌توانید بارها ببینید و از آن خسته نشوید و به لطف آن، به یکی از بهترین فیلم‌های نولان و ژانر علمی تخیلی تبدیل می‌شود.

دزدی حرفه‌ای به نام کاب، وسیله خاصی دارد که به کمک آن می‌تواند به خواب دیگران برود و جاسوسی کند. به او فرصتی داده می‌شود که اگر بتواند به کمک وسیله‌اش و یک تیم حرفه‌ای، ایده‌ی خاصی را در ذهن یک شخص مهم بکارد، زندگی قبلی‌اش را دوباره به دست بیاورد.

Star Wars: Return of the Jedi

Star Wars حال دیگر به اثری بسیار مهم تبدیل شده بود و مخاطبان دوباره تشنه داستانی تاریک، هیجان انگیز و شوکه کننده با اکشن‌هایی نفس گیر بودند. Return of the Jedi، شاید به عظمت دو فیلم قبلی خود نباشد، اما آنقدر جذابیت هم در بخش فرم هم در بخش محتوا دارد که بتوانیم بدون شک و شبهه‌ای، آن را به عنوان پایانی مناسب و شایسته بر سه گانه اصلی بدانیم.

این بار پالپاتین، دستور ساخت ستاره مرگ دیگری را می‌دهد و خودش می‌خواهد بر روی پروسه ساخت نظارت داشته باشد. شورشیان و مبارزان هم به دنبال پاسخ به این عمل پالپاتین، برای حمله‌ای دیگر به امپراطوری برنامه می‌ریزند بلکه شاید برای بار دوم نیز بتوانند موفق باشند.

The Face of Another

تشیگاراها به همراه کوبو آبه، اثری فلسفی را خلق می‌کند که به آرامی، مخاطب را درگیر خودش می‌کند و در نهایت، وحشت زده او را رها می‌کند. The Face of Another فیلمی است که هیچ چیزی در آن اضافه نیست و از طراحی صحنه تا بازی بازیگران، همه در خدمت ساختن اثری شاهکار هستند. از سویی دیگر، فیلم دارای پیچیدگی‌ها، جزئیات و نمادهای خاصی است که برای فهمیدنشان نیازمند چند بار دیدن و فکر کردن هستید. اثری ترسناک و علمی تخیلی که بعد از یک بار دیدن، فراموش کردنش کار ساده‌ای نخواهد بود.

صورت تاجری بعد از یک انفجار، آسیب شدیدی می‌بیند. به کمک پزشکی، او یک صورت کاملاً جدید را به دست می‌آورد. اما این صورت جدید، قرار است عواقب و عوارض جدیدی را برایش به دنبال داشته باشد.

Back to the Future

گاهی اوقات هم نباید خودت را جدی بگیری و صرفاً، سعی کنی لذت ببری. این جمله، بهترین روش توصیف کردن Back to the Future است. فیلمی که سفر در زمان را زمینه چین داستان بامزه و به یاد ماندنی‌اش می‌کند و دیدن آن به شدت لذت بخش است. مایکل جی. فاکس و کریستوفر لوید یکی از به یاد ماندنی‌ترین زوج‌های تاریخ سینما را می‌سازند و نحوه‌ای که فیلم به موضوع سفر در زمان می‌پردازد، نمادین است. مهم نیست چند سال دارید یا چه سلیقه‌ای دارید، اینکه Back to the Future را ببینید و از آن لذت نبرید کار سختی است!

مارتی مک‌فلای، نوجوان دبیرستانی است که به عنوان کمک دست در کنار دکتر امت براون حضور دارد. در طی یک اتفاق تلخ، او با ماشین زمانی که دکتر براون ساخته، به سال ۱۹۵۵ فرستاده می‌شود، جایی که پدرش هم‌سن او است. او ناخواسته، کاری می‌کند که پدر مادرش عاشق همدیگر نشوند و حال باید کاری کند که این دو، عاشق همدیگر شوند.

The Prestige

دنیای شعبده بازی همیشه پر از ترفندها و اتفاقات جالب بوده و حال نولان، به شیوه خاص خود داستانی را روایت می‌کند که گرفتن تمامی جزئیاتش در نگاه اول، کار ساده‌ای نیست. پیچش‌های متعدد و هیجانی که لحظه‌ای از آن کم نمی‌شود، The Prestige را به فیلمی خاص و نو تبدیل می‌کند که لذت بخش، شوکه کننده و گاهاً غمگین است. کشمکش بین شخصیت‌های هیو جکمن و کریستین بیل به لطف بازی‌های فوق العاده این دو بازیگر به یاد ماندنی و پیچش پایانی فیلم، در یک کلام، دیوانه کننده است.

در لندن، شاهد رقابت دو شعبده باز هستیم که سعی دارند به هر نحوی که شده، از دیگری سبقت بگیرند. این دو به دفترچه خاطرات و نوشته‌های یکدیگر سرک می‌کشند تا از حقه‌های یکدیگر خبردار شوند. هرچه این رقابت شدیدتر می‌شود، خطراتی آن‌ها را تهدید می‌کند که هر اجرایی، می‌تواند به آخرین اجرایشان تبدیل شود.

Eternal Sunshine of the Spotless Mind

اگر منصف باشیم، کلمه درستی برای توصیف دنیای خاص Eternal… پیدا نمی‌شود. دنیایی که هم عجیب است و هم قابل درک، گاه غمگین گاه خنده‌آور و هم می‌تواند دوست داشتنی باشد و هم ترسناک. فیلمنامه چارلی کافمن مخاطب را به یک سفر به شدت مالیخولیایی می‌برد و چنان به مبحث عشق می‌پردازد که زاویه دید بیننده‌اش را عوض کند. دیگر نکته برجسته فیلم بازی فوق العاده جیم کری است که نشان می‌دهد چه بازیگر توانمند و بی‌همتایی است.

جوئل در قطار، دختری را می‌بیند که به او علاقه‌مند می‌شود. صمیمیت بین جوئل و کلمنتاین سریعاً شکل می‌گیرد اما از طرفی، سوالی دائماً ذهنشان را مشغول کرده است: آیا این دو قبلاً همدیگر را دیده‌اند یا نه؟

Metropolis

گران‌ترین فیلم دهه بیست میلادی، فیلمی با پیام‌ها و مضمون سیاسی بود که حتی امروزه، مخاطبش را مات و مبهوت خود خواهد کرد. فریتز لانگ در دسته کارگردانانی قرار می‌گیرد که از زمانه خود جلوتر بوده و با Metropolis این نکته را ثابت می‌کند. جلوه‌های ویژه فیلم نسبت به آن زمان، فوق العاده‌اند اما به خاطر یک سری از سکانس‌ها و تم سنگین فیلم، نتوانست آن چنان فروشی داشته باشد. Metropolis کار بسیار مهمی را کرد و آن سفت کردن جا پای ژانر علمی تخیلی در سینما بود.

در شهری آینده‌وارانه، یک تقسیم طبقاتی وجود دارد که انسان‌ها را به دو دسته “کارگر” و “اندیشنده” تقسیم می‌کند. در این بین، یک رابطه عاشقانه بین پسری از طبقه اندیشنده و دختری از طبقه کارگر شکل می‌گیرد که این رابطه، نه تنها زندگی این دو بلکه زندگی تمام مردم متروپولیس را تحت شعاع خود قرار می‌دهد.

Terminator 2: Judgment Day

شاید یکی از خفن‌ترین کارهایی که یک کارگردان می‌تواند انجام دهد، این است که روی دست خودش بلند شود. جیمز کمرون نیز با داستان و اکشنی دیوانه‌وارتر Terminator 2 را عرضه کرد که به لطف آن، توانست هواداران این سری را بیش از پیش کند. همه چیز در این فیلم، بهتر و هیجان‌انگیزتر از فیلم قبلی است اما از طرفی، آخرین دنباله‌ای بر سری ترمیناتور بود که اثر خوبی است و فیلم‌های بعدی، نتوانستند هواداران را راضی کنند. با تمامی این وجود، Terminator 2 یکی از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی است که می‌توانید ببینید.

ده سال بعد از اتفاقات فیلم اول، این بار جان کانر مورد هدف قرار می‌گیرد و تی-۱۰۰۰ از آینده به گذشته فرستاده می‌شود تا او را بکشد. حال انسان‌ها نسخه‌ای دوباره برنامه نویسی از نابودگر را به گذشته می‌فرستند که از جان محافظت کند.

Alien

بادی هارر را در یک دست بگیرید و سفر به فضا را در دست دیگرتان. هر دو را در یک ظرف بریزید و به آن ریدلی اسکات را به عنوان کارگردان اضافه کنید و سپس، یک تیم بازیگری فوق العاده. نتیجه این مخلوط چیزی نیست جز: Alien. اثری که موجود فضایی وحشتناکش کابوس شب و روز شما خواهد شد. بیگانه ریدلی اسکات با آنکه ترسناک و زهره ترک کن است، اما امروزه به عنوان یکی از نمادهای سینمای وحشت علمی تخیلی شناخته می‌شود.

در آینده‌ای دور، سرنشینان سفینه‌ای به نام نوسترومو، در مسیرشان به خانه به یک سیارک برمی‌خورند. تعدادی از سرنشینان به یک کلونی از موجودات ناشناخته برمی‌خورند و نمی‌دانند که در پس آنان، چه موجودات مخوفی انتظارشان را می‌کشند.

Aliens

بعد از شاهکار ریدلی اسکات با Alien، جیمز کمرون برای پروژه بعدی این سری وارد عمل شد و فیلمی را ساخت که از جهات بسیاری، با ساخته اسکات برابری می‌کند. فیلمی که خشن، بی‌رحم و ترسناک‌ است و ابعاد بیشتری را از دنیای زنومورف‌ها را به نمایش گذاشت. متاسفانه بعد از Aliens، عنوانی که اندازه دو فیلم اول آن قوی باشد عرضه نشده است و باید دید در چه مدیومی، دوباره اثری بی‌رحم و ترسناک را خواهیم دید.

پنجاه و هفت سال بعد از اولین برخورد ریپلی با بیگانه، او دوباره برای مبارزه با این موجودات فرازمینی خوانده می‌شود و قرار است این کار را دوش به دوش گروهی از حرفه‌ای‌ها انجام دهد. اما آن‌ها از یک مورد بسیار مهم بی‌خبرند: تعداد این بیگانگان، بسیار بسیار بیشتر از قبل شده است.

Interstellar

یک سفر خاص، غمگین و به یادماندنی به فضا. فیلمی که هر چه بخواهید دارد: داستانی پر جزئیات و احساس، شخصیت‌هایی دوست داشتنی، سکانس‌های نفس‌گیر، موسیقی بی‌نظیر و جلوه‌های ویژه بسیار زیبا. Interstellar علی رغم آنکه بحث‌های بسیاری پیرامون صحیح یا غلط بودن آن از لحاظ علمی وجود دارد، به یک رابطه پدر فرزندی می‌پردازد که احساسات شما را تسخیر خواهد کرد. سفر فضایی نولان تبدیل به اثری شده که در لیست بهترین فیلم‌های علمی تخیلی بسیاری یافت می‌شود که کاملاً حقش است.

سیاره زمین آرام آرام دارد به مکانی غیر قابل سکونت تبدیل می‌شود و بشریت به دنبال سیاره‌ای است که در آنجا به زندگی خود ادامه دهد. کوپر به همراه گروهی از فضانوردان، خانواده‌اش را ترک می‌کند تا به سمت این سفر فضایی پرخطر برود.

کوارون با اقتباس رمانی به همین نام به نویسندگی پی. دی جیمز، ما را به دیستوپیایی می‌برد که حتی تصور کردن به آن وحشتناک است، چه برسد که بخواهیم آن را تماشا کنیم! Children of Men فیلمی نمادین است که به لطف کارگردانی ماهرانه کوارون و فیلمبرداری شاهکار امانوئل لوبزکی، مخاطبش را به یک سفر دیوانه‌وار می‌برد که هیچ لحظه‌ای از آن قابل پیش بینی نیست. اگر تحمل یک فیلم دردناک اما عمیق و هیجان انگیز را دارید، Children of Men را از دست ندهید.

در سال ۲۰۲۷، بشریت توانایی زاد و ولد خودش را از دست داده است و نژادش در معرض انقراض قرار گرفته است. یک فعال سابق قبول می‌کند که از زن حامله‌ای محافظت کند و او را به سمت محققان ببرد تا شاید آن‌ها بتوانند با تحقیق بر روی او، بشریت را از نابودی نجات دهند.

2001: A Space Odyssey

کوبریک با 2001، مخاطب را به سفری فضایی می‌برد تا از او درباره بشریت، تکامل و هوش مصنوعی سوال بپرسد و به چالش بکشاند. فیلمی که به گفته کوبریک بیشتر یک تجربه بصری است تا دیالوگ و بازیگری، چنان شما را درگیر خودش می‌کند که تا نروید و سر از تمامی جزئیات فیلم در نیاورید، نمی‌توانید یک جا آرام بنشینید. با اینکه از سال ساخت فیلم نزدیک به شصت سال می‌گذرد، اما جلوه‌های ویژه اثر از بسیاری فیلم‌های امروزی قوی‌تر است. به عقیده بسیاری، 2001 بهترین فیلم علمی تخیلی تاریخ سینما است و وقتی فیلم را ببینید، بهشان این حق را می‌دهید و حتی شاید وارد تیمشان شوید!

بعد از پیدا شدن یک شی عجیب در منظومه شمسی، سفینه فضایی پیشرفته‌ای به همراه هوش مصنوعی قدرتمندش، به سمت سیاره مشتری فرستاده می‌شود تا سرنشینان آن رازش را کشف کنند.

Everything Everywhere All at Once

شاید هم خود دنیل‌ها وقتی که داشتند داستان Everything… را می‌نوشتند، فکر نمی‌کردند که قرار است یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما را خلق کنند. اثری که برخلاف ظاهر شاد و با نشاطش، داستانی عمیق و تلخ دارد. دنیل‌ها پوچ گرایی زننده Everything… را با ملغمه‌ای از ژانرهای مختلف پوشانده‌اند و نتیجه کار، اثری شده که از همان شروعش شما را جذب خودش می‌کند و آنقدر جزئیات مختلف دارد که ارزش چند بار دیدنش را بالا می‌برد.

زنی که همراه خانواده‌اش در یک رخت‌‎شورخانه کار می‌کند، از زندگی‌اش ناراضی است و برنامه خاصی برای بهتر کردنش هم ندارد. بعد از رفتن به اداره مالیات، زندگی او پیچشی عجیب پیدا می‌کند که سرنوشت تمام آدم‌ها را در دستان او قرار می‌دهد.

The Thing

احتمالاً وقتی که مخاطبان سینما از The Thing به عنوان یک تجربه کامل و تمام عیار از سینمای وحشت علمی تخیلی یاد کردند، جان کارپنتر حسابی به ریش منتقدان و مخاطبان روزی که فیلمش عرضه شد خندید! فیلمی که به یک کپی ضعیف از Alien متهم شد، امروزه آن را به اثری می‌شناسند که پارانویای مخاطبش را به بالاترین حد ممکن می‌رساند و هر بار با سکانس‌های بادی هارر افراطی‌اش، او را زهره ترک می‌کند. The Thing کارپنتر هرچقدر که در سال ۱۹۸۲ از طرف بسیاری پس زده شد، امروزه به عنوان یک کالت کلاسیک از آن نام برده می‌شود.

در قطب شمال، محققانی به یک مورد عجیب برمی‌خورند. چیزی آن‌ها را احاطه کرده که ماهیت مشخصی ندارد و معلوم نیست دقیقاً با آن‌ها چه رفتاری دارد. هرچه زمان می‌گذرد، ابعاد وحشتناک‌تری از این چیز رو می‌شود که نه تنها زندگی آنان را تهدید می‌کند، بلکه تمامی‌شان را در موقعیتی قرار می‌دهد که به یکدیگر اعتماد نداشته باشند.

Stalker

تارکوفسکی در یکی دیگر از تجربه‌های فیلمسازی‌اش، داستانی پوچ و تاریک را روایت کرده که ذهن مخاطب را درگیر ابعاد ناشناخته و نو خود می‌کند. Stalker از خاص‌ترین فیلم‌های علمی تخیلی سینما است که با ریتم آرامش، منطقه پر رمز و رازی را به تصویر می‌کشد که فضای غم انگیز و مالیخولیایی دارد و این مالیخولیا، به راحتی مخاطبش را تسخیر می‌کند. در Stalker خبری از اکشن، موجودات فضایی ترسناک و دستگاه‌های عجیب غریب نیست، بلکه یک سفر پیچیده تیره و تار است و همین موضوع، سبب خلق یکی از متفاوت‌ترین و بهترین آثار سینمای علمی تخیلی می‌شود.

در یک دنیایی با حال و حوای پسا آخرالزمانی، منطقه‌ای وجود دارد که به عقیده مردمان آنجا، انسان هر آرزویی کند برآورده می‌شود. راهنمایی قبول می‌کند که دو نفر را به آنجا ببرد، بلکه آن‌ها شاید بتوانند به آرزوی خود برسند.

خب، این از لیست بلند بالای ویجیاتو از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی سینما! همانطور که می‌دانید، ژانر علمی تخیلی یک اقیانوس عمیق است که قرار نیست حالا حالاها به عمق آن برسید! در کنار آثار برجسته‌ای که هر روز از آن‌ها یاد می‌کنیم، فیلم‌های مهجور و قدرنادیده‌ای هستند که بعد از دیدنشان، به عظمت این اقیانوس پی می‌برید. تلاش شد که در این لیست، از این آثار نام برده شود و اگر به نظرتان، فیلم‌های مهم و بی‌نظیر دیگری از این ژانر هستند که از آن نامی برده نشده است، در کامنت‌ها ذکر کنید. و سوال آخر: لیست شما از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی چیست؟ با ما به اشتراک بگذارید!