به گزارش خبرورزشی، در روزهایی که بازار نقل‌وانتقالات اروپا در تب‌وتاب است، نام رافائل لیائو در صدر اخبار دیده نمی‌شود و این دقیقاً همان چیزی‌ست که میلان می‌خواهد.
از آلمان زمزمه‌هایی درباره علاقه بایرن‌مونیخ به جذب ستاره پرتغالی شنیده می‌شود؛ تیمی که پس از پایان جام جهانی باشگاه‌ها باید به‌دنبال جانشینی برای لروی سانه باشد—بازیکنی که مقصد بعدی‌اش به‌احتمال زیاد، گالاتاسرای خواهد بود.
با این حال، در ویا آلدو روسی هیچ‌گونه پیشنهاد رسمی برای لیائو دریافت نشده و اگر شرایط تا پایان پنجره تابستانی به همین شکل باقی بماند، کسی در مجموعه روسونری ناراضی نخواهد بود. بند فسخ ۱۷۵ میلیون یورویی، تنها در صورت دریافت پیشنهادی «غیرقابل‌رد»—بالای ۱۰۰ میلیون یورو—درهای خروج را باز می‌کند. در غیر این صورت، لیائو بخشی کلیدی از پروژه‌ای خواهد ماند که با هدایت ماسیمیلیانو آلگری، فصلی تازه در تاریخ میلان رقم خواهد زد.
مربی اهل لیورنو به‌شدت به این وینگر ۲۶ ساله ایمان دارد. او باور دارد لیائو هنوز تمام ظرفیت‌هایش را نشان نداده و می‌تواند با کار فنی و ذهنی درست، جهشی چشمگیر در مسیر حرفه‌ای‌اش داشته باشد. آمار چهار فصل پیاپی با گل‌ها و پاس‌گل‌های دو رقمی نشان‌دهنده ثبات است، اما نه اوج. آلگری در پی آن است که از لیائو، چیزی فراتر از یک بازیکن موثر بسازد: یک رهبر.
در همین راستا، باشگاه نیز با صراحت از ستاره‌ی شماره ۱۰ خود حمایت می‌کند. لیائو، از نظر مدیریت و کادر فنی، یکی از ارکان پروژه‌ی «میلان جدید» است. بازیکنی که باید روی زمین تصمیم‌ساز باشد و بیرون از آن، الهام‌بخش.
دیروز، حضور لیائو در یکی از فروشگاه‌های برندهای مطرح مد در مرکز میلان، در کنار مدل سرشناس بیانکا بالتی، شور زیادی در میان هواداران به‌پا کرد. صف‌های طولانی برای عکس و امضا، بازگشتی پرانرژی پس از تعطیلاتی کوتاه در برزیل. استایل همیشگی، عینک آفتابی، لبخند آشنا و انرژی‌ای که هواداران را جذب می‌کرد.
در فضای داخلی فروشگاه، جلد تازه‌ی مجله‌ی L’Officiel با تصویری از لیائو در پوششی خاص، گاه با پیراهن میلان و گاه نیمه‌برهنه، روی دیوارها دیده می‌شد. در گفت‌وگویی که همراه عکس‌ها منتشر شد، لیائو درباره علایقش در موسیقی و مد گفت و در عین حال به پیوندش با میلان اشاره کرد:
«میلان را از مدت‌ها پیش دنبال می‌کردم، حتی قبل از اینکه به این تیم بیایم. این باشگاه یکی از بزرگ‌ترین‌ها در دنیاست و پوشیدن پیراهنش برای من رؤیایی بود که به حقیقت پیوست.»
در پاسخ به پرسشی درباره بهترین بازی دورانش، بلافاصله به دیدار فصل ۲۲-۲۰۲۱ مقابل ساسولو اشاره کرد؛ جایی که با سه پاس گل، نقش پررنگی در پیروزی ۳-۰ تیم و قهرمانی سری‌آ ایفا کرد. و در پاسخ به بهترین بازیکنی که با او هم‌بازی بوده، بی‌درنگ دو نام را بر زبان آورد:
«زلاتان ابراهیموویچ و کریستیانو رونالدو.»
اولی، اسطوره‌ای که حالا مدیرش در میلان است؛ دومی، کاپیتان تیم ملی پرتغال که لیائو همراهش قهرمان لیگ ملت‌های اروپا شد.
در پایان فصلی که تنها با فتح سوپرجام ایتالیا برایش همراه بود، لیائو با لبخند به فصل جدید نگاه می‌کند. فصل ۲۶-۲۰۲۵ را با امید، اعتماد و پیراهن روسونری متصور است. هرچند هنوز چند روزی از تعطیلات باقی مانده، اما ذهنش کم‌کم آماده بازگشت به زمین می‌شود.
در مورد آینده حرفه‌ای‌اش نیز گفت:
«ستاره بودن یعنی چه؟ نمی‌دانم واقعاً هستم یا نه. ۲۶ ساله‌ام و در اوج دوران حرفه‌ای قرار دارم. می‌دانم خیلی از بچه‌ها من را الگو می‌دانند و این برایم از هر چیز دیگری مهم‌تر است.»
جملاتی با فروتنی تمام که قطعاً لبخند رضایت را بر لبان آلگری می‌نشاند. مسیر آغاز شده، نقش‌ها مشخص، و حالا باید دید آیا توصیه‌های مکس در ذهن ستاره‌ی پرتغالی اثر خواهد کرد یا نه. اگر چنین شود، شاید بتوان با اطمینان بیشتری گفت: لیائو نه‌فقط ستاره، بلکه قهرمان آینده‌ی میلان است.
source