آیا ما درون یک سیاهچاله هستیم؟ تحقیقات جدید می‌گویند که احتمال آن وجود دارد

یک مطالعه جدید، ایده‌ای جنجالی را تأیید می‌کند؛ احتمال دارد که جهان ما درون یک سیاهچاله قرار داشته باشد.

به گزارش تکراتو و به نقل از gizmodo، بر اساس تحقیقی که در نشریه علمی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده، تجزیه‌ و تحلیل تصاویر تلسکوپ فضایی Webb توسط یک پژوهشگر نشان می‌دهد که ممکن است ما درون یک سیاهچاله گرفتار باشیم.

لیور شامیر، اخترشناس دانشگاه ایالتی کانزاس و نویسنده اصلی این مطالعه، در گفت‌وگویی توضیح داده است:

مهم‌ترین یافته این پژوهش این است که بیشتر کهکشان‌های جهان، همان‌طور که از زمین مشاهده می‌شوند، در یک جهت خاص می‌چرخند. این موضوع مشاهده جدیدی را ارائه می‌دهد که با مدل کیهانی پذیرفته‌شده فعلی در تضاد است.

مدل کیهانی فعلی که با نام Lambda CDM (مخفف Cold Dark Matter) شناخته می‌شود، سال‌ها تحت آزمون‌های سختگیرانه قرار گرفته است. یکی از این آزمون‌ها نشان داده که داده‌های ماهواره از رده خارج‌شده Planck را می‌توان بهتر تفسیر کرد اگر فرض کنیم که جهان به شکل کروی است.

شامیر اضافه می‌کند که به نظر می‌رسد این مدل حداقل ناقص باشد. مزیت این یافته این است که هرکسی می‌تواند به‌سادگی با مشاهده تصاویر جهان اولیه این عدم تطابق را ببیند.

در این تحقیق، ۲۶۳ کهکشان از مجموعه JADES که توسط تلسکوپ Webb ثبت شده‌اند، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهند که تقریباً دو سوم این کهکشان‌ها در جهت ساعتگرد می‌چرخند، درحالی‌که یک سوم دیگر در جهت مخالف حرکت می‌کنند. شامیر می‌گوید که با کمک وضوح بالای Webb، جهت چرخش کهکشان‌ها را می‌توان به‌صورت بصری هم تشخیص داد.

او در ادامه توضیح می‌دهد:

به نظر من، ما تعداد بیشتری از کهکشان‌هایی را مشاهده می‌کنیم که در جهت مخالف راه شیری می‌چرخند، زیرا حرکت این کهکشان‌ها نسبت به کهکشان ما باعث می‌شود که روشن‌تر به نظر برسند. اما ممکن است اشتباه کنم و در آن صورت، در واقع کهکشان‌های بیشتری وجود دارند که در یک جهت خاص حرکت می‌کنند.

یکی از توضیحات احتمالی این است که سیاهچاله‌ها هنگام شکل‌گیری دارای چرخش هستند و ممکن است بیشتر آن‌ها در جهت ساعتگرد بچرخند. این موضوع می‌تواند نشانه‌ای باشد که جهان ما نیز درون یک سیاهچاله قرار دارد.

سیاهچاله‌ها مناطقی از فضا-زمان هستند که در آن گرانش به حدی شدید است که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن‌ها فرار کند. این منطقه که افق رویداد نام دارد، جایی است که فراتر از آن، ماده بسیار فشرده‌شده‌ای قرار دارد که از دید ما پنهان است.

برخی نظریه‌ها پیشنهاد می‌کنند که از نگاه ناظری که درون یک سیاهچاله قرار دارد، این ساختار به شکل نامحدود در حال گسترش است، درحالی‌که از دید یک ناظر خارجی اندازه آن ثابت می‌ماند.

بر این اساس، ممکن است جهان‌های کوچکتری درون جهان ما وجود داشته باشند که فراتر از حد درک ما قرار دارند، و جهان ما نیز می‌تواند درون سیاهچاله‌ای در یک جهان بزرگ‌تر باشد.

این ایده که چندان جدید هم نیست، بار دیگر توسط این مطالعه درباره چرخش کهکشان‌ها مطرح شده و شواهد تازه‌ای را برای فرضیه‌ای ارائه می‌دهد که می‌گوید جهان بسیار فراتر از آن چیزی است که ما از طریق نور می‌توانیم مشاهده کنیم.

البته یک احتمال دیگر هم وجود دارد: اینکه سرعت چرخش خود کهکشان راه شیری بر اندازه‌گیری‌های این تیم تأثیر گذاشته باشد. مشاهدات بیشتر می‌توانند به حل این تناقض کمک کنند.

در این میان، پروژه JADES همچنان به ارائه اطلاعات جدید از کیهان ادامه می‌دهد. در سال ۲۰۲۳، اخترشناسان در تصاویر این پروژه، ستارگانی را مشاهده کردند که ممکن است انرژی خود را از ماده تاریک دریافت کنند.

همچنین سال گذشته، دورترین کهکشان شناخته‌شده که به‌طرز عجیبی درخشان بود، از طریق این پروژه شناسایی شد. به نظر می‌رسد JADES همچنان اکتشافات شگفت‌انگیزی را ارائه خواهد کرد، پیش از آنکه بتوانیم پاسخ‌های کاملی برای این پرسش‌های بنیادی پیدا کنیم.